Dobre wyznanie Jezusa i nasze (26. Ndz C – 190929)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Wśród różnych elementów przesłania liturgii z 26. Niedzieli roku C uderza mnie sformułowanie św. Pawła zawarte w Liście do Tymoteusza. Jest ono w końcowej części listu. Ten List zawiera bardzo wiele szczegółowych wskazań skierowanych do Tymoteusza, ucznia św. Pawła i biskupa wspólnoty chrześcijańskiej Efezie.

List do Tymoteusza

Napisany przez Pawła (a może przez kogoś w jego imieniu) List do Tymoteusza należy do tak zwanych Lisów Pasterskich. Nie występuje w tym Liście, w odróżnieniu od wielu listów św. Pawła wyraźnie zaznaczająca się część doktrynalna i parenetyczna – jak to było zazwyczaj ówczesnej epistolografii. Mamy natomiast do czynienia z krótszymi lub dłuższymi wypowiedziami o charakterze doktrynalnym czyli przedstawiającym naukę apostolską odnoszącą się do Jezusa Chrystusa i dokonanego zbawienia a następni bezpośrednio z nimi związane konkretne wskazania dotyczące różnych stanów i grup osób czy też spraw, które wówczas były aktualne we wspólnocie.

Ogólnie mówiąc Apostoł nawołuje do zachowania zdrowej tradycji i nauki, jaką Tymoteusz otrzymał. Ostrzega też przed wszelkiego typu zagrożeniami i błędami, które z różnych powodów powstają i prowadzą do zniekształcenia właściwego przesłania wynikającego z Ewangelii Jezusa Chrystusa. Przede wszystkim ostrzega przed zanieczyszczaniem nauki chrześcijańskiej przez wszelkiego rodzaju spekulacje, różne interpretacje Prawa związane ze kontrowersjami judaistycznymi, czy wszelakiego rodzaju rygoryzmami moralnymi lub jakimś nieporządkiem moralnym itp.

Odniesienia

Dając te różne pouczenia odwołuje się do tego, co stanowiło krystalizującą się naukę chrześcijańską. Mamy więc w tym Liście kilka przepięknych miejsc (tekstów), które są inspirowane lub wprost zaczerpnięte z utrwalonej już formuł liturgicznych lub formuł przepowiadania. Np. 1,15.17; 2,5; 3,16; 4,9; 6,15n.

Jest też znamienne sformułowanie określające

Jezusa Chrystusa – Tego,
który złożył dobre wyznanie za Poncjusza Piłata

Wiadomo, że chodzi o wydarzenie krzyża Jezusa i Jego zmartwychwstanie.

Można w dosłownym przekładzie dopatrywać się pewnego specyficznego akcentu. Jezus Chrystus dokonał wobec Piłata (za czasu Piłata itp.) albo poświadczył na sobie wobec Piłata coś co stanowi „homologowanie” (homologia) stron. Sam termin homologia składa się z dwóch członów: homo (taki sam) i rdzenia log- (wyrażającego słowo, mówienie). Jest to więc jednoznaczne wyznanie czy wyznanie prowadzące do zgodności.

Nawiązując do sformułowań św. Pawła w Ef 2,14 (por. Kol 1,19) musimy rozumieć, że to „wyznanie” Jezusa złożone przed Piłatem, czyli przed władzą tego świata, polegało na dokonaniu pojednania między tym, co dotychczas nie stanowiło jedności. Nawet nie było możliwe, by była między nimi płaszczyzna porozumienia. To stało się skomunikowane przez krzyż i krew Jezusa. Takie świadectwo, takie wyznanie złożył Jezus.

Owoc tego wyznania Jezusa w nas

To dzieło Jezusa stanowi bazę do wszelkiego jednania i zaprasza do składania wyznania prze nas, uczniów Jezusa. Naturalnie nie chodzi o „słowne” wyznawanie, lecz o wchodzenie w tę samą prawdę, w jaką Jezus wszedł, gdy stanął przed Piłatem (podobnie też przed Sanhedrynem i w tylu innych okolicznościach).

O takim wyznaniu Tymoteusza powiedział św. Paweł chwilę przed odniesieniem się do świadectwa Jezusa. Mówi tam do swego ucznia:

Ty, o człowiecze Boży,
podążaj za sprawiedliwością, pobożnością,
wiarą, miłością, wytrwałością, łagodnością.
Walcz w dobrych zawodach o wiarę,
zdobywaj życie wieczne:
do niego zostałeś powołany
i o nim złożyłeś dobre wyznanie wobec wielu świadków (6,11n).

Także my dzisiaj, w naszych warunkach życia i okolicznościach, jakie nas spotykają, a w szczególności, gdy znajdujemy się wobec „współczesnych Piłatów”, jesteśmy zaproszeni do tego, by składać takie wyznanie, by – dzięki wierze w Jezusa Chrystusa i Jego mocy – być skutecznym świadkiem jednania. Także w sytuacjach , które po ludzku wydają się niemożliwe i które zawsze w jakiejś mierze są związany z krzyżem i ofiarą.

Dobrze jest, byśmy pamiętali, że główną misją Kościoła i wszystkich nas w Kościele jest składanie takiego wyznania, które jednoczy. Jedność jest bowiem podstawowym znamieniem Kościoła.

Bp ZbK

css.php