Mroki ciemności i blask światła (Boże Narodzenie – Pasterka 2011)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:24 grudnia, 2011
- Komentarze:50 komentarzy
- Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych
Pasterka – liturgia pasterzy. Właśnie pasterze byli pierwszymi, którzy otrzymali Dobrą Nowinę o Narodzeniu Jezusa. Oni też, jak o tym opowiada Ewangelia, pospieszyli i znaleźli wszystko tak, jak im było oznajmione. Jest to wielkie i ważne doświadczenie, kiedy człowiek usłyszy wiadomość i, posłuszny jej prawdzie, pójdzie i zobaczy, że jest tak, jak mu było oznajmione. Jest to doświadczenie prawdy. Człowiek zawsze boli, gdy zostanie oszukany. Tak mocno to człowieka boli, bo człowiek został oszukany i żyje jako ten, kto jest wystawiony na różnego rodzaju oszustwa. Kiedy to się dzieje, czasem nawet w małych sprawach, w człowieku odżywa na różne sposoby ta rana zadana przez grzech, który jest największym oszukaniem i powodem nieszczęścia człowieka. Dlatego człowiek potrzebuje światła, światła prawdy. Potrzebuje doświadczenia, że jest możliwe, aby nie zostać oszukanym.
Już od ponad dwóch tysiące lat ludziom jest dawana okazja poznawania światła prawdy objawionej w Narodzeniu Boga jako człowieka. Na różne sposoby i w różnych okolicznościach zostają ludzie obdarowani tym światłem, które wkroczyło w historię ludzkości tak zwyczajnie jak człowiek. Rodząc się w warunkach odrzucenia przez świat dał ludziom możliwość przeżywania tajemnicy światła, które jest inne od tego wszystkiego, co i jak widzi i co czyni świat.
W Noc Bożego Narodzenia Kościół proklamuje nam orędzie, jakie wygłosił prorok Izajasz ponad dwa i pół tysiąca lat temu. Jest to orędzie aktualne także dzisiaj i będzie aktualne w każdym pokoleniu. Za czasów Izajasza miało odniesienie do trudności i wydarzeń związanych z wygnaniem babilońskim. Dzisiaj ma odniesienie do zagubienia się człowieka w tym wszystkim, czego szuka dla zdobycia własnego szczęścia, jak on sam je pojmuje.
Naród kroczący w ciemnościach
ujrzał światłość wielką;
nad mieszkańcami kraju mroków
światło zabłysło (Iz 9,1).
Kiedy mówimy o ciemnościach i mrokach, wyrażamy w tym wszystko to, co jest dla nas nieznanym, co staje przed nami jako trudne i nie do pokonania, co nas przerasta i przeraża, co nam odbiera radość życia i czasem jest przeżywane jako mroki śmierci.
1. Dlaczego ciemność?
Człowiek znalazł się w ciemności, gdy przestał patrzeć na Boga i zwracać się ku Boga a zwrócił się ku sobie. Zaczął myśleć o sobie jako tym, kto sam potrafi poznać i określić, co dla niego jest dobre a co złe. Czytaj więcej…
