by bp Zbigniew Kiernikowski
W czwartą Niedzielę Wielkiego Postu roku A Kościół podaje nam jako pierwszą lekturę opowiadanie o wyborze i namaszczeniu Dawida na króla. Jest to bardzo znamienne zdarzenie, które rzutuje nie tylko na przyszłość Dawida, ale także tego, czym będzie jego zadanie jako wybrańca Bożego i ostatecznie jako patriarchy, z którego wyjdzie Mesjasz.
Wybór Dawida dokonał się – jako to jednoznacznie wynika z czytanego fragmentu Księgi Samuela – całkowicie poza ludzkimi przewidywaniami i kalkulacjami. Kiedy prorok Samuel przybył do domu Jessego w celu namaszczenia na króla jednego z jego synów, zostali przedstawieni kolejno wszyscy jego starsi synowie. Podczas tej ceremonii prorok Samuel rozpoznawał kolejno plan Boga wg którego żaden z przedstawionych synów Jessego nie był tym, którego miało spotkać wybranie. Na pytanie Samuela, czy to już wszyscy młodzieńcy, Jesse odpowiedział:
«Pozostał jeszcze najmniejszy, lecz on pasie owce».
Samuel powiedział do Jessego:
«Poślij po niego i sprowadź tutaj,
gdyż nie rozpoczniemy uczty,
dopóki on nie przyjdzie» (1Sm 16,11).
Pytanie proroka Samuela skierowane do Jessego wskazuje na sytuację, którą moglibyśmy nazwać krańcową, tzn. jakby wyczerpały się ludzkie możliwości i przewidywalne przez człowieka sposoby działania. To, co było godne wzięcia pod uwagę, zostało uczynione. A jednak to było za mało a właściwie to nie było to, o co chodziło.
1. Potrzeba kresu bądź kryzysu tego, co w oczach ludzkich wielkie
Kiedy w Biblii, to znaczy w historii zbawienia, są przedstawiane ważne i znaczące dla przyszłości momenty, wówczas nierzadko bywa najpierw ukazane to, co nie jest właściwym rozwiązaniem. Czytaj więcej…
by bp Zbigniew Kiernikowski
W pierwszym czytaniu dzisiejszej niedzieli – 3 Wielkiego Postu roku A – mamy opowiadanie o jednym z wydarzeń, jakie miały miejsce na pustyni po wyjściu z ziemi egipskiej podczas wędrówki przez pustynię.
Podczas tej wędrówki lud doświadczał wielu trudności i przeciwności. Niejednokrotnie znajdował się wobec egzystencjalnego „być albo nie być”. Były momenty, że brak0wało pokarmu, brakowało wody, kąsały węże i pojawiały się inne przeszkody. Patrząc z perspektywy tych ludzi – Izraelitów, którzy wówczas wędrowali, musimy poniekąd przyznać im rację. Bo oto co z wyzwolenie i jakie to prowadzenie, skoro z jednej strony Bóg może dokonać tak wielkich dzieł, jakiem było przejście przez Morze Czerwone i zatopienie w nim wojsk faraona, a z drugiej strony nie może zapewnić wody czy pokarmu.
Możemy więc – tak się nam często wydaje ‑ w jakiś sposób usprawiedliwiać szemranie i bunt Izraelitów podczas tej wędrówki i zapewne niejeden z nas w niejednej chwili swego życia utożsamia się z postawą tych szemrzących Izraelitów.
(…) lud pragnął tam [na pustyni] wody
i dlatego szemrał przeciw Mojżeszowi i mówił:
Czy po to wyprowadziłeś nas z Egiptu,
aby nas, nasze dzieci i nasze bydło wydać na śmierć z pragnienia? (Wj 17,3).
Spojrzenie i myślenie ludu pośród doświadczenia jest po ludzku uzasadnione. Jednakże nie chodziło tylko o przeprowadzenie Izraelitów z jednego kraju do drugiego. Podobnie jak w odniesieniu do nas nie chodzi o (tylko) przeniesienie nas jednej sytuacji w drugą. O co więc chodzi?
1. Czy rzeczywiście . . . ?
Wszystkie wydarzenia, jakie miały miejsce podczas wędrówki przez pustynię w kierunku Ziemi Obiecanej miały wprowadzić izraelitów w doświadczenie, że to Bóg ich prowadzi. Naturalnie można powiedzieć, że powinno im wystarczyć to, co stało się owej nocy wyjścia i nocy przejścia przez Morze Czerwone. Czytaj więcej…
by bp Zbigniew Kiernikowski
W sobotę 15 marca i w niedzielę 16 marca 2014 r. prowadziłem rekolekcje do grupy uczestników wydarzeń w Miętnem, jakie miały miejsce przed 30 laty. Treścią konferencji była próba spojrzenia w świetlę orędzia biblijnego na krzyż.
Jako motto służyło powiedzenie: Świat się zmienia, a krzyż zawsze ten sam stoi.
Ikoną, który towarzyszyła nam jako obraz i motyw była rzeźba, która została postawiona na placu przed kolegiatą w Garwolinie, która przedstawia ręce trzymające krzyż albo/i ręce trzymające się krzyża.
