Światło objawienia dla zbawienia wszystkich narodów (Objawienie Pańskie – 2012)

sty 5, 2012

—

Uroczystość Objawienia Pańskiego niesie ze sobą prawdę o Objawieniu Boga i Jego zbawienia skierowanym do wszystkich narodów. Co prawda od samego początku Bóg miał na względzie zbawienie całej ludzkości. Tak wynika już z przesłania Protoewangelii (Rdz 3,15). Dokonywał jednak tego etapami powołując najpierw poszczególne osoby, w szczególności Patriarchów, a następnie powołując Lud Wybrany, z którego miał wyjść Mesjasz. Jego Osoba i Jego działanie chociaż najpierw odniesione do Narodu Wybranego dotyczyło i dotyczy całej ludzkości – wszystkich narodów, także tych, które w języku biblijnym są nazywane poganami.

Ten aspekt historii zbawienia, zapowiadany przez Proroków – jak to czyni m.in. czytany dzisiaj fragment Izajasza – zawsze był obecny, chociaż nie zawsze jednakowo dochodził do głosu. Działanie zbawcze Boga dokonuje się bowiem na zasadzie świadectwa. To, co jest doświadczeniem zbawienia w jednym, wybranym „miejscu” (wydarzenie lub osoba) jest przeznaczone dla wszystkich na zasadzie niesionego świadectwa wzbudzającego wiarę. Tak też to zapowiada wspomniany fragment Izajasza, w który Prorok zwraca się do Jerozolimy i mówi o niej. Jej „odbudowana” wielkość i nowy blask jej przyszłego życia mają jednak wpływ na inne narody.

Bo oto ciemność okrywa ziemię i gęsty mrok spowija ludy,
a ponad tobą jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad tobą.
I pójdą narody do twojego światła,
królowie do blasku twojego wschodu (Iz 60,2n).

Upokarzające dla Jerozolimy doświadczenie wygnania babilońskiego jakby skumulowało w niej i nad nią ciemności całej ludzkości. Można to sformułować ‑ korzystając z języka używanego dzisiaj w terapiach – następująco: Jerozolima, jako wybrany cząstka Narodu i uprzywilejowane w historii zbawienia miasto dotknęło w wygnaniu babilońskim dna swej egzystencji. Jest to „dno” doświadczenia ludzkiego.

1. Ponad tobą jaśnieje Pan, Jego chwała jawi się nad tobą

Bolesne doświadczenie nie było celem i kresem, lecz konieczną okazją daną ku temu, by Jerozolima (człowiek wybrany) doświadczyła obecności Pana. Właśnie przy okazji i pośród poniżenia. W takich bowiem okolicznościach człowiek nie może przypisać sobie czegokolwiek. Z drugiej strony w takich okolicznościach może dostrzec i uznać pełne łaskawości działanie Pana Boga jako swego Pana.

Powrót z wygnania babilońskiego, odbudowa świątyni i instytucji składających się na organizację i życie narodu, a przede wszystkim nowe podejście do odczytywania historii zbawienia, okażą się bogactwem Narodu Wybranego. W szczególności to ostatnie, czyli rozpatrywanie własnej historii w świetle działania Boga i Jego Słowa (zwłaszcza proroków) będzie nowym bogactwem Narodu, o którym ten Naród będzie wiedział, że to bogactwo Słowa jest jego własnością (jego doświadczeniem), ale jednocześnie będzie poznawał i rozumiał (nie bez trudności i oporów), że to Słowo ostatecznie jest przeznaczone dla zbawienia wszystkich ludzi. Będzie to stanowiło swoisty dylemat Narodu Wybranego nie tylko wtedy, kiedy przyjdzie Mesjasz, ale aż do końca świata (to rozważa św. Paweł w Rz 9 – 11).

Jeśli więc Jerozolima doświadcza, że ponad nią jaśnieje Pan, i Jego chwała jawi się nad nią, to rozumie (winna rozumieć), że to doświadczenie jest nie tylko dla niej, chociaż jest jej szczególny doświadczeniem. Dlatego Prorok kontynuuje:

2. Pójdą narody do twojego światła

Jest to najbardziej radosna a zarazem bardzo trudna prawda wybrania. Będziesz światłem dla innych. Inni będą chodzić w twoim świetle. Ty, jako wybrana jesteś ważna, ale obok ciebie są ci wszyscy, którzy ciebie potrzebują. Oni też są ważni. Co więcej – w pewnym sensie i w pewnym wymiarze – będziesz doświadczać, że twoja ważność, twoja doniosłość jest niejako uzależniona od tego, czy inni będą dostrzegać twoje światło i będą mogli chodzić w tym świetle, które otrzymałaś i którym jesteś.

