e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:30 czerwca, 2011
• Komentarze:9 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

Dzisiaj w Krzesku mieliśmy Celebrację Słowa Bożego pod hasłem „Pan mnie zna i mnie szuka”. Zgromadzenie stanowiło kilkadziesiąt osób z „AA”, „DDA”  etc. Podczas liturgii zostało proklamowane następujące Słowo:

I. 1Sm 25,23-35;

        Ps 31,8-17;

II. Rz 8,8-17;

        Ps 139,1-10;

III. Łk 15,3-10.

Czytania wprowadziłem, by ułatwić odbiór z uwzględnieniem ówczesnych sytuacji i odniesienie do naszej aktualnej sytuacji życiowej. W homilii dokonałem aktualizacji proklamowanego Słowa.

W czasie Celebracji było miejsce na echo słowa i modlitwę oraz przekazanei znaku pokoju.

Po liturgii miało miejsce spotkanie, jak to jest zwyczajem w grupach „AA”.

Zostały wypowiedziane bardzo znamienne świadectwa. To, co dzieje się w tych, którzy przeżywają  swoje zdrowienie i w ich rodzinach, można odnieść do Ciała Chrystusa, które co prawda nosi na sobie ślady ran, ale są to już – przynajmniej po części – rany uzdrowione lub przynajmniej zdrowiejące.

Dziękuję Panu Boga z to dzisiejsze spotkanie; dziękuję za wszystkie Osoby, które korzystają; za tych, którzy wspomagają i organizują.

Moc Chrystusa zmartwychwstałego objawia się w tych wszystkich doświadczeniach i to jest nadzieją, którą niesiemy także dla innych. Szczególnie dla tych, którzy nie doświadczyli jeszcze światła i wyzwalającej mocy prawdy objawionej w Chrystusie.

Z pozdrowieniem

Bp ZbK

• Opublikowane:28 czerwca, 2011
• Komentarze:24 komentarze
• Kategoria:Audycja w KRP

Dzisiejsza rozmowa dotyczy różnych tematów pod koniec roku szkolnego i duszpasterskiego.

Zachęcam do rozmowy

posłuchaj audycji: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=10271

Bp ZbK

• Opublikowane:27 czerwca, 2011
• Komentarze:7 komentarzy
• Kategoria:Ewangelizacja, Spotkania i wizytacje

W niedzielę, 26 czerwca, w katedrze siedleckiej przewodniczyłem Eucharystii, w której uczestniczyły wspólnoty neokatechumenalne z całej Diecezji siedleckiej, by dziękować Bogu za mininy rok ewangeliazcyjny.

Katechiści z ekip posługujących w naszej Diecezji dawali świadectwo działaniu Boga w ich życiu. Dziękowali  za doświadczenie własnej słabości i prowadzenia przez Boga, za dar Drogi w poznawaniu Chrystusa zmartwychstałego, za uzdolnienie do przyjmowania trudnych sytuacji życiowych i za to, że Pan troszczy się o każdego z nas nawet w różnych szczegółach.

Zachęcam do wymiany myśli

Bp ZbK

• Opublikowane:25 czerwca, 2011
• Komentarze:26 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Fragment ewangelii czytany w 13 niedzielę roku a (Mt 10,37-42) stanowi końcową część tak zwanej mowy misyjnej Jezusa (Mt 10,5-42). Po powołaniu i ustanowieniu Dwunastu (Apostołów) Jezus poucza ich – można powiedzieć: daje im instrukcję czy regulamin ucznia, który niesie naukę swego Mistrza.

Mówi im najpierw o ich „wyposażeniu”, tzn., co mają a czego nie mają zabierać ze sobą, o sposobie zachowania się po wejściu do miasta; o ty, że są posłani jako owce  między wilki oraz, że będą prześladowani z powodu Jego imienia, na podobieństwo Jego samego jako Mistrza i Nauczyciela. W tym doświadczeniach nie mają się czego obawiać, bo ich życie jest w ręku Ojca.

W tym kontekście padają słowa obwieszczenia, które są jakby duchowym wyposażeniem, jakie będzie im towarzyszyć i które będzie niejako motorem ich działania – naturalnie patrząc z ich strony.

Kto kocha ojca lub matkę bardziej niż Mnie,
nie jest Mnie godzien.
I kto kocha syna lub córkę bardziej niż Mnie,
nie jest Mnie godzien.
Kto nie bierze swego krzyża, a idzie za Mną,
nie jest Mnie godzien (Mt 10,37n).  

Następnie Jezus mówi o nagrodzie za przyjęcie właśnie tych wysłanych w ten sposób jako Jego uczniów i o takich gestach wobec nich, jakim jest podanie kubka świeżej (zimnej) wody.

1. Obwieszczenie (nie)godności

Jezus, określając stan wewnętrzny posłanych, dotyka bardzo intymnej sfery życia: jego relacji do ojca i matki, syna i córki i ogólnie do swego krzyża. Relacja do Niego i Jego misji, w którym daje swoim uczniom udział, przewyższa wszystkie inne relacje.

