W środę, 27 lipca, w drugi dzień centralnych uroczystości ŚDM została mi przydzielona katecheza w Parafii Matki Bożej Nieustającej Pomocy w Krakowie-Mistrzejowicach. Temat katechezy tego pierwszego dnia katechez dla młodzieży brzmiał: czas Miłosierdzia. Bardzo znamienny temat jako że w biblijnym języku czas, to nie tylko czas w znaczeniu chronologicznym, lecz jest to czas oznaczający sytuację, wydarzenie, które otwiera nowość, jest to kairos, a więc czasoprzestrzeń u początku którego stoi wydarzenie. To wydarzenie to jak brama. Nie jest ono tylko czymś jednorazowym, lecz wyznacza charakter, daje to co można nazwać specyfiką.
Takim wydarzeniem o otwierającej mocy było wystąpienie Jezusa w Nazarecie zapisane w Ewangelii wg św. Łukasza (Łk 4,16-30). To wtedy Jezus odniósł do siebie słowa proroctwa Izajasza: „Ducha Pański nade Mną, namaścił Mnie, posłał Mnie, by, głosił Dobrą Nowinę. Wtedy to powiedział: Dziś, to znaczy tutaj i w tej chwili, gdy Mnie słuchacie, wypełnią się rok – czas łaski od Pana, czas stosowny. Kairos. Czas wiary i nawrócenia. Czas uwolnienia człowieka od wszelkich zależności – poza odnalezieniem relacji do Boga.
Żeby przybliżyć to dobrze jest odwołać się do słów ów. Pawła z Listu do Kolosan, gdzie mamy ujawniony schemat tego, co możemy nazwać sposobem przeżywania czasu łaski. Mamy tam dwie sfery czasowe, czyli dwie „czasoprzestrzenie”: kiedyś i teraz (zob. Kol 1,21-22).
Kiedyś to czas przed usłyszeniem Ewangelii, a więc bez znajomości Chrystusa, czas obcości i wrogości, czas braku poznania łaski i miłosierdzia. Wszyscy tego na różne sposoby doświadczyliśmy i nawet po części czy w jakiejś mierze doświadczamy, gdy zamykamy się na Ewangelię, na działanie łaski Jezusa Chrystusa.
Czasoprzestrzeń określona mianem „teraz” to wejście w pojednanie dokonane w Jezusie Chrystusie. Zostało ono zakomunikowane nam i objawione oraz stało się nam dostępne przez Ewangelię. Została nam otworzona perspektywa jedności z Chrystusem i z braćmi właśnie przez przeżywanie pojednania, przez przebaczenie, które przyjmujemy i którym obdarzamy innych.
Kto w tym czasie, to znaczy w tej „czasoprzestrzeni” żyje ma w sobie ukierunkowanie na życie wieczne. Doświadcza miłosierdzia i objawia miłosierdzie. Jest to czas miłosierdzia. Czas łaski od Pana.
Jesteśmy wszyscy zaproszeni do tego, aby wkraczać czy włączać się w tę „karawanę” miłosierdzia. Na miarę naszej wiary żyjemy już w „teraz”, które trwa na wieki. Ze strony Boga jest to nieodwołalne. O tym, co wypełnia to „teraz” napiszę jeszcze więcej.
Bardzo dziękuję Księdzu Proboszczowi Markowi i Księdzu Wikariuszowi Dariuszowi oraz Księdzu Adamowi, który wraz ze swoją wspólnotą animował spotkanie. Dziękuję wszystkim Wolontariuszom. Dziękuję za stworzenie tak dobrego klimatu do spotkania i przeżycia czasu miłosierdzia.
Życzę, abyśmy jak najwięcej korzystali z tego czasu łaski.
Po katechezie były liczne i interesujące pytania. Jeśli będę miał czas, to wrócę do nich podając także moje odpowiedzi.
Pozdrawiam z Krakowa.
Bp ZbK
