Niewzruszony tron Króla (34 Ndz B Chrystusa Króla – 151122)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W ostatnią Niedzielę roku liturgicznego Kościół obchodzi uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla Wszechświata. Po czytaniu z Księgi Daniela śpiewamy jako naszą odpowiedź fragment Psalmu 93. Psalm ten wprowadza tematykę panowania Boga.

Jest to panowanie, które wyraża się we władzy nad żywiołami świata czyli nad światem materialnym (bezrozumnym, kierującym się prawami przyrody i instynktami) i jest to panowanie, które wyraża się nad światem rozumnym, w szczególności nad życiem człowieka. Dokonuje się to przez Boże Prawo (Torę) i Ewangelię.  Jedno i drugie panowanie Boga jest ze sobą powiązane. stanowi jedność i całość. Jest bowiem jeden Bóg i jeden Władca nad wszystkim i wszystkim kieruje dla dobra stworzenia.

Naszą odpowiedź na to królowanie Boga wyraża właśnie między innymi Psalm 93.

 

REFREN: Pan Bóg króluje, pełen majestatu

Pan króluje, oblókł się w majestat,
Pan odział się w potęgę i nią się przepasał,
tak świat utwierdził,
że się nie zachwieje.

Twój tron niewzruszony na wieki,
Ty od wieków istniejesz, Boże.
Świadectwa Twoje bardzo godne są wiary,
Twojemu domowi przystoi świętość, po wszystkie dni, o Panie (Ps 93,1.2.5).

 

Spróbujmy wniknąć głębiej w niektóre momenty przesłania tego Psalmu.

 

1.    Pan króluje

 

W słowach: „Pan króluje” jest wyrażona obiektywna prawda władzy Boga nad całym stworzeniem. Kiedy jednak słowa tego Psalmu są wypowiadane, następuje aktualizacja i niejako przejście z obiektywnego sposobu patrzenia, do jego ukonkretnienia tu i teraz. Możemy więc powiedzieć, że wypowiadana prze poszczególnego człowieka czy przez zgromadzenie słowa: „Pan króluje” oznaczają: ja siebie oddaję w tej sytuacji, w jakiej jestem, aby Pan królował w moim życiu i przeze mnie królował we wszechświecie. Czytaj więcej…

css.php