Środa 3. Tygodnia WlkPostu (180307)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Jezus powiedział do swoich uczniów: „Nie sądźcie, że przyszedłem znieść Prawo albo Proroków. Nie przyszedłem znieść, ale wypełnić. Zaprawdę bowiem powiadam wam: Dopóki niebo i ziemia nie przeminą, ani jedna jota, ani jedna kreska nie zmieni się w Prawie, aż się wszystko spełni.

Ktokolwiek więc zniósłby jedno z tych przykazań, choćby najmniejsze, i uczyłby tak ludzi, ten będzie najmniejszy w królestwie niebieskim. A kto je wypełnia i uczy wypełniać, ten będzie wielki w królestwie niebieskim”.

 

W Księdze Rodzaju czytamy, że Pan Bóg dał człowiekowi prawo-przykazanie: jeśli spożyjesz owoc z drzewa poznania dobra i zła – umrzesz (zob. Rdz 2,6-17). Święty Paweł w Liście do Rzymian wyraża tę prawdę bardzo jasno: „Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23). Zatem ten, kto – będąc świadomym tego, że jest grzesznikiem – jest gotów ponieść konsekwencje własnego grzechu, czyli stracić swoje życie, będzie mógł wypełnić Prawo. To uczynił Jezus. On, nie będąc grzesznikiem, wypełnił Prawo przez to, że poddał się śmierci należnej grzesznikowi. Uczynił to dla nas, ludzi grzesznych, abyśmy zjednoczeni z Nim w Jego śmierci i zmartwychwstaniu przez chrzest (zob. Rz 6,5) – mogli też z Nim wypełniać Prawo, aż do ostatniej joty, mocą Jego Ducha, mocą Ducha Świętego.

Jezus pozwolił, aby Prawo zostało wypełnione na Nim tak, jak na tym, kto Prawo przekroczył. Poddając się Prawu, przyjął na siebie konsekwencje niewypełnienia go przez ludzi, którzy jako grzesznicy stali się nieprzyjaciółmi Boga. On jednak ukochał nas, choć byliśmy Jego nieprzyjaciółmi, i za nas oddał swoje życie.

W ten sposób, przez miłość do nieprzyjaciół Boga, do grzeszników, Jezus wypełnił Prawo i spełnił zapowiedzi Proroków. W szczególności zapowiedzi z Księgi Jeremiasza o nowym sposobie podejścia do Prawa, czyli o Nowym Przymierzu, które spełni się mocą przebaczenia grzechów (zob. Jr 31,34).

W Wielkim Poście ze szczególną intensywnością uczymy się przyznawać w sobie rację Jezusowi, który przez śmierć wypełnił Prawo, a przez zmartwychwstanie i dar Ducha Świętego uzdolnił nas do wypełniania tego Prawa do końca, zawsze i pod każdym względem.