Gdy jest mowa o „godności” w stosunku do Jezusa, Czytaj więcej…

• Opublikowane:22 czerwca, 2011
• Komentarze:9 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa, powszechnie zwana „Boże Ciało”, to okazja by zatrzymać się chwilę w naszych myślach i w naszym sercu przed tym wielkim Darem, jaki nam Jezus zostawił. To też okazja, by publicznie wyznać naszą wiarę w obecność Jezusa Eucharystycznego wśród nas.

Zbiegają się w tym święcie dwa aspekty. Jeden – bardzo intymny, mianowicie zjednoczenie i komunia z Tym, kto dla nas stał się pokarmem. Drugi zaś to publiczne wyznanie, że On – dający spożywać swoje Ciało jak chleb – jest Panem wszystkiego. W Nim wszystko istnieje i żyje. Spożywającym zaś Jego Ciało i Krew zapewnia trwanie w Nim na podobieństwo Jego intymnego zjednoczenia z Ojcem:  

Ciało moje jest prawdziwym pokarmem,
a Krew moja jest prawdziwym napojem.
Kto spożywa moje Ciało i Krew moją pije,
trwa we Mnie, a Ja w nim.
Jak Mnie posłał żyjący Ojciec, a Ja żyję przez Ojca,
tak i ten, kto Mnie spożywa, będzie żyć przeze Mnie (J 6,55-57).

Czytany fragment Ewangelii jest częścią dłużej mowy, jaką Jezus wygłosił w Kafarnaum. Było to po cudownym rozmnożeniu chleba i po cudzie przejścia przez jezioro. Są to elementy wskazujące na związek z Paschą.

1. Obwieszczenie prawdy

Wypowiedź Jezusa jest deklaratywna. To On oświadcza i obwieszcza o sobie samym. Najpierw czyni to w sposób bardziej ogólny o sobie jako o chlebie, który zstąpił z nieba: Czytaj więcej…

• Opublikowane:21 czerwca, 2011
• Komentarze:46 komentarzy
• Kategoria:Liturgia

• Opublikowane:19 czerwca, 2011
• Komentarze:14 komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

W dniach od 16 do 19 czerwca miło miejsce spotkanie Młodzieży w Pratulinie pod znakiem Jerycha Młodych. Hasłem spotkania było „Siłacze Boga”. Tematyka ta miała na celu pokazać m.in. konfrontację wszelkiego rodzaju sił i mocy ludzkich, za którymi czasem stoją moce szatańskie, z mocą, jaką Bóg obdarza człowieka, który Go słucha i do Niego się ucieka.

Młody człowieka otrzymuje bowiem dzisiaj wiele impulsów i zachęt oraz propozycje ze strony świata, by okazywać się mocny samy sobą często w oparciu o środki i pomoce niewłaściwe i wręcz destruktywne. To prowadzi też nierzadko do błędnego pojmowania siebie i swego ciała oraz kształtowania niewłaściwych relacji koleżeńskich i przyjacielskich  czasem z bardzo bolesnymi konsekwencjami na całe życie.

Z drugiej strony jest prawdą, że Pan Bóg stale jest blisko człowieka, szczególnie młodego, który wzrasta i potrzebuje światła i pomocy w wybieraniu właściwej drogi życiowej. Bóg to czyni przez Ewangelię Jezusa Chrystusa, którą powierzył Kościołowi, by ją głosił w wszystkim każdym czasie i w każdym miejscu. Potrzebne są wszelkiego rodzaju inicjatywy, dzięki którym Prawda Boża może docierać do młodego człowieka.

Tak działo się w tych dniach w Pratulnie.

Katechezy, spotkania w grupach, rozmowy, świadectwa, modlitwa a także młodzieńcza zabawa.

Inscenizacja

Inscenizacja przedstawiająca walkę Dawida z Goliatem, przygotowana przez grupę KSM ze Stoczka Łukowskiego, ukazała, jak to biblijne wydarzenie sprzed trzech tysięcy lat dzisiaj jest aktualne. Jak młodzież, podobnie jak wówczas Dawid przeżywa wyzwania ze strony świata, czasem też zmagania, upadki, ale także jaką ma szansę odwołać się do mocy Boga i zwyciężać. Jak można pokonać fałszywe i zredukowane koncepcje życiowe w oparciu o prawdę, prostotę, szczerość i odwagę zaufania Bogu wbrew podpowiedziom tego świata, by żyć po swojemu.

Świadectwa

Wzruszające były świadectwa tych, którzy przeżyli upadki i doświadczyli pustki i bezsensu życia prowadzonego w oparciu o przemoc, alkohol, narkotyki, nieuczciwość, złe układy grupowe, hołdowanie zmysłom dla swego użycia.  Jeszcze bardziej wzruszające i pobudzające do oddawania Panu Bogu chwały było to, Czytaj więcej…

• Opublikowane:18 czerwca, 2011
• Komentarze:22 komentarze
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Uroczystość Najświętszej Trójcy wprowadza w okres zwykły roku liturgicznego i może być widziana jako okazja do spojrzenia na Dar Boga, czyli jak Bóg udziela siebie człowiekowi. Udziela siebie człowiekowi jako „trójdzielna” Jedność. Udziela siebie człowiekowi, by człowiek w tej Jedności Boga miał swój udział. Zaprasza człowieka, by stał się niejako cząstką tej przedziwnej Jedności. Nie oznacza to jednak zagubienia człowieka czy zatracenia przez niego swej tożsamości, lecz odkrycie prawdziwej egzystencji człowieka w Bogu.

