e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:17 września, 2017
• Komentarze:8 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych

Liturgia pomaga nam lepiej rozumieć siebie i żyć według zamysłu Boga. Bywa, że żywimy w sobie takie uczucia, o których mówi dzisiejsze pierwsze czytanie z księgi Mądrości Syracha. Są nimi złość i gniew, szukanie zemsty i brak przebaczenia. Mędrzec mówi, że są to obrzydliwości, których trzyma się grzesznik, a które nie podobają się Bogu. To one niszczą człowieka, niszczą relacje w społecznościach, w rodzinach.

Skąd to pochodzi? Pochodzi z grzechu.

Co z tym robić? Jak z tym żyć? Pokazuje Ewangelia; Uzdalnia do tego Jezus Chrystus.

Obwieszczenie – Ewangelia

Bóg nie zostawił nas samym sobie. Bóg do nas przychodzi w Osobie Jezusa Chrystusa, i wchodzi w to nasze życie. Stał się jednym z nas. Przyjął na siebie te wszystkie ludzkie nieprawości, krzywdy, niesprawiedliwość, odrzucenie. Został ukrzyżowany, ale został uczyniony Panem wszystkiego jako wyniesiony na Prawic Boga Ojca. Obwiesił to nam dzisiaj na nowo św. Paweł:

Chrystus umarł i powrócił do życia, by zapanować tak nad umarłymi, jak nad żywymi.  

Stają więc przed nami dwie drogi życia. Dwie koncepcje życia.

Jedna, w której człowiek chce być panem siebie i wszystkiego, co wokół niego. Z tego powodu rodzą się wszystkie nieporozumienia i konflikty z drugim człowiekiem, kiedy ten okazuje się inny, niewygodny. Stoi na przeszkodzie realizacji wydumanego szczęścia, projektów życiowych itp.

Druga droga życiowa, drugi sposób życia to uznanie że jest jeden absolutny Pan i że my do niego należymy; że ja do nie go należę. W konse­kwencji słucham Go i przyjmuję Jego prowadzenie, by spotykać się z drugim człowiekiem, moim bliźnim i razem z nim być na obraz i podobieństwo Boga przez miłość, akceptację siebie, a kiedy trzeba przez przebaczenie.

Nie droga przemocy, lecz przebaczenia

Kto wybiera drogę życiową – wspomnianą tutaj jako pierwszą – czyli chce być panem i decydować o innych, będzie stosował przebiegłość, przemoc, przewrotność i kłamstwo. Dzisiaj rocznica napaści Sowietów, Stalina na Polskę. Stalin dążył do tego, aby ta jego agresja na Polskę była widziana w dyplomacji międzynarodowej jako niesienie Polsce pomocy z względu na wszczętą przez Hitlera wojnę zmierzającą do unicestwienia Polski. W tym jest właśnie – obok brutalnej agresji – także kłamstwo i przewrotność. Ile powstało przez to nieszczęść i ludzkich tragedii, ale także jaki zamęt w pojmowaniu relacji. Wrogowie zjednoczyli się przeciw naszemu krajowi, przeciw naszemu narodowi. W pewien sposób jak kiedyś Piłat i Herod stali się przyjaciółmi. Było to jednak na krótki czas. Przemoc bowiem i kłamstwo nie mogą się utrzymać na zawsze. Nie chcemy chodzić podobnymi drogami.

Wierzymy, że właściwa droga życiowa to ta, w które odkrywamy, że my nie należymy do siebie, lecz do jedynego Pana, którym jest Bóg objawiający się w Jezusie Chrystusie.

Nikt z nas nie żyje dla siebie i nikt nie umiera dla siebie: jeżeli bowiem żyjemy, żyjemy dla Pana; jeżeli zaś umieramy, umieramy dla Pana. I w życiu więc, i w śmierci należymy do Pana.

Jeśli należymy do Pana, jeśli mamy tego świadomość, że w Nim żyjemy i w Nim umieramy i na zawsze jest On naszym Panem, to nie musimy używać przemocy wobec drugiego człowieka, wobec drugiej, innej grupy społecznej czy drugiego narodu.

Jak dokonuje się życie w świadomości przynależności do jednego Pana – albo jak się nie dokonuje – możemy widzieć, możemy sobie przybliżyć wracając do dzisiejszej ewangelii. Dłużnik – obciążony wielkim długiem – prosił króla o darowanie i król zlitował się i darował ten wielki dług.

Sam dłużnik, już obdarowany przebaczeniem, nie chciał tego przebaczenia okazać swemu bliźniemu. Chodziło o sto denarów. Prawda, że to nie mało, ale też bardzo niewiele w porównaniu do tego długu, jaki wpierw jemu został darowany. Pamiętamy, co Jezus powiedział, co stanie się z człowiekiem, jaki będzie los tego, kto nie przebaczy bratu

Porządek społeczny w Chrystusie

Nie wystarczy przyjąć przebaczenie, darowanie długu i win, trzeba to przebaczenie uczynić swoim. Mieć je w sobie, by okazywać je innym. Żaden układ, żaden związek, który nie weźmie serio spraw przebaczenia i darowania, nie przetrwa. Natomiast jeśli zostanie oparty na przebaczeniu, to będzie trwały i ostoi się w każdych warunkach. Nic nie jest w stanie pokonać przebaczenia. Podobnie, jak nikt nie jest w stanie pokonać Boga. Będzie cierpienie, będą trudności, będzie czasem nawet jakieś chwilowe niezrozumienie, ale ostatecznie zwycięży przebaczenie.

W tych dniach wspominamy bł. Ks. Jerzego Popiełuszkę z okazji 70 rocznicy jego urodzin. Jego dewizą, z którą szedł w swojej posłudze duszpasterskiej i działalności społecznej były słowa zaczerpnięte z Listu św. Pawła do Rzymian: Nie daj się zwyciężyć złu, lecz zło dobrem zwyciężaj (Rz 12,21).

Gromadzimy się tutaj po to, aby dawać przenikać się tej Tajemnicy Jezusa Chrystusa dokonanej ze względu na nas i dla nas. Czerpiemy wzór z tych, którzy przed nami przeszli tą drogą przynależności do jedynego Pana oraz umiejętności i mocy przebaczenia.

Powierzamy się Maryi, która – będąc Matko Boga, Pana wszystkiego, całego stworzenia – sama musiała przeżyć wygnanie, niezrozumienie, cierpienie aż po krzyż. Ale ostatecznie jest naszą Matką i pomaga nam stawać się na podobieństwo swego Syna. Jest Matką na drodze naszych narodzin do nowego życia – od Chrztu aż po śmierć.

Bp ZbK