Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata (34. Ndz A – 171126)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Oto mamy Uroczystość Króla. Święto piękne i atrakcyjne – oddawanie czci Królowi, który jest Panem wszystkiego.

To święto nie jest jednak łatwy świętem. Jest ono wprost trudne i angażujące. To święto stawia nas wobec rzeczywistości, która jest całkowicie inna od naszych ludzkich wyobrażeń i oczekiwań. Stawia przed nami wyzwanie poddania się Królowaniu, które tak bardzo odbiega od naszych pojęć królowania, od naszych zwyczajów i naszej wizji życia. Wprowadza nas w inne królowanie, ale też domaga się zostawiania tych naszych wyobrażeń i przyzwyczajeń o królowaniu tu i teraz i to według naszych koncepcji.

Proponuje uznanie Króla, który uczy postaw, od których zazwyczaj jesteśmy skłonni uciekać i zaprasza do wejścia do Jego Królestwa. On będąc Bogiem Wszechmocnym stał się prostym ubogim, wyśmianym, odrzuconym. Przyjął krzywdy i niesprawiedliwość. W swoim uniżeniu został doprowadzony do śmierci krzyżowej.

Kiedy zmartwychwstał nie wprowadził porządku, który oznaczałby dochodzenie własnej sprawiedliwości i ustanowienie porządku, w którym już takie rzeczy nie byłyby możliwe. Nie. On przebaczył oprawcom a swoim uczniom polecił, aby Go w Jego uniżeniu naśladowali i podobnie jak On przebaczali.

Przyjął On ten sposób bycia i życia przed dwoma tysiącami lat. Przyjął i pozostawił Go wszystkim nam jako zawsze aktualny i możliwy do spełnienia. Ta Jego prawda i to Jego polecenie nie zostały nikomu narzucone, lecz obwieszczone jako sposób szczęścia i błogosławieństwa życiowego. Wiedział, że nie wszyscy to pojmą.

Wiedział, że z tego Jego Królestwa ludzie zrobią najróżniejsze dziwne pomysły i rozwiązania. Jednak powierzył to swoje Królowanie nam ludziom, abyśmy wśród naszych pomyłek i błędów a także wśród naszych nieporozumień a czasem nawet różnych wzajemnych walk i sporów toczonych (niby) w Jego imię, stale doświadczali i uznawali, że tylko ten Jego sposób Królowania jest jedynie prawdziwy. W Jego Królestwie jest dla nas miejsce. Wejście doń jest jednak przez drzwi, które są dostępne dla mających postawę sługi a nie pana.

Po to On objawił się jako Król przyjmując postawę Sługi.

Bp ZbK

css.php