Duch Święty – Dar obdarzający mocą Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego (Ndz ZDS 170604)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś Uroczystość Zesłania Ducha Świętego. Święto Kościoła. Wprowadzenie wierzących w Chrystusa w Jego Tajemnicę. W tajemnicę przeżywania mocy i pojmowania Ukrzyżowanego i Zmartwychwstałego Pana.

Jezus w ostatnich godzinach swego życia przed Męką tak oto zapewnia uczniów:

Pocieszyciel, Duch Święty,
którego Ojciec pośle w moim imieniu,
On was wszystkiego nauczy
i przypomni wam wszystko, co Ja wam powiedziałem (J 14,26).

W tych słowach Jezus zawarł zapowiedź daru, który miał spełniać ową misję zachowania więzi między uczniami i Jezusem oraz podtrzymywania pamięci o Jego dziele.

Co wówczas miał oznaczać ten dar dla Apostołów? Co oznaczał przez wieki historii Kościoła?

Co ten Dar Ducha Świętego, który ma przypominać i uczyć spraw Jezusa, oznacza dla nas dzisiaj, w XXI wieku? Co oznacza, czego nas uczy i o czym nam przypomina w czasie, gdy nasza pamięć i nasza zdolność pojmowania jest tak bardzo zajęta kreowanym przez nas postępem i promocją człowieka, co często wiąże się z wykluczaniem Boga z ludzkiego życia.

Co oznacza ten dar dla nas, ludzi epoki osiągnięć i zdobyczy, którym niejednokrotnie i pod wieloma względami wydaje się, że są samowystarczalni, wolni i od nikogo niezależni? Takimi zazwyczaj chcemy być, bo najchętniej tak sobie wyobrażamy ludzkie szczęście. Czynimy to tak dalece, że sami stajemy się niewolnikami tej nakreślonej przez nas wizji szczęścia.

Wielu ludzi, pociągniętych taką wizją szczęścia i będących – jakby się zdawało – u szczytu swoich osiągnięć, nierzadko się załamuje, kiedy spotykają ich przeciwności. Dzieje się tak dlatego, że w swoim myśleniu / mentalności tak są przepełnieni sobą, że nie są w stanie przyjąć daru, który zmieniłby ich sposób myślenia i działania, ich sposób życia.

Jako uczniowie Jezusa każdego dnia i w każdej sytuacji stajemy przed wyborem: czy wracać do mentalności świata i bronić się narzędziami i sposobami, jakie stosuje świat; bronić się przed logiką krzyża, jak to świat (czasem także religijny) podpowiada, czy też oprzeć się właśnie na tym Paraklecie, który przychodzi z pomocą, aby uczyć uczniów Jezusa (tych, którzy przyjęli chrzest) przyjmowania krzyża w imię Jezusa, by mogli doświadczać mocy zmartwychwstania.

Każdy z nas wierzących winien sobie stawiać pytania i szukać na nie właściwej odpowiedzi. Oto przykładowe pytania:

Jakiej pomocy oczekuję? Skąd jej oczekuję?

Co ma się we mnie dokonywać, gdy przyjmuję pomoc ze strony Parakleta, którego daje Ojciec na prośbę Jezusa, by Jego zbawcze dzieło nadal dokonywało się w świecie, by dokonywało się także we mnie? Jak będą się kształtowały relacje z moimi bliźnimi, jeśli pozwolę prowadzić się przez Ducha Świętego?

Otwieramy się na działanie Ducha Świętego Parakleta, by trwać przy Jezusie, Synu Bożym, Ukrzyżowanym i Zmartwychwstałym i odnajdywać siebie w zamyśle Boga Ojca i odnajdywać siebie w jedności z bliźnimi. Odnajdywać siebie jako Kościół, jako Ciało Chrystusa, w którym trwa i dokonuje się nadal Tajemnica Umierania i Zmartwychwstania.

Bp ZbK

 

css.php