Szczęście człowieka (27 Ndz B 151004)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W dwudziestą siódmą niedzielę roku B śpiewamy jako responsorium po pierwszym czytaniu Psalm 128. Pierwsze czytanie mówi o stworzeniu człowieka. Jest to, jak możemy powiedzieć, przedstawienie końcowego etapu tego opowiadania. Możemy powiedzieć, że jest to ukoronowanie całego dzieła stworzenia. Jest to ukazanie stanu szczęśliwości wyrażającej się w komunii tychże ludzi. Świadczy o tym końcowe zdanie: Chociaż mężczyzna i jego żona byli nadzy, nie odczuwali wobec siebie wstydu.

Naturalnie nie możemy redukować przesłania tego stwierdzenia do aspektu fizycznego. Jest to objawienie pełni relacji, która nie była niczym ograniczona, gdyż źródło i umocowanie wszystkiego, co łączyło Adana i Ewę, było zawarte w ich odniesieniu do Boga jako Stwórcy i Dawcy życia. To dzięki jedności z Nim byli jednością. Dzięki temu, że każde z nich miało swoje egzystencjalne odniesieni do Boga, mogli pozostawać ze sobą w pełnej jedności niczym nieograniczonej komunii.

W liturgii – jako odpowiedź na tę sytuację – śpiewamy Psalm 128.

 

Szczęśliwy człowiek, który się boi Pana
i chodzi Jego drogami.
Będziesz spożywał owoc pracy rąk swoich,
szczęście osiągniesz i dobrze ci będzie.

Małżonka twoja jak płodny szczep winny
w zaciszu twojego domu. S
ynowie twoi jak oliwne gałązki
dokoła twego stołu.

Tak będzie błogosławiony człowiek, który się boi Pana.
Niech cię z Syjonu Pan błogosławi
i obyś oglądał pomyślność Jeruzalem
przez wszystkie dni twego życia.
Obyś oglądał potomstwo swych dzieci.
Pokój nad Izraelem (Ps 128,1-6).

 

W Psalmie jest wyrażona odpowiedź uniwersalna, która odnosi się do wszystkich sytuacji człowieka będącego w jedności z Bogiem, dzięki czemu może trwać w jedności ze swoimi bliskimi. Przyjrzyjmy się niektórym aspektom tej prawdy.

 

1. Szczęśliwy – godny pozazdroszczenia

 

Psalm rozpoczyna się, podobnie, jak Psalm pierwszy i wiele innych, określeniem „szczęśliwy” – w języku hebrajskim „aschrej”. Ten hebrajski termin stoi w pewnym paralelizmie i w bliskości z terminem „baruk” – przekładanym na język polski przez „błogosławiony”. Bywa, że te dwa terminy są przekładane zamienne. A przynajmniej „aschrej” bywa przekładany przez „błogosławiony”. Ma on jedna trochę inny odcień znaczeniowy. Czytaj więcej…

css.php