e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:24 października, 2008
• Komentarze:10 komentarzy
• Kategoria:Synod 2008

 Piątek, 24. października – przedostatni dzień obrad synodu. Przedpołudnie było poświęcone głównie Orędziu. Najpierw Przewodniczący Komisji ad nuntium parandum, Bp Gianfranco Ravasi podziękował wszystkim jedenastu członkom Komisji za pracę nad tym Orędziem oraz wszystkich Ojcom Synodalnym za uwagi i sugestie, jakie na różnych etapach pracy nad Orędziem wpłynęły.

Zapewnił, że wszystkie uwagi zostały przez członków Komisji przeczytane i wzięte pod uwagę. Naturalnie nie wszystko, co zostało wyrażone w sugestiach, można było uwzględnić i umieścić w Orędziu. Niektóre zostały uwzględnione w całości, inne zaś zostały podjęte bardzo skrótowo lub też zostały tylko wspomniane. Znamienne było to, że około 50 wypowiedzi było za tym, by zachować tekst w jego całości. Jest bowiem bardzo wymowna struktura literacka całego Orędzia. Motywem przemawiającym za przyjęciem w całości były głównie względy pastoralne. Po prostu tekst- wg tych głosów- nadaje się jako materiał do rekolekcji na temat Słowa Bożego, do ułożenia listu pasterskiego czy innych sposobów wykorzystania jako swoisty przewodnik wprowadzający głębiej w problematykę Słowa Bożego w życiu i misji Kościoła.Tekst ma pewien patos, jest bowiem orędziem czy apelem. Nie jest więc suchą relacją lecz ma charakter per formatywny. Zmierza by pobudzać serca i formować postawy. W pewnym sensie – jak to sformułował Abp G. Ravasi -, chce spełniać niejako rolę ojca pouczającego swego syna. Biblię trzeba czytać w kluczu przesłania, jakie kieruje bliska osoba do drugiej, na której mu zależy i którą kocha.

Odczytanie Orędzia w auli 

Orędzie zostało dziś odczytane w auli przez członków komisji. Zostało odczytane odcinkami w pięciu najbardziej używanych językach. Wstęp oraz pierwszą część Orędzia i jego zakończenie czytał Bp Gianfranco Ravasi, przewodniczący Komisji. Następnie drugą część przeczytał po angielsku Abp Basil M. Schott, Arcybiskupa obrządku wschodniego w Pittsburgu (USA). Trzecią część po hiszpańsku czytał Kard. Oscar A. Rodrigez Maradiaga, Przewodniczący Konferencji Biskupów w Hondurasie. Czwarta część, która jest najdłuższa, została przeczytana po części przez Bpa Louis Pelatre, Administratora Apostolskiego w Turcji po francusku i po części przeze mnie po niemiecku. Ordzie zostało przyjęte przez Ojców synodalnych i całe zgromadzenie aplauzem.

 Treść Orędzia – cztery obrazy

Kilka słów na temat treści Orędzia. Ujmuje ono całą prawdę co do miejsca Słowa Bożego w życiu i misji Kościoła na tle historii zbawienia w czterech aspektach i posługując się czterema obrazami. Pierwszy obraz to Słowo rozumiane jako Głos Boga, który wyraża się w słowach ludzkich i wydarzeniach historii ludzkiej. Jest to Słowo udzielające się człowiekowi. Drugi obraz to Oblicze, które Słowo przyjmuje we Wcieleniu, czyli chodzi o ukonkretnienie się Słowa Bożego w Osobie Jezusa Chrystusa. On jest Początkiem i Szczytem Objawienia. To przez Niego mamy dostęp do Boga Ojca. Trzeci obraz to Dom. Już w Starym Testamencie mym przedstawioną Mądrość Bożą jako tę, która zbudowała sobie dom w mieście ludzi, tak też Słowo Boże rozbiło sobie namiot między ludźmi. Obecność Wcielonego Słowa jest stale urzeczywistniana w Domu, którym jest Kościół. Wreszcie czwarty obraz to Droga czy raczej drogi. Słowo Wcielone i przeżywane w Kościele towarzyszy ludziom w drodze. Jest to głównie aspekty misyjny Kościoła. Obejmuje on misję ad extra a także ad intra. Zostają tutaj dotknięte sprawy komunikacji międzyludzkiej, ludzkiego cierpienia, społeczności, w których Słowo jest czy winno być słuchane ze szczególnym zwróceniem uwagi na rodzinę. Nawiązuje się tutaj do drogi Jezusa Zmartwychwstałego z uczniami do Emaus. Podjęte są tutaj też zagadnienia dialogu z innymi religiami oraz kwestia inkulturacji przesłania ewangelijnego oraz relacji jakie zachodzą między kulturami, w szczególności kulturą europejską i chrześcijaństwem . Można w ten sposób mówić także o czterech etapach obecności Słowa w historii stworzenia, w historii zbawienia, w rzeczywistości Kościelnej i w świecie.

