e-Rozmowy o Dobrej Nowinie

• Opublikowane:20 listopada, 2010
• Komentarze:17 komentarzy
• Kategoria:Rozważanie Ewangelii

Przeżywamy ostatnią niedzielę roku liturgicznego, która – decyzją papieża Pawła VI – od roku 1969 jest Uroczystością Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Wcześniej, od wprowadzenia tej uroczystości do kalendarza liturgicznego przez papieża Piusa XI była ona obchodzona w ostatnią niedzielę października. Ta jednak czasem jest już pierwszą niedzielą Adwentu.

W roku C czytamy Ewangelię wg św. Łukasza (23,35-43). Jest to przedstawienie tego, co działo się po ukrzyżowaniu Jezusa. Są to dialogi, a właściwie monologi ludzi stojących pod krzyżem drwiących z Jezusa i urągających krzyżowanemu Jezusowie. Czynią to członkowie Wysokiej Rady, żołnierze i włącza się w to jeden ze współukrzyżowanych łotrów. Jezus nie reaguje na te wszystkie słowa i gesty skierowane przeciwko Niemu. Jest to scena publiczna, którą Jezus akceptuje i dla której – można powiedzieć – właśnie przyszedł. Przyszedł bowiem po to, aby urągania wszystkich spadły na Niego (zob. Rz 15,3 za Ps 69,10; por. Hbr 13,13), aby odbudować Dom Boży, to znaczy pojednać ludzi z Bogiem.  

Szydzili (…) mówiąc:
«Jeśli Ty jesteś królem żydowskim, wybaw sam siebie».
Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim:
«To jest Król Żydowski» (Łk 23,37n). 

Taka oto była atmosfera wokół krzyża Jezusa. Działo się to właśnie wtedy, gdy dokonywały się najważniejsze rzeczy dla ludzkości i dla świata. Także dla tych, którzy nie rozumiejąc, szydzili i urągali.  Po co to wszystko było? Dlaczego tak było? Czy nie można „zakładać” królestwa w innych okolicznościach i innych warunkach?  Szczególnie jeśli to ma być królestwo takiego Króla i ma być królestwem zbawienia.

1. Skąd się brały (i biorą) owe szyderstwa i urąganie?

Każdy, kto po grzechu ulega swojemu poznaniu i rozeznanie dobra i zła – naturalnie z własnego punktu widzenia i dla realizacji dobra według swoich kategorii, będzie zawsze stawał wobec obiektywnej prawdy z niedowierzaniem. Naturalnie będzie też starał się poznać obiektywną prawdę, ale po to, by wykorzystać ją po swojemu i dla siebie. Tak buduje się „królestwo” każdego z nas. Tak budują się wszelkie „królestwa” tej ziemi. Są one budowane na woli realizacji własnych celów czy to indywidualnych czy określonych grup. Spotykają się więc z przeciwnościami ze strony innych. W szukaniu argumentów i racji oraz środków obrony swoich własnych planów i interesów człowiek zazwyczaj nie przebiera. Tak rodzą się wszelkie napięcia i wojny. Tak rodzi się też szyderstwo i urąganie.

Jezus , który przyszedł założyć prawdziwe królestwo Boga między ludźmi i w ludziach, nie mógł wejść w logikę żadnego z królestw ziemskich ani w logikę żadnego z systemów społecznych i politycznych itp. Dlatego spotkał się z odrzuceniem, które doprowadziło do krzyża. Ale to jeszcze nie koniec. Musiało się odbyć owo publiczne urąganie i wyszydzenie właśnie Ukrzyżowanego – Mesjasza i Wybrańca Bożego. Można nawet powiedzieć, że kiedy wzmagają się szyderstwa i urągania skierowane do Mesjasza, Wybrańca Bożego i kiedy On je przyjmuje, to właśnie wtedy realizuje się Królestwo przez Niego zakładane, dla którego On przyszedł.  

