Wtorek III Tyg Wlknoc (180417)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:17 kwietnia, 2018
- Komentarze:31 komentarzy
- Kategoria:rozważanie dni powszednich
Czytamy dzisiaj w liturgii fragment Dziejów Apostolskich. Przedstawia męczeństwo diakona św. Szczepana. WE sposób dobitny przedstawił przełożonym ludu historię zbawienia przygotowaną w wydarzeniach Starego Testamentu i spełnioną w Jezusie Chrystusie. Nie mogli się oprzeć wymowie jego świadectwa.
A Szczepan, pełen Ducha Świętego, patrzył w niebo i ujrzał chwałę Bożą i Jezusa,
stojącego po prawicy Boga. I rzekł: «Widzę niebo otwarte i Syna Człowieczego, stojącego po prawicy Boga».A oni podnieśli wielki krzyk, zatkali sobie uszy i rzucili się na niego wszyscy razem.
Wyrzucili go poza miasto i kamienowali, a świadkowie złożyli swe szaty u stóp młodzieńca, zwanego Szawłem.
Tak kamienowali Szczepana, który modlił się: «Panie Jezu, przyjmij ducha mego!»A gdy osunął się na kolana, zawołał głośno: «Panie, nie licz im tego grzechu!» Po tych słowach skonał.
Szaweł zaś zgadzał się na zabicie Szczepana
Kroplą, która przeważyła było zapewne obwieszczenie, jakie wypowiedział, że widzi uwielbionego Syna Człowieczego, Jezusa Chrystusa stojącego po prawicy Boga. Było to właściwie obwieszczenie Ewangelii: Dobrej Nowiny, że ten Jezus, którego ukrzyżowali, jest Bogiem, który zbawia. Jest Synem Bożym, który wypełnił wszystkie obietnice. Oznaczało to, że mieli szansę, ale także swoisty „obowiązek” – jako wyznawcy Boga obietnic – uznać Jezusa jako Pana i Boga, w którym obietnice się spełniły. Oznaczałoby to zmianę perspektywy ich życia. To jednak nie wchodziło w grę.
A więc niesamowita reakcji z ich strony. Krzyk i zatkanie uszu. Atak na świadka i podjęcie kroków, by go zlikwidować. Kamienowanie poza miastem.
Gdy brak właściwych argumentów, pozostaje krzyk, zatkanie uszu, agresja i przemoc. Zlikwidowanie tego, co przeciwne, nawet jeśli to jest obwieszczenie, które może być obwieszczeniem Dobrej Nowiny ukazującej spełnienie tego, czego oczekiwano. Czego sami oczekiwali, ale oczekiwali na swój sposób. W ten sposób sprzeniewierzyli się temu, co było zapowiedziane. Zaparli się tego, do czego zostali powołani jako lud mający być świadkiem wierności Boga, który spełnia obietnice.
Obyśmy nie zatykali sobie uszu na objawianie się obietnic Bożych. Obyśmy nie przekrzykiwali głosu świadków Boga.
Bp ZbK
