e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:28 sierpnia, 2010
• Komentarze:5 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

W kolejną, 22 Niedzielę zwykłą roku C, czytamy dalszy fragment Ewangelii wg św. Łukasza (14,1.7-14). Pamiętamy, że Jezus jest nadal w drodze do Jerozolimy i że zmierza do wypełnienia swojej misji w tym wydarzeniu, jakim będzie Jego wydanie na śmierć krzyżową i Jego zmartwychwstanie.

W tej drodze mają miejsce różne spotkania i wydarzenia. Czytana dziś Ewangelia mówi o pobycie Jezusa w domu jednego z przywódców faryzeuszy. Miało to miejsce w szabat. Nie był więc to ani zwykły codzienny posiłek ani też nadzwyczajna uczta, lecz żydowski świąteczny posiłek, który w jakiś sposób nabierał pewnego wydźwięku religijnego. Opowiadanie o tym wydarzeniu znajdujemy tylko u Łukasza. Ewangelista zaznacza, że faryzeusze obserwowali Jezusa czy wprost Go śledzili. Jezus zaś w swojej suwerenności najpierw dokonał – wg relacji Łukasza –uzdrowienia człowieka chorego na puchlinę (tej partii opowiadania nie czytamy w dzisiejszą niedzielę) a następne wypowiedział swoje słowa o zabieraniu miejsc na uczcie.

Jeśli cię kto zaprosi na ucztę, nie zajmuj pierwszego miejsca

Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu.

Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony,
a kto się poniża, będzie wywyższony (Łk 14,8.10.11). 

Słowa Jezusa dotykają człowieka w jego jakby naturalnym dążeniu do tego, by mieć swoje miejsce takie jakie ma w oczach innych odpowiednie uznanie. Czyli miejsce wyrażające jego znaczenie – doniosłość i wielkości. Krótko mówiąc owe pozycje i miejsca, które są uważane za pierwsze. Tak się myśli, chociaż wiadomo, że te pierwsze miejsca są ograniczone i bywa, że perspektywa się zmienia. Niemniej, jak to można zazwyczaj zaobserwować, chętnych do pierwszych miejsc zazwyczaj nie brakuje szczególnie tam i wtedy, gdy to wiąże się z jakąkolwiek korzyścią. Nie tylko materialną.  

1. Nie zajmuj pierwszego miejsca

Jezus natomiast mówi: nie zajmuj pierwszego miejsca, by czasem ktoś znakomitszy od ciebie nie był zaproszony przez niego. Wówczas przyjdzie ten, kto was obu zaprosił, i powie ci: „Ustąp temu miejsca!”  i musiałbyś ze wstydem zająć ostatnie miejsce. Lecz gdy będziesz zaproszony, idź i usiądź na ostatnim miejscu. Wtedy przyjdzie gospodarz i powie ci: „Przyjacielu, przesiądź się wyżej!”; i spotka cię zaszczyt wobec wszystkich współbiesiadników.

Pierwsze wrażenie, jakie może powstać przy słuchaniu słów Jezusa, może być zwodnicze. Istnieje bowiem niebezpieczeństwo zwykłej kalkulacji. To zresztą niejednokrotnie można zaobserwować.

Bywa, że w pewnych okolicznościach brak tych, którzy byliby gotowi zajmować pierwsze miejsca, a pozostają przy ostatnich miejscach z racji pewnej kalkulacji. Może to być z powodu wspomnianego honorowego wprowadzenia na wyższe miejsce. Może to być też z powodu komfortu i wygody nie eksponowania siebie a tym samym braku pełnej gotowości uczestnictwa w wydarzeniu. Przykładem może być pozostawanie w drzwiach kościoła podczas zgromadzeń liturgicznych czy przysłowiowe stanie za filarem. Wtedy nawet zaproszenie: „Przyjacielu, posiądź się wyżej!” nie skutkuje. Ten człowiek ma bowiem swoje „pierwsze” miejsce niejako ze sobą i ma je tam, gdzie sam chce je mieć dla siebie. Nie jest gotów zmienić go. Może więc być wiele i różnych przejawów zajmowania owego „pierwszego” miejsca i czasem trwania na nim mimo poleceń gospodarza czy to w wymiarze porządkowym czy to ostatecznie w wymiarze moralnym.