2. Napis: Król Żydowski

Był także nad Nim napis w języku greckim, łacińskim i hebrajskim:
«To jest Król Żydowski». Napis językach oryginalnych brzmiał Król Judejczyków. Pokolenie Judy to właśnie pokolenia mesjańskie. W błogosławieństwie  udzielonym synom podczas pobytu w Egipcie ojciec pokolenia – Jakub  kieruje do Judy następujące słowa:

Judo, ciebie sławić będą bracia twoi, twoja bowiem ręka na karku twych wrogów! Synowie twego ojca będą ci oddawać pokłon! Judo, młody lwie, na zdobyczy róść będziesz, mój synu: jak lew czai się, gotuje do skoku, do lwicy podobny – któż się ośmieli go drażnić? Nie zostanie odjęte berło od Judy ani laska pasterska spośród kolan jego, aż przyjdzie ten, do którego ono należy, i zdobędzie posłuch u narodów! Przywiąże on swego osiołka w winnicy i źrebię ośle u winnych latorośli. W winie prać będzie swą odzież, i w krwi winogron – swą szatę. Będą mu się iskrzyły oczy od wina, a zęby będą białe od mleka (Rdz 49-8-12).  

To właśnie pokolenie Judy jest szczególnie wybranym i umiłowanym, które będzie niosło godność królewską (zob. Ps 78,68; Jl 4,20). To właśnie z Betlejem z Efrata, najmniejszego miasta z pokolenia Judy, wyjdzie Ten, który będzie władał w Izraelu, a pochodzenie Jego od początku, od dni wieczności (Mi 5,1). To właśnie lew z pokolenia Judy będzie miał władzę otworzyć księgę życia (zob. Ap 5,5). Będzie to szczególne panowanie. Nie będzie ono pozbawione napięć i trudnych relacji z braćmi. Nie będzie ono pozbawione męczeńskiej krwi, by wprowadzić w to, co oznacza blask i biel zmartwychwstania. 

Jakkolwiek szyderczo mógł być odbierany ów napis nad głową Jezusa przez wszystkich, którzy go tam umieścili czy na niego patrzyli i go czytali, był to napis jak najbardziej prawdziwy. Był i pozostanie prawdziwy. Wskazuje on na prawdziwego, wybranego króla, który otwiera królestwo o zupełnie innym wymiarze, o innym przeznaczeniu i misji.

3. Brama nowego królestwa

Urągano Jezusowi, a On po to przyszedł, żeby właśnie to się stało – żeby nie został odjęta władza od tego wybranego pokolenia dla dobra wszystkich pokoleń. To znaczy, aby dokonywał się wybór i nabór do tego wiecznego i stale nowego królestwa pośród szyderstwa i urągania tych, którzy należą do królestwa i logiki grzechu. Ten wybór dokonuje się spośród ludzi takich, jakimi są. Jakimi są ze swej natury po grzechu, gdy każdy nie przebiera w środkach, żeby realizować „swoje królestwo” (zob. pieśń pomsty Lameka – Rdz 4,23n, która charakteryzuje logikę ludzkości po bratobójstwie dokonanym przez Kaina) . Teraz oto pod krzyżem Jezusa dokonuje się coś radykalnie nowego. Otwiera się szansa wejścia do innego królestwa. Dokonuje się wybór, który daje szansę wchodzenia do królestwa złoczyńcom przez proste uznanie wyszydzonego króla, Taka szansa jest dawana wszystkim znajdującym się wokół Ukrzyżowanego Króla, aby mogli być zbawieni, czyli uwolnieni z logiki pomsty i szukania własnej sprawiedliwości, która – w wydaniu każdego grzecsznika – będzie zawsze brakiem sprawiedliwości i będzie wiązać się z przemocą wobec jedynego Sprawiedliwego. On jedank po to i dla tego daje się ukrzyżować.

