Serce czyste (24 Ndz C 160911)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W psalmie responsoryjnym, który śpiewamy po czytaniu z Księgi Wyjścia przedstawiającym reakcję Boga na grzech bałwochwalstwa ze strony ludu (złoty cielec), jaki miał miejsce po zawarciu Przymierza pod górą Synaj. Wtedy to Mojżesz wstawiał się do Boga za ludem odwołując się do wierności Boga. Do Jego zamysłu i o woli prowadzenia tego ludu, nawet jeśli ten lud błądzi. W tym odzwierciedla się nadzieja Mojżesza, że lud może przejrzeć i wejść w nawrócenie. W tym też objawia się nieodwołalny zamiar Boga, by doprowadzić człowieka do jedności i komunii z Bogiem – nawet jeśli ujawniają się chwile i przejawy kary i zagrożenie odrzuceniem.

Śpiewamy fragmenty Psalmu Dawidowego, który – zgodnie z tradycją ma odniesienie do sytuacji Dawida po grzechu z Batszebą, żoną Uriasza Chetyty (zob. 2Sm 11,2-17 i 12,1-14).

 

Zmiłuj się nade mną, Boże, w łaskawości swojej,
w ogromie swej litości zgładź moją nieprawość.
Obmyj mnie zupełnie z mojej winy
i oczyść mnie z grzechu mojego.

Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste
i odnów we mnie moc ducha.
Nie odrzucaj mnie od swego oblicza
i nie odbieraj mi świętego ducha swego.

Panie, otwórz wargi moje,
a usta moje będą głosić Twoją chwałę.
Boże, moją ofiarą jest duch skruszony,
pokornym i skruszonym sercem Ty, Boże, nie gardzisz (Ps 51,3-4.12-13.17.19).

 

Ten Psalm odnosi się także do każdego z nas. Jest to prawda niezależnie od tego, jakie konkretnie mamy grzechy i niezależnie od tego kiedy i w jakich okolicznościach i przez kogo wychodzi prawda o niech i o naszej grzeszności. Jest to prawda dlatego, że każdy z nas „jest tym człowiekiem!”, jak wówczas powiedział prorok Natan do Dawida. Dawid to uznał. Dlatego wołał do Boga: „Stwórz, o Boże, we mnie serce czyste”.

 

1. Czystość

 

Pojęcie czystości odnosimy najpierw do tego, co materialnie jest bez zarzutu, bez plamy, bez skazy itp. Stosujemy je wtedy, kiedy dany materiał jest jednorodny. Nie ma w nim czegoś obcego, co nie harmonizuje itp. W znaczeniu przenośnym mówimy o czystej sprawie, o czystych posunięciach czy intencjach.

W Biblii termin, który określa czystość (hbr. tahar) występuje w Biblii wielokrotnie. Najczęściej odnosi się do całej dziedziny czystości rytualnej i obrzędowej w co wchodzi korzystanie z rzeczy i przedmiotów – w szczególności dotyczy pokarmów. Ma też zastosowanie do osób. Niektóre osoby ze względu na stan zdrowia (także fizjologiczny), przeżywane choroby (np. trąd) były uważane (czasowo) za nieczyste. Dotyczyło to także aspektu przynależności do narodu (obrzezanie). Ogólnie można powiedzieć, że ta nieczystość wiązała się często z brakiem(właściwego) odniesienia do życia w najpełniejszym rozumieniu tego słowa. Czytaj więcej…

css.php