e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:29 listopada, 2014
• Komentarze:58 komentarzy
• Kategoria:Rozważania NiedzPsalmResp

Przez trzy ostatnie lata w niedzielnych rozważaniach na blogu koncentrowałem się na pierwszym czytaniu niedzielnym. Tak było od 1 Niedzieli Adwentu roku B w 2011. Wcześniej przez trzy lata rozważaliśmy natomiast głównie Ewangelie. Od Adwentu tego roku będziemy zatrzymywać się nad Psalmem responsoryjnym – śpiewanym po pierwszym czytaniu. Psalm responsoryjny jest związany ze słowem obwieszczonym w pierwszym czytaniu. Stanowi medytacyjną czy refleksyjną odpowiedź zgromadzenia na proklamowane słowo. Treść psalmu to też słowo Boże. Jest to specyficzne słowo Boże, w którym do głosu dochodzi także wołanie człowieka.

Zatrzymując się więc nad psalmem z niedzielnej liturgii będę niejednokrotnie nawiązywał do przesłanie pierwszego czytania – albo wprost, albo zakładając to, co zostało powiedziane tu na blogu trzy lata wcześniej. Mamy bowiem cykl trzyletni, a w naszym przypadku rozpoczęliśmy od roku B. Można wtedy też zajrzeć do tamtych wpisów i komentarzy.

Trzeba zauważyć, że w lekcjonarzu są zazwyczaj wybierane tylko niektóre wersety Psalmu. Zazwyczaj też z Psalmu jest wybierany refren, który jest śpiewany przez całe zgromadzenie. Nie zawsze jest on zawarty w wybranej do śpiewu części Psalmu. Czasem jest z innej części a czasem jest złożeniem z innych teksów.

W rozważaniach będziemy zatrzymywać się nad refrenem i nad różnymi fragmentami Psalmu. W pierwszą Niedzielę Adwentu roku B śpiewamy:

Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie.

Wyciągnij rękę nad mężem Twej prawicy,
nad synem człowieczym, którego umocniłeś w swej służbie.
Już więcej nie odwrócimy się od Ciebie,

Daj nam nowe życie, a będziemy Cię chwalili  (Ps 80,18n).

W przekładzie polskim refrenu mamy sformułowanie „odnów nas Boże”. To słowo „odnów nas” dziś słyszymy i czynimy naszym wołaniem. „Odnów nas, Boże, i daj nam zbawienie”. Wołanie „odnów nas” występuje w polskim przekładzie Psalmu 80 trzykrotnie: w. 4.8.20. Pozostańmy dziś bliżej z tym wołaniem.

1. Odnów nas – spraw nasze nawrócenie

Tekst hebrajski Psalmu w tych trzech przypadkach używa czasownika „szuw”, którego podstawowym znaczeniem jest „zawrócić”, „nawrócić”. Jest on użyty w tak zwanej stronie sprawczej (Hiphil). Mamy tutaj do czynienia z formą czasownikową w drugiej osobie liczby pojedynczej trybu rozkazującego i ma ona odniesienie do zaimka 1 osoby liczby mnogiej, czyli „my” / „nas”. Czytaj więcej…

• Opublikowane:22 listopada, 2014
• Komentarze:101 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych

W 34 niedzielę roku jako ostatnią tego roku liturgicznego Kościół podaje nam jako pierwsze słowo fragment 34 rozdziału Księgi Ezechiela. Jest to fragment dłuższej wypowiedzi, w której Bóg wypowiada ostre słowa przeciwko pasterzom narodu wybranego. Powodem jest złe pasterzowanie. Zamiast przejąć się zleconym im zadaniem i troszczyć się o dobro powierzonych im owiec, pasterze szukali swoich własnych korzyści, a nie dbali o owce.

Skutkiem takiego niewłaściwego i wprost karygodnego postępowania pasterzy było to, że owce rozproszyły się. Błądziły i poginęły i nikt ich nie szukał a nawet o nie już więcej nie pytał (34,5n). Dlatego Pan powstaje przeciwko takim pasterzom. Ale nie tylko. Po sformułowaniu zarzutów przeciwko pasterzom Bóg oznajmia, że sam weźmie na siebie skutki tego wszystkiego, co stało się przez nieodpowiednią postawę pasterzy.

Oto Ja sam będę szukał moich owiec
i będę miał o nie pieczę.

Ja dokonam przeglądu moich owiec
i uwolnię je ze wszystkich miejsc,
dokąd się rozproszyły w dni ciemne i mroczne.

Ja sam będę pasł moje owce
i Ja sam będę je układał na legowisko
– wyrocznia Pana Boga (Ez 34,11.12.15).

Gdy słuchamy fragmentu proroctwa przeznaczonego na tę niedzielę uderza intensywność, z jaką Bóg mówi o sobie w odniesieniu do zaistniałej sytuacji niepoprawnego pasterzowania ze szkodą dla tych, którzy zostali powierzeni pieczy pasterzy. Ta intensywność i jakby „osobiste” zaangażowanie Boga świadczą o wadze zaniedbania ze strony pasterzy i doniosłości potrzeby naprawienia skutków zaniedbać oraz otworzenia nowej perspektywy pasterzowania.

