Chleb życia – Jezus, który siebie za nas wydaje (18. Ndz B 2009)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:2 sierpnia, 2009
- Komentarze:15 komentarzy
- Kategoria:Rozważanie Ewangelii
W 18. Niedzielę roku B kontynuujemy czytanie Ewangelii według św. Jana. Tak będzie jeszcze przez trzy kolejne niedziele. Jak wspomniałem już we wpisie poprzedniej niedzieli głównym przesłaniem tej części Janowej Ewangelii jest tzw. eucharystyczna mowa Jezusa wypowiedziana w Kafarnaum. Ta mowa wypowiedziana w synagodze w Kafaranum jest poprzedzona dwoma cudami. Cudem rozmnożenia chleba i chodzeniem Jezusa po Jeziorze Galilejskim. Te dwa cuda mają miejsce w bliskości święta Paschy. Ta okoliczność podkreśla więc charakter paschalny tych wydarzeń oraz następującej po nich wypowiedzi Jezusa .
Cudowne rozmnożenie chleba jest znakiem i zapowiedzią Eucharystii. Chodzenie Jezusa po wodach Jeziora to obraz zwycięskiego kroczenia po wodach śmierci. Możemy w tym dostrzegać jakiś związek z przejściem Izraelitów na drugi brzeg Morza Czerwonego i ratunek przed ścigającym ich Faraonem i jego wojskami.
Jezus uszedł na drugi brzeg, gdyż ludzie chcieli Go obwołać królem. Podążyli więc za nim, chociaż już zapewne zrozumieli coś z tego, że Jezusowi nie o takie królowanie chodzi, jak to się ludziom wydaje. Gdy Go znajdują na drugim brzegu, Jezus im tłumaczy, by troszczyli się o innych chleb, niż tylko ten, który syci to ludzkie ziemskie życie. Nie chodzi nawet o tak cudowny pokarm, jakim była manna na pustyni. Wtedy to padają z ust Jezus słowa:
Nie Mojżesz dał wam chleb z nieba,
ale dopiero Ojciec mój da wam prawdziwy chleb z nieba.
Albowiem chlebem Bożym jest Ten, który z nieba zstępuje i życie daje światu (J 6,32n).
Jezus nazywa siebie chlebem Bożym. Jest to odniesienie do pokarmu danego Izraelitom na pustyni. Właśnie na pustyni, kiedy człowiek jest pozbawiony wszystkiego, co do życia jest potrzebne, okazuje się, że jest Bóg, który prowadzi i daje to, co jest konieczne do tego, by poznać i uznać Boga za Pana życia.
1.Jezus wypełnia to, co było zapowiedzią i znakiem
Ludzie szli za Jezusem, bo doświadczyli, że może zaspokoić ich głód fizyczny. Głód ziemskiego chleba. Wtedy, spożywając ten pokarm dany w sposób cudowny, mogli rozpoznać i uznać, że Jezus jest tym, przez którego Bóg Ojciec daje im pokarm. Czytaj więcej…
