Błogosławiony, który przychodzi … (Ndz Palmowa – 220410)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Niedziela Palmowa to pamiątka uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Był to szczególny moment w życiu i działalności Jezusa. Otwiera on najważniejsze wydarzenie w historii zbawienia. Jest nim wejście i wzięcie w posiadanie zapowiedzianego Królestwa. Nie jest to jednak zdobycie Jerozolimy szturmem. Jest to pokorny chociaż triumfalny sposób po to, aby w niej dokonać przedziwnego dzieła przemiany. Uczynić w tym mieście pokój

Tej przemiany dokona Jezus na samym sobie przez przyjęcie właśnie w tej „zdobytej” Jerozolimy tego wszystkiego, co będzie oznaczało pokonanie władcy tego świata, który penetruje wszystkie dziedziny życia, nie wyłączając nawet sfery religijnej i rozumienia roli świątyni w Jerozolimie. To właśnie po wejściu do Jerozolimy Jezus uda się na dziedziniec świątynny i tam dokona swoistego oczyszczenia świątyni, które będzie jednym z bezpośrednich powodów skazania Go na śmierć przez przywódców religijnych, arcykapłanów i pośrednio przez cały lud.

Śpiew i Okrzyk ludu

Podczas wspomnianego uroczystego wjazdu towarzyszący lud śpiewał te bardzo charakterystyczne słowa z psalmu:

Błogosławiony który przychodzi wy imię pańskie (Ps 118,26).

Te słowa proklamowane przez lud wobec Jezusa, były opatrzone okrzykiem „Hosanna”. Ten okrzyk to nic innego jak wołanie kogoś, kto jest w niedoli i woła o wybawienie. Tak jest w wierszu poprzedzającym cytowanego Psalmu (w. 25).

O Panie, wybaw! O Panie, daj pomyślność!

To wołanie: „wybaw” to po hebrajsku hosija-na. Z ogólnego odniesienia do Boga (Pana) i formy prośby mamy do czynienia z okrzykiem skierowanym do Jezusa jako Syna Dawida: Hosanna Synowi Dawidowemu. W tym okrzyku jest rdzeń słownym imienia Jezusa: Jeshua

Po co Jezus tak wchodzi do Jerozolimy

On wchodzi do Jerozolimy jako ZBAWCA. Nie będzie to jednak zdobycie Jerozolimy w celu podporządkowania sobie dla własnej chwały i własnej korzyści, lecz wejście do miasta pokoju, w którym jednak jest inna rzeczywistość:

złość i ucisk są w pośrodku niego.
Pośrodku niego jest zagłada,
a z jego placu nie znika krzywda i podstęp (Ps 55,11n)

Do tego miasta wejdzie Jezus – Zbawiciel. Wejdzie niejako wnosząc do miasta swoje imię: imię Pana – Zbawcy (Jeshua). Aby to zbawienie jednak sią dokonało musi się ujawnić też prawdziwe oblicze ludu, który oczekuje zbawienia, ale nie rozumie na czym to zbawienia właściwie polega. Ten lud za kilka dni będzie wykrzykiwał przed Piłatem inne słowa: Na krzyż z Nim; Ukrzyżuj Go.

To drugie wołanie było niejakim zaprzeczeniem tego pierwszego wołania: Hosanna. Było wołaniem: „nie potrzebujemy takiego Zbawiciela”; albo: chcemy innego wybawcę” i wybrali Barabasza.

Stali się winnymi śmierci Jezusa

Przez to drogie wołanie stali się pośrednio winnymi śmierci Jezusa – Zbawiciela. Ale to stało sią właśnie propozycją i darem zbawienia dla nich i dla nas wszystkich.

Imię Pana, cała Jego moc weszła do przenikniętego złem grzechu miasta pokoju, które dotychczas nie mogło być miastem pokoju. Złość i przewrotność tego „miasta” skupiła się na Jezusie. On przyjął na siebie konsekwencje całej „złości” oraz wszystkich zwichniętych i oszukanych postaw i sposobów myślenia według „starego” po ludzku uporządkowanego systemu.

Otworzyła się droga zbawienia i pokoju

Dał się skazać, ukrzyżować, aby w zmartwychwstaniu i darze Ducha Świętego dać wszystkim winnym przebaczenie i zdolność życia w mocy Jego przebaczającego pokoju.

To On, Jezus, który przybył w imię Pana, Syn Dawida jest faktycznie Zbawicielem, bo przyjął na siebie skazujący na krzyż wyrok ludu i Piłata.

Od tego czasu „przybywanie w imię Pana” oraz okrzyk „Hosanna” nabrały nowego, właściwego i pełnego znaczenia.

W tym kontekście też lepiej rozumiemy słowa Jezusa wypowiedziane przed Męką:

Nie ujrzycie Mnie odtąd,
aż powiecie:
Błogosławiony,
który przychodzi w imię Pańskie (Mt 23,39; Łk 13,35).

W tym czasie koncentrującym nas na wydarzeniach Paschy Jezusa bądźmy niejako wyczulenie na „przychodzenie Pana” i na różne okoliczności, w jakich to się dokonuje. On musi wejść do każdego „naszego” (mojego osobistego) miasta, by w nim objawić swój pokój. Na to trzeba też mojej zgody i mojego pójścia za NIM.

Bp ZbK

css.php