Wybawiła ich Mądrość (23 Ndz C 2013)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:8 września, 2013
- Komentarze:14 komentarzy
- Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych
W dwudziestą trzecią niedzielę roku C Kościół nam podaje jako pierwszą lekturę słowo z Księgi Mądrości. Księga Mądrości to ostatnia Księga Starego Testamentu. Jej autor przedstawia się – chociaż nie wprost – jako król Salomon. Nie jest to jednak prawdą. Stosowano wówczas często takie odwoływanie się do uznanego autorytetu. Na polu mądrości takim był właśnie Salomon. Rzeczywistym autorem był Hebrajczyk żyjący w zhellenizowanym świecie w Egipcie, najprawdopodobniej w Aleksandrii, najprawdopodobniej na kilka dziesiątków lat przed Narodzeniem Jezusa.
W tym okresie w środowiska żydowskiej diaspory przenikała grecka filozofia życia i grecka kultura. Wielu Żydów ulegało powabom zdobyczom kultury i myśli greckiej, która przenikała cały ówczesny świat. Jednym z ośrodków takiej kultury była właśnie Aleksandria. Tam działał w tym samym czasie lub raczej nieco późnej znany pisarz i filozof Filon Aleksandryjski. U obydwu pisarzy znajdujemy bowiem bardzo wiele podobieństw, chociaż nie mamy śladów, by Autor Księgi Mądrości znał pisma Filona. Musiał więc tworzyć krótko przed działalnością Filona. Wyczuwamy bowiem za tekstami obydwu Pisarzy podobny kontekst życiowy i kulturalny.
Problemem, którym zajmuje się Księga Mądrości jest odniesienie do Jedynego Boga, które w ówczesnym świecie Żydzi niejednokrotnie i po części gubili pod wpływem ówczesnej kultury. Czytany w tę niedzielę fragment jest zakończeniem drugiej części Księgi, w której jest najwięcej odniesień do króla Salomona, jako tego, który cenił Mądrość i szukał jej u Boga. Wsłuchajmy się także i my i pozwólmy się przenikać tej Mądrości. Pozwólmy, aby ona przenikała nasze życie: myślenie i działanie. Tak oto jednoznacznie Mądrość jest odniesiona do Boga:
Któż poznał Twój zamysł,
gdyś nie dał Mądrości,
nie zesłał z wysoka Świętego Ducha swego?
I tak ścieżki mieszkańców ziemi stały się proste, a
ludzie poznali, co Tobie przyjemne,
a wybawiła ich Mądrość (Mdr 9,17n).
Zanim Autor wypowie te znamienne słowa odnoszące do Boga, jako jedynego źródła Mądrości, stwierdza najpierw, jak trudne i mozolne jest dla człowieka zdobywanie wiedzy i mądrości a w szczególności życie w mądrości nawet tylko ludzkiej.
1. Mozolnie odkrywamy rzeczy tej ziemi
Takie stwierdzenie wskazuje nie tylko na trud zdobywania wiedzy o rzeczach stworzonych, czyli – jak byśmy dziś powiedzieli – naukowych, empirycznych. Człowiek z trudem zdobywa wiedzę o świecie, o sobie samym. Jest też jednak prawdą, że osiąga na tym polu bardzo wiele. Czytaj więcej…
