Obrzęd przyjęcia do katechumenatu w Katedrze Legnickiej (151128)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W sobotę 28 listopada podczas I Nieszporów Adwentowych w Katedrze legnickiej siedem osób dorosłych zostało przyjętych do katechumenatu. Ceremonia miała miejsce po około rocznym przygotowaniu tych osób w ramach prekatechumenatu zgodnie z tym, co przewiduje Księga Chrześcijańskiego Wtajemniczenia Dorosłych. W tym okresie przygotowawczym brało udział więcej osób. Niektóre osoby odeszły, niektóre doszły trochę później. Tym się charakteryzuje okres prekatechumenatu, który jest otwarty. Ostatecznie siedem osób wyraziło swoją wolę, by w tym obrzędzie zostać włączonymi do Kościoła Katolickiego jako katechumeni i by w najbliższą Wigilię Paschalną przyjąć chrzest.

Dla orientacji – myślę, że z korzyścią dla zainteresowanych – podam skrótowo schemat przebiegu tego wszystkiego, co dzieje się w okresie prekatechumenatu, który przygotowuje do wejścia do katechumenatu.

Ten proces wtajemniczenia dokonuje się na czterech płaszczyznach czy w czterech nurtach:

  1.  katechezy kerygmatyczne (biblijne);
  2. wprowadzenie w znajomość prawd wiary (doktrynę Kościoła);
  3. wprowadzenie w praktyczne aspekty życia chrześcijańskiego;
  4. przygotowanie do obrzędów liturgicznych i ich sprawowanie.

Za realizację każdego z tych nurtów odpowiadają inne osoby:

  1. za głoszenie katechez kerygmatycznych – biskup lub jego delegat,
  2. za wprowadzenie w doktrynę Kościoła – duszpasterz (lub osoba przez niego delegowana), w którego parafii mieszka kandydat do chrztu;
  3. za wprowadzenie w praktyczne aspekty wiary – dojrzałe w wierze małżeństwo chrześcijańskie;
  4. za przygotowanie do obrzędów – osoba wyznaczona przez biskupa, który te obrzędy sprawuje.

Każdy z tych nurtów jest realizowany w innym gronie współpracowników i na inny sposób:

  1. katechezy są głoszone podczas spotkań wszystkich przygotowujących się do chrztu oraz towarzyszących im w formacji małżeństw, duszpasterzy i kandydatów na chrzestnych;
  2.  aby wprowadzić w znajomość prawd wiary duszpasterz spotyka się indywidualnie z kandydatem do chrztu; jeśli na terenie jego parafii mieszka więcej kandydatów, może spotykać się z wszystkimi jednocześnie;
  3. wprowadzenie w praktyczne aspekty życia chrześcijańskiego dokonuje się podczas spotkań kandydata do chrztu z małżeństwem, które mu towarzyszy w przygotowaniu do chrztu;
  4. wprowadzenie w obrzędy liturgiczne jest przeznaczone dla całej wspólnoty, podobnie jak głoszenie katechez (zob. p. 1). Obrzędy są sprawowane w szerszej wspólnocie – zazwyczaj w katedrze, z udziałem parafian i innych zainteresowanych osób.

Stopniowo będę przekazywał dalsze informacje. W miarę zainteresowań i biegu wydarzeń. Katechumenów – tych z naszej Diecezji oraz wszystkich na całym świecie polecam modlitwie zarówno indywidualnej jak i w naszych wspólnotach.

Szczegółowe omówienie tego procesu inicjacji wraz z katechezami można znaleźć na: http://chrzest966.pl/bp-z-kiernikowski-katechezy-inicjacyjne-dla-doroslych-kandydatow-do-chrztu-

Z pozdrowieniem

Bp ZbK

Zamiary i Przymierze Boga (1 Ndz Adw C 151129)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Rozpoczęliśmy kolejny Adwent – nowy rok liturgiczny. W cyklu niedzielnym korzystamy z czytań wyznaczonych na rok C. W pierwszą niedzielę mamy jako pierwsze słowo proklamację fragmentu proroctwa Jeremiasza, w którym otrzymujemy zapewnienie, że w nadchodzących dniach Pan wypełni „pomyślną zapowiedź, jaką obwieścił domowi izraelskiemu”.

Ta pomyślna zapowiedź jest określona w sposób bardzo ogólny. Po hebrajsku dosłownie: „dobre słowo” (ha dabar ha tow). Skoro jest z (podwójnym) rodzajnikiem, to wskazuje, że nie chodzi o jakieś dobre słowo, lecz o dobrze znane słowo, które w uszach słuchających przybiera konkretne wyobrażenie. Jego treść obejmuje to, co Bóg już zapowiedział w raju, po grzechu człowieka (zob. Rdz 3,15), a co zwiemy protoewngelią, aż do tego wszystkiego, co mieści się w zapowiadanym przez Jeremiasza i tak wyławianym przez niego Nowym Przymierzu.

Na to słowo Boga proklamowane nam, by nas wprowadzić w tę sferę działania Boga, odpowiadamy wybranymi wersetami z Psalmu 25 i śpiewamy bardzo wymowny refren z pierwszego wiersza tego Psalmu.

 

REFREN: Do Ciebie, Panie, wznoszę moją duszę

Daj mi poznać, Twoje drogi, Panie,
naucz mnie chodzić Twoimi ścieżkami.
Prowadź mnie w prawdzie według Twych pouczeń,
Boże i Zbawco, w Tobie mam nadzieję.

Dobry jest Pan i prawy,
dlatego wskazuje drogę grzesznikom.
Pomaga pokornym czynić dobrze,
pokornych uczy dróg swoich.

Wszystkie ścieżki Pana są pewne i pełne łaski
dla strzegących Jego praw i przymierza.
Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją,
i objawia im swoje przymierze (Ps 25,4-5.8-10.14).

 

Słowa Psalmu pomagają nam uświadamiać sobie potrzebę odkrywania dróg Pańskich jako jedynie właściwego sposobu życia. To Jego drogi, czyli Jego sposób prowadzenia człowieka jest jedynie słuszny dla człowieka. Człowiek jednak zdaje sobie sprawę, że nie zawsze jest skłonny chodzić Bożymi drogami. Z różnych względów i powodów czasem od nich odchodzi. Dlatego prosi o to, by Bóg mu pomagał, by go uczył. Spróbujmy wniknąć w końcowe słowa wyznaczone z Psalmu 25 do dzisiejszej liturgii, by otrzymać dodatkowy impuls w przyleganiu do Bożych dróg.

 

1.    Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją

 

I oto słowa: Bóg powierza swe zamiary tym, którzy się Go boją. Warto przez chwilę zatrzymać się nad tym fragmentem. Jest on w języku hebrajskim Psalmu bardzo skondensowany. Wiele taż zależy od rozumienia pierwszego słowa, które mamy w tłumaczeniu jako „zamiar” (hbr. „sod”) . Ten termin jest związany z jednej strony pojęciem stałości i fundamentu także tronu, a z drugiej z pojęciem gromadzenia, łączenia ze sobą wiadomości, wtajemniczania kogoś w jakieś plany czy w konspirację. Oznacza więc krąg przyjaciół, ludzi wtajemniczonych itp. Może więc oznaczać wiązanie się z kimś z powodu treści czy nauki, jaka jest podawana, czy treści, jakimi się dzielą (które podzielają) członkowie jakiejś grupy. Czytaj więcej…

css.php