2 Co to znaczy „zajmij ostatnie miejsce” ?

Zgodnie z poleceniem Jezusa, wypowiedziane w owej konkretnej sytuacji, zaczyna się to od faktu zabierania ostatniego miejsca, tzn. mniej czy najmniej korzystnego dla siebie w porównaniu z miejscami, jakie zajmują inni. Już wyżej wykluczyliśmy słuszność zajmowania ostatniego miejsca z racji czystej kalkulacji. Natomiast słuszne jest takie zajmowanie ostatniego miejsca, które wyraża gotowość bycia tam, gdzie ewentualnie gospodarz poleci się przesiąść. Gospodarz bowiem wie, jak rozdysponować miejscami tak, by całość miała harmonijny przebieg.

Podobnie jest z zajmowaniem miejsc w życiu. Jeśli ktoś wybiera sobie swoje miejsce tylko z punktu widzenia własnej korzyści, a Ne respektuje poleceń i planu tego, kto naprawdę jest Gospodarzem ludzkiego życia, to będzie przeżywał wiele różnych napięć i niewłaściwych relacji z bliźnimi. Sam nie znajdzie wewnętrznego pokoju dla siebie i nie potrafi żyć we wspólnocie i harmonii z innymi.

Zajmowanie ostatniego miejsca z nadzieją że to Pan życia odpowiednio poprowadzi wszystkie wydarzenie tak, że ostatecznie człowiek, który tak czyni znajdzie swoje miejsce przed Bogiem i z drugim człowiekiem.

Tę prawdę i ten styl życia ukazał nam sam nasz Pan Jezus Chrystus. Po to przyszedł do nas, którzy szukamy swoich pierwszych miejsc w życiu, aby nam pokazać i na naszych oczach dla nas to przeżyć, że jest możliwe zajmowanie ostatniego miejsca i to bez żadnej chwilowej kalkulacji, ale w całkowitym poddaniu Woli Ojca. To On przez całe swe ziemskie życie zmierzał do tego miejsca, którego nikt sam z siebie nie chce zająć. Zmierzał do krzyża, zmierzał do miejsca, na którym nie ma, gdzie głowy skłonić. On zajął ostatnie miejsce jako wyrzutek, odrzucony z naszych zorganizowanych sposobów zajmowania miejsc. On nie wycofał się z tego zajęcia ostatniego miejsca. Uniżył samego siebie, stawszy się posłusznym aż do śmierci i to śmierci na krzyżu (Flp 2,8).

3. Kto przewodniczy w zajmowaniu chwalebnego ostatniego miejsca ?

To wydarzenie zajęcia ostatniego miejsca w oczach ludzi, które dokonało się na krzyżu Jezusa i które koronuje Jego drogę do Jerozolimy, czyli do miasta wyniesienia Go do chwały, uczy nas zupełnie nowego organizowania naszego życia. Dokonuje się to jednak już nie przez zewnętrzne polecenia i zarządzenia organizacyjne (chociaż te zawsze będą potrzebne), ale dokonuje się przez czerpanie z Ducha Jezusa.

To On, jako nasz Pasterz i Przewodnik, Jak nasz Pan, zajmuje stale na naszych oczach i przed nami ostatnie miejsce. On stale jest dla nas na tym ostaniem miejscu. W ten sposób nie tylko nam powiedział o właściwym zajmowaniu miejsca, ale po prostu na tym miejscu stale jest. Jest On tam dla mnie, bym nie bał się zajmować miejsca, które jest dla mnie przeznaczone, a które często – ze względu na moje zwichnięte patrzenie na wszystko, ze względu na moją zniekształconą przez grzech perspektywę życia – wydaje mi się niewłaściwe, krzywdzące i niesprawiedliwe. Wydaje mi się ostatnie i tak bywa niejednokrotnie oceniane w oczach świata.

Wierząc w Jezusa, wiem, że ostatnie miejsce jest zajęte przez Niego. Ja zaś, zajmując to niby moje ostanie miejsce, otrzymuję miejsce obok Niego. On zaś jest tym, który uniżony, został wywyższony na Prawicę Ojca i stamtąd króluje jako Pan, który nie boi się uniżenia, który nie boi się zajmować ostatniego miejsca, bo wie, że Ojciec najlepiej wszystko przewidział i każdemu wyznaczył w życiu właściwe mu miejsce.

Panie, daj mi Twego Ducha. Daj mi właściwe rozeznanie w topografii mego życia. Daj mi coraz głębiej poznawać historię zbawienia, w której dokonuje się przyjmowanie przeze mnie od Ciebie mojego miejsca. Miejsca obok Ciebie.

Bp ZbK