1. W czym tkwił (i zawsze tkwi) błąd pasterzy ?

Istota błędu pasterzy jest sformułowany i wyrażona w zarzucie sformułowanym na początku wyroczni o pasterzach: „Biada pasterzom Izraela, którzy sami siebie pasą” (Ez 34,2). Ten zarzut może być rozpatrywany na różnych płaszczyznach:  uczciwości, posłuszeństwa, sposobu życia pasterzy ale także i owiec. Może odnosić się do  sposobu pasterzowania ale także do prawdy życia samych pasterzy. Czytaj więcej…

• Opublikowane:15 listopada, 2014
• Komentarze:25 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Wracam ten sobotni wieczór z wizytacji parafialnej w Grabiszycach. Piszę parę słów o pobycie w kościele filialnym w Świeciu. Ujęła mnie zorganizowana wspólnota, która o wszystko sama zabiega i troszczy się zarówno o utrzymanie kościoła jak też o życie duchowe. Jest tam piękny kościół z XVII wieku. Ozdobiony ciekawymi malowidłami. Bogata polichromia na drzewie. Liczne sceny biblijne. Artystyczne na wysokim poziomie. Niestety dość mocno przyniszczone. Wołają o renowację. Problemem są środki finansowe, których ani wspólnota filialna ani parafia nie są w stanie zebrać. Poczynione zostały kroki w kierunku pozyskania dotacji. Do tej chwili oto się nie udało. Będziemy się o to starać. Trzeba to robić, bo zabytek jest bardzo cenny.

W kościele parafialnym podczas Eucharystii udzieliłem grupie młodzieży sakramentu Bierzmowania. Młodzież godnie przeżywała tę liturgię i mam nadzieję, że przyjętą tajemnicę tego sakramentu zabiorą w swoje życie, by dorastać i dojrzewać w wierze i w poczuciu bycia żywym członkiem wspólnoty wierzących. Zdajemy sobie sprawę, że nie jest to zawsze łatwe. Stąd też prośby, abyśmy wszyscy o to się troszczyli, by tworzyć środowisko chrześcijańskiego życia. Tylko wtedy potrafimy pokonywać różne trudności, które stale jawią się w życiu osobistym, rodzinnym, parafialnym, zawodowym itd. Trzeba nam wszystkich stałej odnowy. Trzeba nam światła i mocy Ducha Świętego. On nas tym obdarza, my jednak nie zawsze potrafimy to dotrzeć, docenić i przyjmować.

Pozdrawiam Parafian i Księdza Proboszcza. Szczególnie pozdrawiam Młodzież – tych, którzy dziś otrzymali sakrament Bierzmowania.

Bp ZbK

• Opublikowane:11 listopada, 2014
• Komentarze:13 komentarzy
• Kategoria:Bez kategorii

Bardzo dziękuję Panu Dyrektorowi i Organizatorom za spotkanie z Dziećmi i z Młodzieżą w tej  Społecznej Szkole, jakie miało miejsce w ramach wizytacji Parafii w Leśnej.

Dziękuję za spotkanie z Nauczycielami i Rodzicami tej Szkoły oraz umożliwienie spotkania z Nauczycielami innych Szkół.

Chętnie będę kontynuował  rozpoczęte rozmowy. Bądź tą drogą, jaką daje blog, bądź w innym spotkaniu.

Pozdrawiam Wszystkich

Bp ZbK

• Opublikowane:9 listopada, 2014
• Komentarze:84 komentarze
• Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych

W tym roku w 32 Niedzielę przypada rocznica Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej. Kościół położony na wzgórzu Laterańskim został zbudowany po Edykcie Mediolańskim jako bazylika papieska (początek IV wieku). Pierwotnym jego tytułem było wezwania „Chrystusa Zbawiciela”. Później otrzymał tytuł Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty. Do czasu niewoli awiniońskiej (1305 – 1375) to miejsce było siedzibą papieży. Po powrocie papieża Grzegorza XI papieże rezydowali i rezydują na Watykanie.

Bazylika Laterańska nosi znamię „Matki i Głowy wszystkich Kościołów”. Jest uznawana przez cały rzymski Kościół jako znak jedności ze misją św. Piotra i jego następców. To św. Piotrowi, a tym samym także jego następcom, Jezus zlecił misję przewodniczenia w posłudze udzielania dostępu do tego dobra, jakie wypływa ze zbawczej tajemnicy zbawienia spełnionej przez Jezusa Chrystusa i powierzonego Kościołowi.

A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni,
na południe od ołtarza.
Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów,  
i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe (…)

Dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione.
A nad brzegami potoku (…) różnego rodzaju drzewa owocowe,
których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują  (Ez 47,7-9).

Obraz nakreślony przez proroka Ezechiela ma charakter profetyczny i zapowiada dzieło Boga wobec narodu wybranego i w odniesieniu do całej ludzkości oraz każdego człowieka.

1. Źródło ożywczej wody

Prorok widział jak woda wypływała spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza Są różne próby ze strony naukowców, by bliżej określić „geografię” tej wizji Ezechiela. Czytaj więcej…