Właśnie dzięki objawieniu się człowiekowi Trójjedynego Boga w człowieku otwiera się na nowo możliwość życia na obraz i podobieństwo Boga, czyli życie w komunii – przy respektowaniu odmienności i różności. Jest to życie, które tworzy jedność przez udzielanie siebie drugiemu. Taka bowiem jest ostatecznie relacja Osób w Trójcy Świętej. Tę prawdę i tę rzeczywistość Bóg Ojciec objawił ludziom w swoim Synu, który z kolei daje od Ojca Ducha Świętego. 

Tak bowiem Bóg umiłował świat,
że Syna swego Jednorodzonego dał,
aby każdy, kto w Niego wierzy,
nie zginął, ale miał życie wieczne (J 3,16).  

Wszystko, co Bóg podjął dla człowieka, począwszy od stworzenia go na swój obraz i podobieństwo, jest udzielaniem się Boga człowiekowi. Tak było od początku i nie przestało tak być nawet wtedy, kiedy człowiek zgrzeszył, wybierając swoją drogę, tzn. drogę swego poznania dobra i zła, i tym samym odwrócił się od tego udzielającego się człowiekowi Boga. Bóg jednak nie odwrócił się od człowieka.

1. Dając Syna dał Siebie w Synu

Najbardziej wymownym sposobem, w jaki Bóg mógł siebie dać było właśnie danie siebie w swoim Synu. To nie było poświęcenie Syna, dla ratowania czegokolwiek z tego, co jest w Bogu, lecz dla ratowania tego, co od Boga odeszło. Czytaj więcej…

• Opublikowane:14 czerwca, 2011
• Komentarze:19 komentarzy
• Kategoria:Audycja w KRP

Dzisiejsza audycja dotyczyła zagadnień związanych z tożsamością chrześcijańską. W oparciu o Adhortację Benedykta XVI: Verbum Domini, przedstawiałem potrzebę ewangelizowania już ochrzczonych . Często kraje niegdyś bogate w wiarę i powołania tracą swoją tożsamość pod wpływem kultury zeświecczonej (VD 96). W tym kontekście nasza rozmowa dotyczyła także głoszenia kerygmatu i w ogóle spraw wokół przepowiadania, czyli głoszenia Słowa Bożego.

Ważnym momentem, na który zwraca uwagę Benedykt XVI jest to, że „szczególnie nowym pokoleniom potrzebne jest wprowadzenie w słowo Boże dzięki spotkaniu z dorosłym (pokoleniem – myślę, że chodzi o dojrzałe w wierze) i jego autentycznemu świadectwu, pozytywnemu wpływowi przyjacół i towarzyszeniu wspólnoty kościelnej” (VD 97).

Zachęcam do dalszej rozmowy

Bp ZbK

• Opublikowane:13 czerwca, 2011
• Komentarze:0 Komentarzy
• Kategoria:Spotkania i wizytacje

W Wyszkowie, w pięknym barokowo-neoklasycystycznym kościele, odbyła się dziś wizytacja kanoniczna Parafii pw. Podwższenia Krzyża Swiętego. W kościele jest zachowanych wiele zabytków z kończa XVIII i początku XIX wieku. Widać, że wspólnota parafialna otacza wielką troską to historyczne dobro, które świadczy o siedmiowiekowej tradycji (parafia powstała w XIV wieku).
W katechezie mówiłem o potrzebie rozumienia historii zbawienia. W szczególności o grzechu i odkupieniu. Czytania z liturgii dnia dzisiejszego – święto Maryi, Matko Kościoła, pozwoliły jeszcze bardzie zgłębić te prawdy i odnieść do naszego obecnego życia.

Oprócz spotkania z Radą Parafialną interesujące było spotkanie w Szkole w Wyszkowie, dokąd przybyły także Dzieci i Nauczyciuele ze Szkoły w Zającu. Po spotkaniu z Dziećmi, było spotkanie z Nauczycielami. Poruszaliśmy tematy związane z wychowaniem. Nauczanie prawdy chrześcijańskiej może wspomagać cały proces wychowania – i tam, gdzie jest uwzględnione, rzeczywiście wspomaga. Konieczna jest przy tym świadomość właściwej wizji człowieka, o czym zresztą często z Nauczycielami rozmawiamy.

Na miejscowym cmentarzu parafialnym modliliśmy się także za zmarłych Parafian i Duszpasterzy.  Odwiedziłem też jedną z Rodzin.

Jeśli ktoś zechce podzielić się swoimi spostrzeżeniami i uwagami albo pytaniami i sugestiami na tym blogu, to bardzo do tego zapraszam.

Bp ZbK