Orędzie jest dokumentem obrazowym, angażującym odbiorcę a jego treści są bardzo biblijne. Stanowi  w pewnym sensie kompendium etapów historii zbawienia z użyciem języka biblijnego, uwzględniając jednocześnie problemy współczesnego świata, w tym ludzkiego cierpienia.

Odniesienie do sytuacji współczesnego człowieka 

Chcę jeszcze pokrótce zwrócić uwagę na tematykę, która ja się zająłem, mianowicie obecność i rola Słowa Bożego na drogach ludzkiej egzystencji. Chodzi o zwrócenie uwagi na potrzebę i możliwość obecności Słowa tam, gdzie człowiek jest dotknięty cierpieniem i doświadcza braku sensu życia, jak to dzisiaj dzieje się w wielu przypadkach mimo tzw. wielkiego postępu technicznego i cywilizacyjnego. Świat dzisiejszy i poszczególni ludzie w tym świecie tak łatwo się gubią. Słowo Boże, Jezus Chrystus jest, by być obok człowieka i nadawać sens jego życiu. Czynić je szczęśliwym i błogosławionym, ale w innych kategoriach niż to czyni świat. Nie jest tylko tym, które może być widziane i użyte do walki z różnego rodzaju bolesnymi doświadczeniami człowieka, z niesprawiedliwością itp. To owszem jest potrzebne.

Ważniejszy jest jednak aspekt, który stanowi sedno orędzia ewangelijnego, mianowicie nadanie sensu ludzkiemu cierpieniu, jako specyficznej okazji do wejścia w relację do Boga. Jezus Chrystus właśnie to przyszedł przeżyć. Jego misja nie ograniczyła się ani do nauczania, ani do polepszenia warunków bytowania spotkanych ludzi – chociaż to także czynił. Jego misja to przyjęcie ludzkiej sytuacji po grzechu człowieka, która z konieczności jest naznaczona cierpieniem i śmiercią i nadane tej rzeczywistości człowieka nowego sensu i perspektywy. Także dzisiaj jest możliwe przeżywanie treści wyrażonych i obwieszczonych przez Jezusa w Kazaniu na Górze: Błogosławieni ubodzy w duchu itd.

Jestem przekonany, że Słowo Boże właściwie głoszone człowiekowi który cierpi i jest zagubiony, nie może ograniczać się jedynie do drogi wyzwolenia go ze struktur niesprawiedliwości (choć oczywiście nie wolno tego zagadnienia bagatelizować). Jednak nade wszystko Słowo ma moc uzdalniania człowieka do przyjęcia cierpienia i odnalezienia siebie w swoim świecie, w którym przypadło mu żyć.

Dostrzegamy tę prawdą w wydarzeniu zbawczym Jezusa Chrystusa, który cierpieniu nadał sens. Wszelkie ludzkie struktury naznaczone są niedoskonałością, czy niesprawiedliwością. Jeśli następuje przemiana ludzkiego serca, to człowiek może przeżywać siebie w kategoriach Ewangelii Błogosławieństw. To jest zasadnicza moc i misja Słowa, Ewangelii Jezusa Chrystusa.

To garść wiadomości i refleksji związanych z Orędziem Biskupów zebranych na XII Zgromadzeniu Zwyczajnym.

Pozdrawiam serdecznie!

Bp ZbK