Wstań, idź, twoja wiara cię uzdrowiła (28 Ndz C – 2010)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Czytamy dalszy fragment Ewangelii wg św. Łukasza który opowiada o kolejnym wydarzeniu, jakie miało miejsce podczas drogi Jezusa do Jerozolimy (17,11-19). Oto dziesięciu trędowatych wyszło Jezusowi naprzeciw prosząc o litość nad nimi: „Jezusie, Mistrzu, ulituj się nad nami”.

Byli trędowaci. Byli wykluczeni ze społeczności. Mieli życie zupełnie inne od tego, jakie przebiegało we wspólnotach rodzin, wsi, miasteczek. Byli także wykluczeni ze społeczności religijnej. Dopiero stwierdzenie wyleczenie czy uzdrowienia z trądu przez przedstawiciela religijnego – przez kapłana – mogło przywrócić im miejsce w społeczności.

Na ich widok i ich błagalne wołanie o litość Jezus poleca im:  

Idźcie, pokażcie się kapłanom.
A gdy szli, zostali oczyszczeni (Łk 17,14).  

Możemy sobie wyobrazić radość tych, którzy widzieli i doświadczali, jak ich ciało przybierało wolny od trądu wygląd. Zrozumiałe więc jest, że spieszyli, by jak najwcześniej pokazać się kapłanom i zostać uznanym za oczyszczonych i tym samym mieć prawo powrócić do społeczności. Do życia we wspólnocie. 

1. Jeden z nich wrócił do Jezusa chwaląc Boga i dziękował Jezusowi

Postawa i gest tego jednego – na tle pozostałych dziewięciu – wskazuje na jego inne postrzeganie uzdrowienia, jakiego doświadczył, niż u pozostałych dziewięciu. To jego uzdrowienie było tak wielkie w jego wnętrzu, że nie uważał za najbardziej konieczne i naglące uzyskanie od kapłanów jakby certyfikatu oświadczającego, że jest zdrowy, Czytaj więcej…

css.php