Serce czyste (24 Ndz C 160911)

wrz 11, 2016

—

W psalmie responsoryjnym, który śpiewamy po czytaniu z Księgi Wyjścia przedstawiającym reakcję Boga na grzech bałwochwalstwa ze strony ludu (złoty cielec), jaki miał miejsce po zawarciu Przymierza pod górą Synaj. Wtedy to Mojżesz wstawiał się do Boga za ludem odwołując się do wierności Boga. Do Jego zamysłu i o woli prowadzenia tego ludu, nawet jeśli ten lud błądzi. W tym odzwierciedla się nadzieja Mojżesza, że lud może przejrzeć i wejść w nawrócenie. W tym też objawia się nieodwołalny zamiar Boga, by doprowadzić człowieka do jedności i komunii z Bogiem – nawet jeśli ujawniają się chwile i przejawy kary i zagrożenie odrzuceniem.

Śpiewamy fragmenty Psalmu Dawidowego, który – zgodnie z tradycją ma odniesienie do sytuacji Dawida po grzechu z Batszebą, żoną Uriasza Chetyty (zob. 2Sm 11,2-17 i 12,1-14).

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz (Ps 51,3-4.12-13.17.19).

Ten Psalm odnosi się także do każdego z nas. Jest to prawda niezależnie od tego, jakie konkretnie mamy grzechy i niezależnie od tego kiedy i w jakich okolicznościach i przez kogo wychodzi prawda o niech i o naszej grzeszności. Jest to prawda dlatego, że każdy z nas „jest tym człowiekiem!”, jak wówczas powiedział prorok Natan do Dawida. Dawid to uznał. Dlatego wołał do Boga: „Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste”.

1. Czystość

Pojęcie czystości odnosimy najpierw do tego, co materialnie jest bez zarzutu, bez plamy, bez skazy itp. Stosujemy je wtedy, kiedy dany materiał jest jednorodny. Nie ma w nim czegoś obcego, co nie harmonizuje itp. W znaczeniu przenośnym mówimy o czystej sprawie, o czystych posunięciach czy intencjach.

W Biblii termin, który określa czystość (hbr. tahar) występuje w Biblii wielokrotnie. Najczęściej odnosi się do całej dziedziny czystości rytualnej i obrzędowej w co wchodzi korzystanie z rzeczy i przedmiotów – w szczególności dotyczy pokarmów. Ma też zastosowanie do osób. Niektóre osoby ze względu na stan zdrowia (także fizjologiczny), przeżywane choroby (np. trąd) były uważane (czasowo) za nieczyste. Dotyczyło to także aspektu przynależności do narodu (obrzezanie). Ogólnie można powiedzieć, że ta nieczystość wiązała się często z brakiem(właściwego) odniesienia do życia w najpełniejszym rozumieniu tego słowa. Pozytywnie zaś ujmując należy powiedzieć, że czystość to życie zgodne z wolą i z zamysłem Pana Boga. Lub inaczej: życie bez szukania własnego interesu poza zamysłem Boga Stwórcy.

2. Wołanie nie o „poprawę” lecz o nowe stworzenie

Pamiętamy, że błąd czyli grzech pierwszych ludzi polegał na próbie i na uczynieniu znaku (gestu) wyjścia poza wolę Stwórcy. Nie było to tylko jakieś nieposłuszeństwo, lecz wewnętrzne przyzwolenie na bycie oszukanym co do samej istota prowadzenia życia.

Człowiek posłuchał atrakcyjnej dla niego – jak się wydawało – sugestii: będziecie jak Bóg znali dobro i zło. Będziecie mogli o tym decydować każdy z własnego punktu widzenia. Uczynili to i zobaczyli, że wszystko jest inaczej; że są nadzy; że już nie mają odniesienie do Boga Stwórcy i Jego koncepcji życia. Zostali „sami” nadzy ze swoim życiem.

Wobec takie sytuacji „naprawa” to nie sprawa tylko pewnej kosmetyki czy poprawy sytuacji. Musi ona dotrzeć do wnętrza człowieka. Stąd wołanie, jakie jest wyrażone w Psalmie używa czasownika, który jest w Biblii zarezerwowany do działania Boga. Jest to czasownik „stworzyć” (hbr. bara).

Tylko Bóg jest podmiotem czynności wyrażonej przez ten czasownik. Tylko Bóg może stworzyć czyste serce. Tylko od Boga może pochodzić właściwa koncepcja życia, jaką może otrzymać i przyjąć zagubiony człowiek.

3. Zagubieni? Szukający wyjścia w poprawie? Czy też . . .

Nie ulega wątpliwości, że człowiek dzisiaj widzi w swoim życiu wiele kryzysów, niepowodzeń. Widzą poszczególne osoby i to społeczności i wszelkiego rodzaju. Media informują najczęściej o takich czy innych nieprawidłowościach, nadużyciach, przestępstwach itp.

Co się robi? Zazwyczaj próbuje się ratować, to co wydaje się korzystne z aktualnego punktu widzenia. Dzieje się to zazwyczaj z punktu widzenia tych, co mają najwięcej a właściwie najłatwiej coś do powiedzenia. Czyli, którzy mają, albo którym wydaje się, że mają władzę i środki do tego, by przeprowadzić swoją wizję „ratowania” sytuacji. Nie oznacza to, że zawsze wszystko na tym polu jest złe. Widzimy i słyszymy, jak powołuje się wszelkiego rodzaju komisje czy ustanawia przepisy. To wszystko, by zaradzić temu, co widać i co jest oceniane, że nie jest dobrze.

Jako wierzący musimy sobie zdawać sprawę z tego, że te wszystkie środki i podejmowane kroki mogą okazać się prawdziwie skuteczne tylko wtedy, gdy w przeprowadzaniu tego procesu „naprawy” będziemy odwoływać się i odnosić się do jakichkolwiek partykularnych interesów i nawet nie do ustanawianych praw czy zarządzeń formułowanych daleko od zamysłu Pana Boga.

Efekt pozytywny i korzystny dla człowieka może być tylko wtedy, jeśli uznamy, że potrzebujemy nowego serca; jeśli uznamy jako fundament prawo Boże i Ewangelię. Jeśli jakaś grupa, szczególnie mająca władzę, nie tylko aktualnie, próbuje ratować siebie, swoich ludzi, to mamy skutki bolesne i godne opłakiwania.

Widzimy jednak, jak często właśnie to odniesienie do Boga, do Jego przykazać i do Ewangelii jest pomijane a nawet wprost atakowane.

Nowej rzeczywistości nie stworzymy sami. Jest to naiwne (oszukańcze) myślenie wszystkich „liberałów”. Widzimy jak jest niszczona tkanka ludzka, tkanka życia społecznego i jak często ludzie są zaślepieni albo wprowadzani w bezsilność ze względu przez układy itp.

Potrzebny nam jest powrót do zasad i prawideł życia, które nie są tylko od ludzi serwującym innym „poprawny” styl życia. Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste!

Bp ZbK

Serce czyste (24 Ndz C 160911)

1. Czystość

2. Wołanie nie o „poprawę” lecz o nowe stworzenie

3. Zagubieni? Szukający wyjścia w poprawie? Czy też . . .

Komentarze

28 odpowiedzi na „Serce czyste (24 Ndz C 160911)”