Izajaszowa Księga Pocieszenia, której fragment jest proklamowany w Niedzielę Chrztu Pańskiego, ma różne mocne sformułowania. Zresztą tak jest zazwyczaj w każdym proroctwie. Jednym takim miejscem jest proklamacja – wskazanie: „Oto wasz Bóg”.

Te słowa padły w kontekście zapewnienia bliskiego powrotu w wyganiania babilońskiego. Trzeba będzie przejść przez pustynię. Jest to obraz – symbol przechodzenia przez trudności i wyzwania przywołujące na pamięć wędrówkę z niewoli egipskiej do Ziemi Obiecanej.

Proroctwo

W czasie tej „pustynnej” wędrówki wydarzą się wielkie rzeczy. Wtedy też objawi się chwała Pańska – zgodnie z tym, co usta Pańskie to powiedziały.

Wstąpże na wysoką górę,
zwiastunko dobrej nowiny w Syjonie!
Podnieś mocno twój głos,
zwiastunko dobrej nowiny w Jeruzalem!
Podnieś głos, nie bój się!
Powiedz miastom judzkim:
«Oto wasz Bóg

W pierwszej chwili rozumie się Boga jako tego, kto ratuje z trudnych sytuacji i jest blisko w realizacji oczekiwań ludzkich. Jest to jednak tylko jeden z przejawów obecności i wielkości Boga. Nie można na tym pozostać. Są to postawy, jakie miały miejsce w oczekiwaniu na Mesjasza właśnie wtedy, kiedy On przyszedł i kiedy objawiał swoją obecność. Spodziewano się …

Jezus Mesjasz

Tymczasem Jezus jako Mesjasz przyszedł i niejako „stanął w kolejce” grzeszników po chrzest z ręki Jana Chrzciciela. Wszedł w uniżenie a podobieństwo ludzi grzesznych. Wyraża to też dobitnie miejsce przyjmowania chrztu, jakim jest największa depresja pod odkrytym niebem.

Gdy Jezus przyjął chrzest z ręki Jana i modlił się

otworzyło się niebo
i Duch Święty zstąpił na Niego,
w postaci cielesnej niby gołębica,
a nieba odezwał się głos:
«Tyś jest mój Syn umiłowany, w Tobie mam upodobanie»
.

Jezus jest tym, kto jako pierwszy z pozycji grzesznika (sam nie mając grzechu) widzi niebo otwarte i otrzymuje swoiste namaszczenie, które Go potwierdza na tej pozycji ina tej drodze. A głos z nieba poświadcza i wyraża pełną aprobatę przez upodobanie. To upodobanie Boga, to Jego odwieczna Wola ukierunkowana na dobro człowieka.

Dar – Tajemnica dla nas

Dla człowieka, w każdym pokoleniu i każdym czasie, zaślepionego i ogłuszonego przez grzech (własne poznanie dobra i zła) nie było możliwe ani widzieć, ani słyszeć w pełni tego Głosu, by poznawać na nowo i przyjmować Bożą Woli i Boże Upodobanie. Potrzebne było takie objawienie się Człowieka – Syna Bożego, by przeżywając tę tajemnicę w swoim ciele – na sobie aż po krzyż, dać nam możliwość wchodzenia w tę tajemnicę.

Dzięki tej Tajemnicy poznajemy Jezusa i pozwalamy się przenikać Jego Duchowi w naszych różnych odkryciach sytuacji, które uświadamiają nam nasze zanurzenie w wodach chrztu, a więc schodzenie w doświadczenie potrzeby przemiany spojrzenia na siebie i na wszystko, co nas otacza. To nasze „schodzenie” dokonuje się w wolności, na ile patrzymy na Tego, który to wszystko przeszedł i w ten sposób objawił nam zamysł Boga wobec grzesznika.

Oto nasz Bóg, który tak objawia się wobec grzeszników, by ich ustanawiać swoim dziećmi i dziedzicami Chrystusa (zob. drugie czytanie Tt 3,4-7).

Bp ZbK


css.php