Łatwo przyjdą wtedy pokusy i zaczniesz myśleć z zazdrością, że to nie ty jesteś ważna, lecz ci, dla których jesteś postawiona jako światło. Przyjdą pokusy, by odrzucić rolę służby wobec innych, tych którzy doświadczają ciemności. Przyjdą pokusy zachowania światła dla siebie i cieszenia się swoim wybraniem, be niesienia posługi, dla które zostałaś wybrana.

To jest stały dylemat i przedmiot zmagania każdego wybranego. W historii zbawienia dochodzi do trudnych momentów zamknięcia się na to wybranie. Bóg jednak stale powołuje i stale na nowo dokonuje wyboru i prowadzi do nawrócenia. Nie zawsze idzie to w parze z ludzkim rozumieniem biegu historii. Dlatego sam Mesjasz musiał być odrzucony i ukrzyżowany. Dlatego Szaweł prześladował. Dlatego Szczepan został ukamieniowany. Dlatego Paweł – jako nawrócony stał się wszystkim dla wszystkich. Dlatego tylu wyznawców Chrystusa, odrzuconych przez świat, stawało się jaśniejącymi pochodniami dającymi blask światła pośród ciemności tego świata.

3. Przybędą ofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana

Pośród tego doświadczenia wybrania związanego z odrzuceniem a jednocześnie stanowiącego światło dla innych – nawet, i w szczególności dla tych którzy odrzucają i prześladują jaśnieje światło, które pociąga, które daje orientację dla życia, które uzdalnia do podjęcia kroków nowego życia – już w blasku jaśniejącego światła.

Wyraża to pięknie obraz przybycia królów i władców narodów z darami. Wspominamy to właśnie szczególnie dziś w przedstawionym przez Ewangelię przybyciu Mędrców ze Wschodu, którzy przybyli z darami, by pokłonić się Panu. Uznali bowiem w Nim Światłość. Zostaje wyrażona tym samym prawda, że nie ma większej kosztowności i bogactwa nad Mądrość, która objawiła się w odrzuconym Dziecięciu (nie było dla Niego miejsca), a później prześladowanym i ukrzyżowanym Mesjaszu. Symbolizują to złożone dary oraz pokłon ludzkiej mądrości i władzy przed tym Dziecięciem. Naturalnie nie wszyscy to uznają. Będzie Herod, będzie Judasz, Kajfasz, Piłat. Oni reprezentują nie tylko ówczesną sytuację. Są to typy zachowań i postaw, które niejednokrotnie są także w nas i nierzadko dochodzą do głosu.

Potrzebujemy więc światła Objawienia i odkrywania w tym świetle potrzeby i możliwości stałego nawracania się wobec Prawdy Mesjasza. Jeśli z otwartością przyjmiemy przychodzące do nas światło prawdy i pozwolimy się „pozbawić” tylko naszych oczekiwań, projekcji, planów itp., to to światło może czynić z nas nowych ludzi, którzy z radością będą nucić radosne hymny na cześć Pana i będą żyć w pokoje. Podobnie, jeśli nie będziemy kurczowo trzymali się swojej pozycji Heroda (choćby w najmniejszym wydaniu), jeśli nie będziemy chcieli przy okazji objawiającego się nam Światła przeprowadzić własnych interesów jak np. Judasz, jeśli nie będziemy ostentacyjne trzymali się własnych przekonań bez otwartości na przychodzącą do nas prawdę, jak Piłat i arcykapłani, odkryjemy prawdę, że przychodzące do nas światło Objawienia czyni z nas Lud oddający właściwy i należny kult Bogu Jedynemu i żyjący w jedności i komunii.

Bp ZbK

Światło objawienia dla zbawienia wszystkich narodów (Objawienie Pańskie – 2012)

1. Ponad tobą jaśnieje Pan, Jego chwała jawi się nad tobą

2. Pójdą narody do twojego światła

3. Przybędą ofiarują złoto i kadzidło, nucąc radośnie hymny na cześć Pana

Komentarze

75 odpowiedzi na „Światło objawienia dla zbawienia wszystkich narodów (Objawienie Pańskie – 2012)”