Budowniczy twój ciebie poślubi (2. Ndz C – 190120)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Czytamy w dzisiejszą 2. Niedzielę roku C piękny fragment z końcowej części Izajasza. Sprawa powrotu z Wygnania Babilońskiego jest już przesądzona i trzeba dodać otuchy powracającym z wygnania, aby weszli z pełnym zaangażowaniem w nowy etap historii. Nie chodzi tylko o odbudowanie struktur organizacyjnych państwa, ale o umocnienie ducha narodu jako narodu wybranego i mającego przeżyć nowy etap historii zbawienia.

Prorok wspomina w sposób zwięzły i dosadny ten przeszły czas:

Nie będą więcej mówić o tobie „Porzucona”,
o krainie twej już nie powiedzą „Spustoszona”.

Zapowiedziany nowy etap jest przedstawiony jako zaślubiny. Była sytuacja tragiczna: naród przeżył to, co można porównać z porzuceniem z zapomnieniem, spustoszeniem itp. To wszystko stało się i już należy do przeszłości i już nie będzie niczego więcej z tego bolesnego doświadczenia

Nowa perspektywa

Prorok wypowiada nad narodem taką oto obietnicę:

Raczej cię nazwą „Moje w niej upodobanie”,
a krainę twoją „Poślubiona”.
Albowiem spodobałaś się Panu
i twoja kraina otrzyma męża.

Kolejny etap

W Biblii Hebrajskiej mamy dwa warianty tekstowe. Jeden, który wybiera BT  (ten mamy w naszym lekcjonarzu)  jako piękne i poniekąd enigmatyczne sformułowanie:

Bo jak młodzieniec poślubia dziewicę,
tak twój Budowniczy ciebie poślubi.

Oraz drugi wariant, który bierze LXX czyli grecki przekład, z którego korzysta pierwotny Kościół. W przekładzie ks. R. Popowskiego (Biblia Pierwszego Kościoła) brzmi on tak:

Jak młodzieniec zaczyna żyć w małżeństwie z dziewicą,
tak twoi synowie zamieszkają z tobą.  

Przesłanie

Niezależnie od tego, na którym wariancie tekstu się skupimy, w jednym i drugim przypadku, przesłaniem będzie zawsze pewność życia, które jest chronione przez Pana Boga, który upodobał sobie w narodzie doświadczonym przez wygnanie, jako słuszną karę za swoje występki. Ta kara nie zrujnowała relacji Boga z wybranym narodem, lecz posłużyła do tego, aby objawić narodowi pewność miłości (ze strony Budowniczego) i żywotność czy doświadczenie życiodajności (twoi synowie zamieszkają z tobą).

Możemy dostrzec podobieństwo do wesela w Kanie Galilejskiej, gdzie zabrakło wina. Ten fakt kryzysu posłużył do przedziwnego i wymownego cudu, przez który Jezus objawił swoją chwałę i dzięki któremu uczniowie uwierzyli w Niego.

Płynie stąd dla nas pouczenie, że kryzysy, doświadczenie porzucenia i jakiegoś braku w naszym życiu, może stać się potrzebnym etapem, by poznać wielkość skutecznej miłości Pana Boga.

Bp ZbK

css.php