Chwała Baranka stojącego i zabitego (3. Niedziela Wlknoc – 220501)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dzisiejszej niedzieli jest m.in. kreślona przed naszymi oczami wizja Baranka. Jan Apostoł pisze, że ujrzał i usłyszał … W języku biblijnym widzieć i słyszeć to często pojęcia korelatywne. Jeśli się coś widzi jest to zazwyczaj „wizja” służąca jakiemuś przesłaniu. Ma coś do zakomunikowania. Słyszy się i słucha czegoś, by widzieć otaczającą rzeczywistość w inny sposób; by widzieć nie tylko swoimi oczami i nie tylko w oparciu o własne doświadczenie.

Apokaliptyczna czyli objawiająca wizja Jana

Jan ujrzał i widział  głos wielu aniołów dokoła tronu Przedwiecznego oraz zgromadzenie Istot żyjących, i Starców, a liczba ich była miriady miriad i tysiące tysięcy. Wszyscy oni mówili głosem donośnym:

Baranek zabity
jest godzien otrzymać potęgę i bogactwo, i mądrość,
i moc, i cześć, i chwałę, i błogosławieństwo.

Był to Baranek stojący ale jednocześnie jakby zabity (Ap 5,6). To jest obraz wyrażający paradoks. Ten obraz wskazuje na zebranie w jedno dwóch rzeczywistości: śmierci i życia. Poddanie się w śmiertelności śmierci aby mieć udział w nieśmiertelności życia. Tę tajemnicę mógł przeżyć w sobie i na sobie tylko Wcielony Syn Boży. W swojej, to znaczy przyjętej przez siebie cielesności mógł dobrowolnie przyjąć śmiertelność i przeżyć śmierć. Jako Bóg – Syn Ojca pozostawał zawsze żyjącym w Ojcu i z Ojca. Uczynił to jednak nie dla siebie, lecz tylko dla zbawienia człowieka. Dla zbawienia człowieka śmiertelnego i „uwikłanego” w przemijające życie z powodu lęku przed śmiercią (zob. Hbr 2,14n).

Wielkie działo Boga i wielkie wyznanie ze strony stworzenia

Dla ukazania wielkości zbawczego działa Boga dokonanego w Jezusie – Baranku św. Jan, Autor Apokalipsy widzi i opowiada „kult” należny Barankowi. To jest ten Baranek, który wziął na siebie grzech świata (J 1,29) i w konsekwencji śmierć, która czeka każdego człowieka i objawił, że można stać, można „z-martwych-powstać”.

Można – dzięki mocy Boga – zostać podniesionym z otchłani (z zależności) śmierci i niejako na nowo postawionym w życiu, które już nie podlega śmierci, ponieważ przez śmierć już przeszło. Przeszło nie ulegając jej skutkom i doświadczając zwycięstwa życia. Naturalnie już nie tego „własnego” ziemskiego życia, ale życia, które jest darowane od Ojca na sposób nieodwracalny i wieczny.

Janowa wizja wyraża radość i pochwałę tego zwycięstwa dokonanego przez Baranka, który dał się prowadzić „na rzeź” ale objawił i otworzył przed nami jako śmiertelnymi stworzeniami nieśmiertelność. Przedziwne to dzieło Boga na rzecz człowieka. To dzieło stało się po to, aby człowieka odciągnąć od zagubienia się w sobie i skierować go do tego, by wychwalał Boga i tylko Boga przez Jego Syna Jezusa Chrystusa w mocy Ducha Świętego.

Śpiew na cześć Baranka Chwała

Obraz wychwalających Boga zasiadającego na tronie dziejów i Baranka, stojącego i zabitego zbiera wszystko, co odkupione stworzenie może uczynić. Tak oto wołali donośnym głosem:

Zasiadającemu na tronie i Barankowi

błogosławieństwo i cześć,
i chwała, i moc, na wieki wieków!

A cztery Istoty żyjące mówiły:

«AMEN»

W każdej Eucharystii zmierzamy do tego momentu, by w doksologii wychwalać Boga i składać Mu dziękczynienie (berakach) przez Jezusa Chrystusa z Nim i przez Niego w jedności Ducha Świętego.

Wszyscy zgromadzenie wypowiadamy i z mocą śpiewamy: AMEN.

Czynimy to z wiarą i oddaniem się Bogu na wzór Tego, który za nas tak bardzo się oddał. Czynimy to z wiarą i z głęboką prośbą, by całe nasze życie było przeniknięte tym właśnie Amen. Nc chwałę Boga i dla dobra człowieka. Każdego, którego jest na dane spotykać lub też nawet nie. To pokorne a jednocześnie zwycięskie wyznanie AMEN ma jednak moc przenikać wszystkie przeszkody i bariery.

Bp ZbK

css.php