Bp ZbK

Podziel się z innymi

Rss Komentarze

4 komentarze

  1. Szczęść Boże Ojcze Biskupie…
    … pozdrawiam Wszystkich …
    Pan Jezus jako Mistrz Nauczyciel Uzdrowiciel Obrońca ludu całego… a, szczególnie sierot, wdów, chorych, uciskanych … prawych i, słabych otoczony był przez Swoich wybranych przez Uczniów/Apostołów. Pochodzenie Uczniów było różne. Byli tacy którzy sami za nim poszli Andrzej, Piotr … których, Jezus wydobył Mateusz … których, Jezus wyrwał Paweł.
    Wszyscy oni byli uczniami, a chcieli być jak Jezus… a, tylko Jezus mógł wypełnić Prawo.
    Wszyscy chcieli naśladować Mistrza. (Piotr, zapragnął: „Nauczycielu, jeśli to Ty jesteś to niech ja przyjdę po wodzie do Ciebie”)
    Bez Jezusa byli słabi i zagubieni. Lękali się, wątpili, nie rozpoznawali w drodze do Emaus.
    Jezus, powiedział :”po łamaniu chleba mnie poznacie”…
    Był też uczeń, o imieniu Judasz. Starał się być przydatny, ale łamał prawo.
    Został sam ze sobą i gorzko żałował … w chwili, gdy Jezus był skazywany na śmierć, przyznał się publicznie do zdrady/złamał Prawo.
    Czy, jest Taka Miłość, co wybacza zdradzenie Ojca , Boga Jednego …
    On, nie zaufał Bogu do końca … nie dopuścił Boga z Miłosierdziem. Gdyby, wrócił do Mistrza, i powiedział:
    Miłosierdzie Boże to Przebaczenie … co, postanowi Bóg, wobec grzechu nieposłuszeństwa.
    Boży Okruch Miłosierdzia, to Łaska … Dar.
    Wzajemne przebaczenie sobie bez stawiania warunków to Miłosierdzie.
    Miłosierdzie wynika z Prawa Miłości.
    O Miłosierdzie, Boga trzeba poprosić.
    Łaska Przebaczania to bogactwo.
    Rozlewa w człowieku niezwykłą atmosferę cierpliwości.
    Klaro …Ciebie dotknęło to Bogactwo, stan w którym darowanie uraz nie podlega kompromisowi … ważeniu … Przebaczanie nie ma miary. Nie podlega kalkulacji.
    Januszu, dlaczego oczekujesz po przebaczeniu, zadośćuczynienia niejako warunku ..?
    Czuję w sobie spokój bo, przebaczyłam, i nie osądzam, nie wracam do winy, do przyczyny, nie rozbieram tego przewinienia osoby, której przebaczam … bo, już nie potrafię. Przebaczyłam … zapomniałam.
    Trudno o wszystkim w kilku zdaniach. Trudno wypowiedzieć siebie nie chcę korzyści … poza zrozumieniem siebie i Słowa Ewangelii. Tak dzieje się … z trwania…. Nawracania …
    Pozdrawiam…
    Przepraszam… gdzie jestem w błędzie. danuta

    #1 miłosierna samarytanka
  2. 1. “jeśli spożyjesz owoc z drzewa poznania dobra i zła – UMRZESZ (zob. Rdz 2,6-17)… Zapłatą za grzech jest śmierć” (Rz 6,23). Bp ZbK
    2. Gdy przeczytalem w liscie, ktory polecil Fr Vittorio: “Pomimo wszelkiego postepu,… statystycznie dalej przypada JEDNA SMIERC NA OSOBE… napisanym przez Arcybpa of Melbourne Rev. Denis Hart, powiedzialem do Fr Vittorio: Lubie to powiedzenie, I jak sluszne jest, bo Bog przeciez tysiace lat temu powiedzial: “jeśli spożyjesz owoc z drzewa poznania dobra i zła – UMRZESZ”

    #2 Jurek
  3. #1
    Wg mnie PRZEBACZENIE to UWOLNIENIE – niekoniecznie zapomnienie.

    #3 Klara
  4. # 3
    Klaro zgadzam się, tak jak TY myślę, że bez przebaczenia nie ma uwolnienia. Podczas Sakramentu Pokuty Spowiedzi wyznaję grzechy i jeśli zasługuję na przebaczenie … Pan Bóg (Spowiednik) uwalnia moją Duszę z winy … udziela przebaczenia , czyli „zapomina ” wszystko co do winy i nie wracam do tego . ]
    Kara jest do rozsądzenia i należy tylko do Boga Sęziego Ostatniego w Niebie.
    Na ziemi myślę że nie osądziłąbym sprawiedliwościa sprawiedliwą dlatego przebaczam i zapominam to znaczy pozwalam uwolnić się „Komuś”/Temu Drugiemu i siebie uwalniam z grzechu nieprzebaczenia. Przyjęte przebaczenie stanowi dla mnie zadośćuczynienie. Tak ja to traktuję w zgodzie z sumieniem swoim
    Pozdrawiam

    #4 miłosierna samarytanka

Sorry, the comment form is closed at this time.


css.php