Jak prosto dokonuje się ten wybór i nabór i jak otwiera się droga wejścia do tego nowego królestwa, pokazuje św. Łukasz w tych kilku zdaniach:

Jeden ze złoczyńców, których tam powieszono, urągał Mu: «Czy Ty nie jesteś Mesjaszem? Wybaw więc siebie i nas». Lecz drugi, karcąc go, rzekł: «Ty nawet Boga się nie boisz, chociaż tę samą karę ponosisz? My przecież – sprawiedliwie, odbieramy bowiem słuszną karę za nasze uczynki, ale On nic złego nie uczynił». 42 I dodał: «Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa». Jezus mu odpowiedział: «Zaprawdę, powiadam ci: Dziś ze Mną będziesz w raju» (Łk 23,39-43).

To właśnie komuś ze złoczyńców zostaje zapewnione wejście do królestwa tylko dlatego, że zwraca się on do Jezusa, niesprawiedliwie ukrzyżowanego i wyszydzonego, uznając go za sprawiedliwego i za króla.

Jeśli weźmiemy serio tę prostą scenę i odniesiemy ją do naszego życia, to mamy klucz do rozwiązywania wielu – a właściwie  wszystkich sytuacji naszego życia. Jest bowiem jeden sprawiedliwy pośród wszystkich niesprawiedliwych. Jest jeden, który dał się wyszydzić i przyzwolił, żeby urągania wszystkich na Niego spadły, aby ci, którzy to czynią mogli zostać uzdrowieni i pojednani. Aby rozproszeni i budujący każdy swoje królestwo, mogli wejść do jednego królestwa. Jest to odbudowanie Domu Jakuba przez posługę Judy. Jest to zakładanie królestwa Dawida. Budowanie Domu Bożego, świątyni Pańskiej.

Psalmista to wyśpiewał: Dla Ciebie bowiem znoszę urąganie i hańba twarz mi okrywa. Dla braci moich stałem się obcym i cudzoziemcem dla synów mej matki. Bo gorliwość o dom Twój mnie pożera i spadły na mnie obelgi uwłaczających Tobie (Ps 69,8-10).

Przypomnieli sobie o tym uczniowie podczas wypędzenia przekupniów ze świątyni (zob. J 2,17). A kiedy zmartwychwstał przypomnieli sobie, że mówił o świątyni swego ciała (J 2,21n). Jest to obwieszczenie dla wszystkich. Także uczniowie Ukrzyżowanego muszą stale przypominać sobie o tej prawdzie, by – będąc uczniami Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego – nie urągać Ukrzyżowanemu i z Niego nie szydzić szukając własnych racji i realizacji własnych celów – jakby z wolą pominięcia koniecznej prawdy o ukrzyżowaniu.

Muszą przypominać to sobie wszyscy, którzy – nawet jeśli w jakioej kolwiek formie i postaci próbują nosić tytuł królestwa Jezusa – są czasem dalecy od Jego ducha. Bywa, że nawet mając wszelkie emblematy swojej sprawiedliwości i pobożności w rzeczywistości szydzą z Ukrzyżowanego Króla i Mu urągają.

Dramat królestwa Ukrzyżowanego trwa. Jest to jednocześnie nadzieja dla wszystkich złoczyńców, którzy w jakiejkolwiek chwili życia zdobędą się na uznanie Go za sprawiedliwego.  Zdobędą się na przyjęcie tej łaski wzywającej do nawrócenia i umożliwiającej nawrócenie, która płynie z krzyża wyszydzanego Ukrzyżowanego. Tego nie da się jednak osiągnąć żadnym zarządzeniem decydującym gdzie i jak ma być ustawiony krzyż. Tego też nie da się osiągnąć żadną religijną racją broniącą po swojemu zewnętrznego religijnego znaku czy nawet samego znaku krzyża. Nadzieję a nawet już pewność wejścia do królestwa Jezusa daje jedynie doświadczenie i uznanie własnego grzechu i pokorne, tzn. prawdzie i szczere zwrócenie się do Ukrzyżowanego: Jezu, wspomnij na mnie, gdy przyjdziesz do swego królestwa.

Bp ZbK