Ewangelia 14 Niedzieli (11,25-30) jest szczególnym tekstem – świadectwem wnętrza Jezusa i Jego relacji z Ojcem. Jest to świadectwo, które Jezus wypowiada, by wprowadzać tych, którze je słyszą, w podobną relację i związek z Ojcem. Święty Łukasz, przytaczając te same słowa Jezusa powie, iż Jezus wypowiedział je „rozradowawszy się w Duchu Świętym” (Łk 10,21). Jest to bowiem bardzo znamienne świadectwo z życia Jezusa objawiające jednocześnie Ducha Świętego. Jest to Jego „okrzyk radości” stanowiący najbardziej intymne wyznanie, które zostaje objawione człowiekowi, by z tej intymności mógł skorzystać.

Jezus, jako Ten, kto zna Ojca i komu Ojciec wszystko przekazał, stawia się razem za prostaczkami. On jest Synem Ojca, ale właśnie to umożliwia Mu zejście niejako do poziomu najprostszych czyli tych, którzy nie mają swoje mądrości, roztropności, wyrachowania, przebiegłości. Są prostolinijnymi i ufającymi. W świecie, w logice ludzkiej liczy się właśnie błyskotliwość, umiejętność wykorzystania sytuacji i w konsekwencji ludzkie uznanie i respekt ze strony innych, a czasem nawet dystans i lęk przed drugim, który jawi się mocniejszy 

Wysławiam Cię, Ojcze, Panie nieba i ziemi,
że zakryłeś te rzeczy przed mądrymi i roztropnymi,
a objawiłeś je prostaczkom.
Tak, Ojcze, gdyż takie było Twoje upodobanie
(Mt 10,25n).

W tym wyznaniu Jezus wyraża swoją radość ze swojej relacji z Ojcem i oddaje swój stan duchowy jako ten, kto stanął w całkowitej prawdzie między ludźmi, by objawić obecność Boga Ojca.

1. Wysławiam

Grecki termin (exomologeo) wskazuje na wyznanie, które jest wyrazem wewnętrznej jedności, głębokiego zaufania i zawierzenia. W swoim rdzeniu zawiera aspekt mówiący o podobieństwie i zgodności. Czytaj więcej…

W parafii pw. Przemienienia Pańskiego w Wisznicach odbyło się spotkanie Akcji Katolickiej Diecezji Siedleckiej. Tematem spotkanie było hasło „We wspólnocie z Bogiem”. Jest t w nawiązaniu do tegorocznego hasła duszpasterskiego. Po wystążieniach o charakterze programowym i organzacyjnym, jakie mieli przedstawiciele Zarządu, wygłosiłem katechezę na temat przeżywania wspólnoty i komunii z Bogiem. Jest to jeden z istotnych motywów przeżywania chrześcijaństwa. Akcja Katolicka jako stowarzyszenie świadomych katolików potrzebuje stale pomocy, by doceniać rolę trwania we wspólncie z Bogiem, by konsekwentnie diałać. Mówiłem więc o „katolickości” wymiaru wspólnotowego chrześcijańskiego życia i działania.

Po czężci konferencyjnej, która miała miejsce w „Centrum Kultury Chrześcijańskiej” sprawowałem w koćciele parafilanym Eucharystię. W homilii mówiłem o Niepokalnym Sercu Maryi, jako tym, które przyjmując zranienie miecza boleści, uczy nowej sprawiedliwości, jaką Bóg obdarza człowieka wierzącego.

http://radiopodlasie.pl/?pageId=69&a=14084&p=15

Zachęcam do refleksji i wymiany zdań.

Bp ZbK


css.php