Ogień, rozłam – chrzest (20. Ndz C – 190818)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W Ewangelii 20. Niedzieli roku C słyszymy radykalne słowa Jezusa, które – jak może się wydawać – w pewnym sensie kontrastują z Jego ogólnym nauczaniem i z Jego postawą. Zazwyczaj bowiem Jezus nawołuje do jedności, szukania porozumienia i pokoju. Tymczasem dzisiaj wypowiada słowa, które zaskakują a nawet bulwersują.

Przyszedłem ogień rzucić na ziemię
i jakże pragnę, ażeby już zapłonął.
Chrzest mam przyjąć, i jakiej doznaję udręki, aż się to stanie.
Czy myślicie, że przyszedłem dać ziemi pokój?
Nie, powiadam wam, lecz rozłam.

Ogień

Jezus mówi o ogniu, który rzuca na ziemię. O jaki ogień chodzi? Ogień jest widziany jako żywioł trawiący, konsumujący i niszczący. Jednocześnie także jako siła i środek oczyszczający. To w ogniu metale otrzymują swoje oczyszczenie i zostają odpowiednio konsolidowane.

Ogień jest często wiązany z objawieniem się Boga. Tak było w przypadku płonącego krzewu na pustyni, z którego Bóg objawił się Mojżeszowi. Takiego obrazu używają Psalmy i inne Księgi Pisma mówiąc objawiającym się Bogu i Jego potędze. W Dzień Zesłania Ducha Świętego, kiedy to nad Apostołami ukazały się języki jakby z ognia i rozdzieliły się nad nimi.

Gdy więc Jezus mówi o tym, że przyszedł ogień rzucić na ziemię, wyraża tym samym swoją misję objawienia się w Nim i przez Niego Boga. Będzie to objawienie gwałtowne i oczyszczające. Będzie niosło ze sobą niszczenie i konsolidowanie. To się stanie w Jego Męce i Zmartwychwstaniu. Jezus wyraża to także w obrazie chrztu, który ma przyjąć, czyli wypełnieniu Tajemnicy Paschalnej – gwałtownej, bolesnej Śmierci i zaskakującego wszystkich Zmartwychwstania.

Tymi wypowiedziami Jezus wskazuje na to, że zbawcze dzieło, które podejmuje, będzie związane z wielką ofiarą i będzie stanowić radykalną przemianę. Będzie Go kosztowało wiele – a właściwie „wszystko”. Będzie to ofiara „całopalna” (holokaust). Ta Jego ofiara będzie na ziemi i dla ziemi, dla ludzi tej ziemi. Zgadza się to z obrazem ziarna, które wpadłszy w ziemię obumiera i przynosi owoc. Dzieło zbawienia nie mogło bowiem być dokonane z jakąś błahą cenę. Domagało się ofiary całkowitej. W tym „rzuceniu ognia na ziemię” objawia się człowiekowi Bóg, który zbawia i ratuje człowieka.

Skoro to Jezus przewiduje dal siebie i pragnie, by to się spełniło, jest to też znak dla nas, że w odniesieniu do każdego z nas zbawienie dokonuje się właśnie w takim „ogniu”. Aby człowiek doświadczył zbawienia, musi też w sobie przeżyć coś z tego trawiącego i oczyszczającego ognia.

Rozłam

Drugie określenie, jakim Jezus przedstawia swoje dzieło między ludźmi, to rozłam. Jest to zadziwiające. Użyty termin grecki jest bardzo wymowny. Jest to termin diamerismos, czyli dosłownie rozczłonkowanie, spowodowanie braku jedności. Jak to rozumieć?

Wydaje mi się, że – upraszczając i przedstawiając w skrótowej formie –należy powiedzieć, że chodzi o dokonanie rozłamu czy rozczłonkowania wszystkich niewłaściwych więzadeł, spoiw czy zrośnięć, jakie zachodzą w społeczności (rodzinie itp.), a które są skuteczne tylko do pewnego stopnia i do pewnych granic. Co prawdą są i jakoś funkcjonują. Nie są jednak one w pełni według zamysłu Boga czyli na Jego obraz i podobieństwo.

Odwołuję się do obraz. Jeśli chirurg ortopeda widzi źle zrośnięte kości, to będzie musiał dokonać jakiejś procedury złamania, rozłączenia, aby dać szansę ku temu, by te – wcześniej źle zrośnięte części kości a teraz celowo rozłączone – mogły poprawnie się zrosnąć.

Jezus, jeśli więc mówi o rozłamie, to wskazuje na to, że wprowadzi w relacje międzyludzkie inny typ spoiwa. Trzeba najpierw złamania tego, co niewłaściwe łączy, aby mogło zostać wprowadzone to, co prawdziwie zjednoczy.

Tym spoiwem jest Jego Duch – Duch Jezusa. Jest to Duch, który uzdalnia do służenia drugiemu i kochania go nawet jeśli okazuje się w jakiś sposób nieprzyjacielem.

Tylko w takim kluczu możemy też właściwie rozmieć dalszą część wypowiedz Jezusa zapisaną przez św. Łukasza.

Właściwe rozumienie ognia, który Jezus rzuca na ziemię i rozłamu, którego dokonuje w naszych zwichniętych relacjach, pomaga nam i uzdalnia nas do przeżywania prawdziwego pokoju i jedności.

Bp ZbK

css.php