Jeden Duch i różne działania ( 5 Ndz Wlkn A 140518)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W piątą Niedzielę Wielkanocną roku A Kościół nam podaje jako pierwsze słowo fragment z Dziejów Apostolskich. Jest to przedstawienie jednego z wydarzeń, jakie miały miejsce w pierwotnej wspólnocie wierzących w związku z rozrastaniem się ich liczby i w związku z tym, że coraz to liczniejsza była grupa chrześcijan pochodzących z pogaństwa.

Prawdopodobnie w mentalności chrześcijan pochodzących z judaizmu stale w jakiejś mierze dominowało przeświadczenie o ich pierwszeństwie i jakby większych prawach do wszystkiego, co było przejawem korzystania z darów. Przejawiało się to także w takim praktycznym względzie, że – jak pisze św.  Łukasz – zaniedbywano wdowy chrześcijan pochodzących z pogaństwa. Nie wiadomo, jak to rzeczywiście było, ale takie odczucie mieli helleniści. Z tego powodu szemrali. Wiemy wszyscy, jak łatwo jest znaleźć nawet błahy powód do szemrania i niezadowolenia, kiedy pozostaje nierozwiązany jakiś głębszy problem. Problem relacji judeochrześcijan z hellenistami będzie miał jeszcze wiele przejawów zarówno tych opisanych w Dziejach Apostolskich jak i tych, które na różne sposoby ujawniały się w historii Kościoła.

Święty Łukasz przedstawiając więc w prawdzie sytuację w ówczesnej wspólnocie pisze wprost:

 

zaczęli helleniści szemrać przeciwko Hebrajczykom,
że przy codziennym rozdawaniu jałmużny zaniedbywano ich wdowy.
Nie jest rzeczą słuszną, abyśmy zaniedbywali słowo Boże, a obsługiwali stoły
– powiedziało Dwunastu, zwoławszy wszystkich uczniów.
Upatrzcie zatem, bracia, siedmiu mężów spośród siebie,
cieszących się dobrą sławą, pełnych Ducha i mądrości.
Im zlecimy to zadanie  (Dz 6,1-3).

 

Propozycja, z jaką wychodzi Dwunastu to próba zaradzenia zaistniałemu problemowi, który w jakiś sposób niszczył życie wspólnoty. Zewnętrznym i dostrzegalnym przejawem ego było szemranie. Z kolei szemranie, jeśli nie zostaną rozwiązane jego powody i te bezpośrednie i te najgłębsze, powoduje pewną eskalację napięć i może prowadzić do zagrożenia jedności i do faktycznego rozłamu.

 

1. Problem i problemy

Problem pojednania i rozwoju jedności jest centralnym w dziele odkupienia dokonanego przez Jezusa Chrystusa i jest centralnym elementem chrześcijańskiego świadectwa, jakie zostało przez zlecono przez Jezusa Chrystusa Kościołowi. Czytaj więcej…

css.php