Konferencje były skoncentrowane na trzech bardziej szczegółowych tematach:
- Skąd w ogóle wziął się krzyż i skąd biorą się nasze krzyże.
- Jak krzyż stał się narzędziem zbawienia przez Jezusa Chrystusa.
- Jakie ma miejsce i jaka jest rola krzyża w naszym życiu.
Te rozważania pomogły nam spojrzeć głębiej na wydarzenia sprzed trzydziestu laty. Mam też nadzieję, że pomogły docenić tamte wydarzenia i ludzi, którzy wówczas tak się zaangażowali. Życzeniem nas wszystkich było, by pomogły też właściwiej spoglądać na codzienne wydarzenia z naszego życia, w których na różne sposoby krzyż się przejawia oraz właściwie ustosunkowywać się do sprawy obecności krzyża w życiu publicznym.
Pozdrawiam jeszcze raz wszystkich Uczestników tych rekolekcji
Bp ZbK
by bp Zbigniew Kiernikowski
W drugą Niedzielę Wielkiego Postu roku A Kościół podaje nam jako pierwsze czytanie opowiadanie o wydarzeniu, które stoi na początku historii zbawienia, prze które Bóg rozpoczyna spełnianie obietnicy danej pierwszym rodzicom po grzechu w raju. Tym wydarzeniem jest powołanie Abrama i wyrwanie go z życia, jakie miał i o jakim myślał, że będzie sobie je tak układał, aby wszystko było według jego planów i zamysłu.
Otóż w Jego życie zainterweniował Bóg. Była to ingerencja Boga w życie Abrama (później otrzyma on imię Abraham). Jednak nie było to po to, aby miało to znaczenie tylko dla jego życia. Była to ingerencja w życie Abrahama w tym celu, by stała się ona propozycją zbawienia wszystkich ludzi i narodów. Abram usłyszał:
Wyjdź z twojej ziemi,
z twego kręgu rodzinnego
i z domu twego ojca
do kraju, który ci ukażę.
Uczynię bowiem z ciebie wielki naród,
będę ci błogosławił i twoje imię rozsławię:
staniesz się błogosławieństwem.
Przez ciebie będą otrzymywały błogosławieństwo
ludy całej ziemi (Rdz 12,1nn).
To wezwanie do wyjścia z dotychczasowego życia związane z obietnicą, która obejmowała także błogosławieństwo dla innych narodów stało się wzorcem i paradygmatem realizacji zbawienia.
1. Głos Boga
U początku historii zbawienia, zresztą podobnie jak u początku stworzenia, stoi słowo Boga. Jego wezwanie i powołanie. Bóg rzekł i stało się. Nie poznamy racji i powodów szczegółowych, jakie skłoniły Abrama, do tak radykalnego kroku, by opuścić swoje dotychczasowe środowisko życiowe i stać się wędrowcem wiary. O tym mówi Papież Franciszek w encyklice Lumen fidei (zob. zwłaszcza pkty 8n). Czytaj więcej…
by bp Zbigniew Kiernikowski
Rozpoczęliśmy Wielki Post Roku Pańskiego 2014. W liturgii niedzielnej mamy czytania z roku A. Na blogu komentuję, jako zasadniczy tekst pierwsze czytanie liturgii niedzielnej. W pierwszą niedzielę Wielkiego postu roku A Kościół podaje nam jako pierwsze czytanie fragment drugiego opowiadania o stworzeniu człowieka oraz opowiadanie o grzechu pierworodnym.
Przedstawienie grzechu pierworodnego pierwszych rodziców wskazuje na jego istotę w każdym grzechu, jaki popełnia człowiek. Polega on na tym, że człowiek dał się wprowadzić i daje się nada wprowadzić w innym zamysł co do siebie samego niż ten, jaki od początku wobec człowieka miał i nadal ma Bóg. Kusicielowi udało się zmienić sposób widzenia i poznawania przez człowieka otaczającej go rzeczywistości i tym samym także wszystkich relacji, jakie zachodzą w życiu człowieka zarówno w odniesieniu do Boga jak również do innych ludzi. Oto co wąż powiedział do Ewy:
Czy rzeczywiście Bóg powiedział:
Nie jedzcie owoców ze wszystkich drzew tego ogrodu?
Niewiasta odpowiedziała wężowi:
Owoce z drzew tego ogrodu jeść możemy,
tylko o owocach z drzewa, które jest w środku ogrodu,
Bóg powiedział: Nie wolno wam jeść z niego,
a nawet go dotykać, abyście nie pomarli (Rdz 3,1nn).
Podstęp zawarty w tym pytaniu węża skierowany do Ewy zasadza się na doprowadzeniu do takiego postrzegania, w którym jeśli ktoś zabrania czegoś, co jawi się jako ważne i potrzebne to tak, jakby zabraniał wszystkiego.
1. Nie wolno jeść ze wszystkich czy tylko ze wskazanego ?
Pamiętamy, że Bóg sprawił, aby ziemia w rajskim ogrodzie wydała rośliny i owoce wszelkiego rodzaju dla dobra człowieka. Człowiek z nich miał prawo korzystać. W środku ogrodu stało drzewo życia. Symbolizowało ono dany przez Stwórcę człowiekowi dostęp do życia w całej obfitości. Czytaj więcej…
