Mądrość życia (32. Ndz A – 201108)

lis 8, 2020

—

Mówimy zazwyczaj o różnych aspektach czy rodzajach mądrości. Tak wychwalamy mądrość filozofów i mądrość zdobywaną od innych oraz przekazywaną przez pokolenia. Bardzo często odwołujemy się do osobistej mądrości empirycznej, jaką zdobywamy przez nasze osobiste doświadczenia, z których wyciągamy wnioski życiowe. Jednym z przejawów zdobywania takiej mądrości jest powiedzenia „mądry X po szkodzie”. Czasem bowiem zdobywamy życiową mądrość odczuwając skutki błędów na własnej skórze. Niektórzy mówią o mądrości instynktownej, czyli pewnej zdolności samozachowawczej. To są wszystko mądrości zdobywane przez człowieka i służące jego życiu w przewidywalnym przez niego wymiarze.

Dar mądrości i przyjmowanie go

Słyszymy dzisiaj w Liturgii Słowa wychwalanie Mądrości, która jest darem

Mądrość jest wspaniała i nie więdnie,
ci łatwo ją dostrzegą, którzy ją miłują,
ci ją znajdą, którzy jej szukają,
uprzedza bowiem tych, co jej pragną,
wpierw dając się im poznać.

Mądrość, o której mowa w dzisiejszej Liturgii a właściwie w całej Biblii jest niezależna od człowieka, chociaż jest skierowana ku człowiekowi i chce w nim być, do niego należeć i przenikać jego życia. O tej mądrości autor księgi „mądrość Syracha, czyli Eklezjastyk” powie:

Cała mądrość od Boga pochodzi,
jest z Nim na wieki (Syr 1,1).

Jednak Pan Bóg nie zachowuje (rezerwuje) swej mądrości dla siebie, lecz chętnie udziela jej ludziom. Naturalnie zawsze będzie to zależało od tego, czy ludzie zechcą ją przyjąć. Przyjąć można ją sercem prawym i pokornym (zob. Prz 2,6n; 3,34).

Czytany dzisiaj fragment Księgi Mądrości wskazuje na przedziwną zależność korzystania z tego daru od postawy człowieka. Ta Mądrość jest niezależna od człowieka, ale

tylko ten, kto ją miłuje może wejść w kontakt z nią, może ją dostrzec.
Znaleźć ją może tylko ten, kto jej szuka.

Pragnienie tej Mądrości przez człowieka jest też spowodowane przez samą tę Mądrość, która w te sposób daje się poznać i skłania człowieka do szukania jej i „zdobywania”.

Jak to rozumieć? Kiedy to się staje?

Pomoc do wyjaśnienia tej zależności mądrości jako daru Boga z otwartym nań i szukającym jej człowiekiem możemy widzieć w przypowieści o dziesięciu pannach wyczekujących spotkania z panem młodym, by wejść na uczt weselną. Te, które miały zapas oliwy, by ich lamy płonęły, weszły na gody weselne. Te, którym zabrakło, pozostały na zewnątrz – jako obce.

Gdy zgodnie z sugestią mądrych poszły, by zakupić oliwy, a następnie wróciły – jak możemy wnioskować – z nabytą w ten sposób oliwą i już płonącymi lampami, usłyszały z ust pana młodego:

Zaprawdę, powiadam wam,
nie znam was.

Oznaczało to, nie ma między nami nic wspólnego. Jesteście dla mnie obce, ponieważ jesteście innego ducha.

Wynika stąd nauka, że owej oliwy, która była potrzebna do utrzymania światła, by móc wejść na gody, nie da się ani pożyczyć, ani nikt nie może jej drugiemu odstąpić ani też nie da się jej zakupić w ostatniej chwili.

Ten zapas musi być niejako „własnym” w samym człowieku, w każdym z nas, którzy oczekujemy spotkania z panem młodym, by wejść z nim na gody weselne.

Jak zdobywać ten swoisty „zapas” oliwy

Ten zapas oliwy, a właściwie naczynia na tę oliwę, to symbol całego wysiłku ludzkiego podczas codziennego życia, kiedy to człowiek przyjmując postawę na wszelkie działanie Pana Boga pozwala się niejako napełniać mądrością, że nie wszystko od niego pochodzi, że nie wszystko sam może uczynić itp. Wskutek tego uczy się przyjmować pokornie wszystko to, co inni mu zgotują, bo uznaje, że wszystko dzieje się z woli i z przyzwolenia Bożego.

Człowiek właściwie oczekujący pana godów weselnych może nawet czasem przeżywać takie sytuacje w których – by zostać napełnionym ową oliwą mądrości – będzie pozwalał otwierać to swoje wnętrze (swoje jestestwo) w sposób, który może być związany z niezrozumieniem, prześladowaniem a nawet agresją. Będzie rozeznawał, że właśnie wtedy ma szczególną okazję, by zostać napełniony tą oliwą, która nie od niego pochodzi, ale jest przez niego przyjmowana. To jej woń i zdolność dawania światła będą rozpoznawalne przez ostatecznego Pana Młodego, Oblubieńca, którym jest sam Jezus Chrystus.

Nie obejdzie się bez przeciwności i prześladowań

Będą to wszystkie doświadczenia, w których człowiek oczekujący Pana będzie miał okazję przyjmować inne rozwiązania życiowe niż tylko własne. Będzie je przyjmował w posłuszeństwie Ewangelii Jezusa Chrystusa. Czasem bowiem trzeba, aby ten „otwór” (wlew), przez który może wnikać owa oliwa podtrzymująca płomień wiary, otwierał ktoś inny, czasem mimo a nawet wbrew naszej woli i naszej koncepcji. Taki jest ostatecznie sens bycia prześladowanym za wiarę i z powodu wiary. Dziś akurat jest dzień solidarności z prześladowanymi chrześcijanami.

Człowiek należycie oczekujący spotkania z Panem godów – dzięki swojej otwartości na wszystko, co Pan polecił – zostanie napełniony ową „zapasową oliwą” w naczyniu swojego życia tak, by dzięki temu jego światło w odpowiednim momencie właściwe płonęło. Ta mądrość nie wniknie do człowieczego wnętrza, jeśli sam człowiek się nie otworzy, lub nie pozwoli się otworzyć – i to zazwyczaj przez cierpliwe znoszenie przeciwności w imię prawdy o oczekiwaniu na gody Pana.

Oby Pan, którego oczekujemy, wspomagał nas w zdobywaniu owej oliwy mądrości. Obyśmy tak umieli słuchać Ewangelii i zgodnie z nią działać, by naczynia naszego życia stale napełniały się tą oliwą mądrości. Nasze życie to stałe zdobywanie / przyjmowanie owego zapasu oliwy, tej mądrości, dzięki której Pan może nas rozpoznać i nazwać swoimi, których zna i do których się przyznaje.

Bp ZbK

Mądrość życia (32. Ndz A – 201108)

Dar mądrości i przyjmowanie go

Jak to rozumieć? Kiedy to się staje?

Jak zdobywać ten swoisty „zapas” oliwy

Nie obejdzie się bez przeciwności i prześladowań

Komentarze

98 odpowiedzi na „Mądrość życia (32. Ndz A – 201108)”