Kontekst radości (3. Ndz Adwentu – 181216)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:16 grudnia, 2018
- Komentarze:11 komentarzy
- Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych
Trzecia Niedziela Adwentu to Niedziela zwana „Gaudete”: Radujcie się! Czytamy bowiem z Księgi Sofoniasza słowa wzywające do radości.
Wyśpiewuj, Córo Syjońska!
Podnieś radosny okrzyk, Izraelu!
Ciesz się i wesel z całego serca, Córo Jeruzalem!
To wezwanie do radości zostanie podjęte i proklamowane z Listu św. Pawła do Filipian
Radujcie się zawsze w Panu;
jeszcze raz powtarzam: radujcie się!
Niech będzie znana wszystkim ludziom wasza wyrozumiała łagodność:
Pan jest blisko!
To wezwanie do radości to nie jest taki prosty imperatyw, w skutek którego człowiek miałby się cieszyć i radować.
Nie jest to też zachęta do byle jakiej radości. Nie chodzi o to, aby człowiek cieszył się dla samej uciechy i rozrywki. Chodzi o wprowadzenie go w głąb prawdy o samym sobie. Tym samym odkrycie fundamentu istnienia człowieka i racji jego działania, które gwarantują mu niezmąconą radość i pokój.
W tym prorockim wezwaniu jest też obietnica, że taka prawda o człowieku może się w nim spełnić. Będziesz się cieszyć i radować.
Kontekst historyczny proroctwa Sofoniasza
Kontekst historyczny, w jakim prorok Sofoniasz wypowiedział te słowa to czas między dwiema fazami tego wydarzenia, które ogólnie nazywam wygnaniem babilońskim. Ujmując w sposób uproszczony możemy to tak przedstawić:
Pierwsza faza to najazd Asyryjczyków, który doprowadza do zniszczenie północnej części Izraela i upadku Samarii (722 przed Chr.) za panowania Sargona II. Wtedy miała miejsce pierwsza deportacja elity Królestwa Izraelitów do Asyrii.
Druga faza tego wygnania dokonuje się 136 lat później i dotyczy Królestwa Południowego – Judy i Jerozolimy, która zostanie zdobyta przez Nabuchodonozora (586 przed Chr.). Ma wtedy miejsce przesiedlenie do Babilonu.
W międzyczasie w Królestwie południowym, czyli w Judzie ma miejsce reforma Króla Jozjasza – po odnalezieniu Księgi Prawa. Jest to swoisty zryw moralny zmierzający do odnowienia życia narodu wybranego. Nie idzie to łatwo. Nie przynosi też oczekiwanych owoców.
Zapowiedź kary i obietnica nowości
Prorok Sofoniasz działa w czasie przed reformą i otwierającym reformę. Mając na uwadze dotychczasowe nieprawości Narodu Wybranego wygłasza mowy wzywające do nawrócenia. Mówi o dniu Pańskim, który niechybnie nadejdzie, by karać i w ten sposób oczyszczać Naród Wybrany z jego bałwochwalstwa i praktykowania niesprawiedliwości społecznej. Czytaj więcej…
