Duchowość pasyjna i paschalna

by bp Zbigniew Kiernikowski

Inny fragment cytowanego już wywiadu:

Czy możemy powiedzieć, że nasza polska duchowość ma bardziej charakter pasyjny i ofiarniczy niż paschalny ? I z czego to wynika?

Obydwa te aspekty duchowości są ważne i wzajemnie się uzupełniają. Nasz naród wiele przecierpiał. Taka jest nasza historia. Tak jest w ogóle w życiu człowieka, ale może u nas to jest jakoś szczególnie obecne. W naszej polskiej duchowości jest bardzo wiele utożsamienia się z aspektem pasyjnym życia Jezusa, np. ciągle żywa tradycja śpiewania „Gorzkich żali” i pieśni pasyjnych, odprawianie Drogi krzyżowej czy uczestnictwa w różnych formach inscenizacji pasyjnych, tzw. misteriach. Drugi aspekt, aspekt ofiarniczy czy ekspiacyjno-ofiarniczy jest również mocno w nas zakorzeniony. Każdy z nas bowiem ma w sobie poczucie winy, a to rodzi naturalną potrzebę naprawy, co wyraża się w działaniach ekspiacyjnych.

Natomiast istotą duchowości paschalnej jest fakt przemiany, przejścia ze starego życia do nowego. Potrzeba, żeby się dokonała w nas zmiana fundamentu życia, racji życia. Aby nowy człowiek mógł się narodzić – stary musi umrzeć. Trzeba powiedzieć, że nie ma co opłakiwać starego człowieka (a więc tego, który chce żyć dla siebie), lecz cieszyć się że jest on współukrzyżowany z Jezusem Chrystusem. Wiadomo, że przeżywamy to jako bolesne wydarzenie (takim jest każda porażka, upokorzenie, niesprawiedliwość itp.), ale w świetle krzyża i zmartwychwstania Jezusa rozumiemy, że jest to konieczne, aby w nas mógł powstać nowy człowiek, który żyje nie dla siebie. Czytaj więcej…

css.php