W trzynastą Niedzielę śpiewamy fragmenty Psalmu 30 z refrenem, który wzywa nas do wysławienia Pana jako naszego wybawiciela. W tym wybawieniu nie chodzi tylko o jakiś ratunek czy chwilowe załatanie jakiejś przysłowiowej dziury w naszym życiu, czyli jakiegoś problemu, którego często sami jesteśmy przyczyną. Chodzi o to, by zostać wybawionym od fałszywej koncepcji życia.

Poszczególne i różne problemy w życiu każdego z nas bowiem były, są i będą. Każdy z nas też umrze ze swoimi – przynajmniej niektórymi – problemami. Istotne jest jednak to, czy my, w naszym śmiertelnym życiu, możemy mówić już teraz i kiedyś powiedzieć ostatecznie: Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś od pomylonego życia. Uratowałeś mnie przed samym sobą, i sprawiłeś, że jestem z Tobą – Bogiem życia. To wszystko Ty zrobiłeś dla mnie, by mnie wybawić. Z takim przekonaniem (wiarą) i z taką nadzieją śpiewamy dziś – jeśli pozostajemy w wierze – każdego dnia i w każdej sytuacji:

 

Sławię Cię, Panie, bo mnie wybawiłeś
i nie pozwoliłeś mym wrogom naśmiewać się ze mnie.
Panie, Boże mój, z krainy umarłych wywołałeś moją duszę
i ocaliłeś mi życie spośród schodzących do grobu.

Śpiewajcie psalm wszyscy miłujący Pana
i pamiętajcie o Jego świętości.
Gniew Jego bowiem trwa tylko przez chwilę,
a Jego łaska przez całe życie.

Wysłuchaj mnie, Panie, zmiłuj się nade mną,
Panie, bądź moją pomocą.
Zamieniłeś w taniec mój żałobny lament.
Boże mój i Panie, będę Cię sławił na wieki (Ps 30, 2.4-6.11-13).

 

Zawsze dobrze jest zdawać sobie sprawę z sytuacji wyjściowej. Diabeł nas łudzi propozycjami życia i takim ustawieniem życia, jakoby każdy z nas był nie wiadomo kim i jakby nam się wiele należało. Tymczasem jesteśmy ludźmi, którzy należą do krainy umarłych.

 

1.    Kraina umarłych

 

Nam, żyjącym, może wydawać się to przesadą, jeśli ktoś nam mówi, że należymy do krainy umarłych. Tego zresztą zazwyczaj nie chcemy dopuszczać do naszej świadomości. Zagonieni i zatroskani o nasze życie bardzo często (jeśli nie najczęściej, albo prawie zawsze), czynimy wszystko tak, jakby to miał być ostateczny i jedyny wymiar naszego życia. Czytaj więcej…

Dobrze jest . . . (11 Ndz B 150614)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W jedenastą niedzielę roku B jako responsorium śpiewamy fragmenty Psalmu 92. Jest to jeden z Psalmów przeznaczonych na święto szabatu. Ten dzień świąteczny odgrywał i odgrywa  w judaistycznej pobożności i duchowości bardzo znamienną rolę.

Niektórzy porównywali to święto do życiodajnej studni, która towarzyszy wierzącemu, by go obdarzać wszystkim, czego potrzebuje dla pełnego życia. Szabat to miejsce odpoczynku i spoczynku w Panu, w którym wierzący przeżywa swoje odnowienie – regenerację siebie przed Bogiem. Kto tak przeżywa ów święty dzień odrodzenia, ten potrafi śpiewać na cześć Pana uznając Jego dobrodziejstwa :

 

Dobrze jest dziękować Panu
i śpiewać Twemu imieniu, Najwyższy:
z rana głosić Twoją łaskawość,
a wierność Twoją nocami.

Sprawiedliwy zakwitnie jak palma,
rozrośnie się jak cedr na Libanie.
Zasadzeni w domu Pańskim
rozkwitną na dziedzińcach naszego Boga.

Nawet i w starości wydadzą owoc,
zawsze pełni życiodajnych soków,
aby świadczyć, że Pan jest sprawiedliwy,
On Opoką moją i nie ma w Nim nieprawości
(Ps 92,2-3.13-16).

 

Dobre jest śpiewać Panu wyrażając w ten sposób najgłębsze uznanie wobec wszystkiego, co Pan czyni i jak prowadzi historię życia wierzącego człowieka.

 

1.    Dziękować śpiewać Panu

 

Pierwsze wyrażenie, w którym jest określona postawa wobec Boga to dziękczynienie. Wyrażenie hebrajskie (rdzeń jadach) zawiera w sobie nie tylko aspekt dziękczynienia, lecz także oddania czci i chwały – uznania autorytetu tego kogoś, kto stał się powodem (sprawcą) dobra. Ten właśnie aspekt staje na pierwszym planie podczas szabatu. Czytaj więcej…

Z głębokości (10 Ndz B 150607)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W dziesiątą Niedzielę roku B śpiewamy jako responsorium Psalm 130. Jest to odpowiedź na Słowo z Księgi Rodzaju czytane podczas tej niedzielnej liturgii.  Tym słowem jest przywołanie sytuacji po grzechu pierwszych rodziców, Adama i Ewy, kiedy to Bóg odkrywa ich stan. W konsekwencji grzechu, kiedy otworzyły im się oczy i zobaczyli, że są nadzy, ukryli się. Człowiek stracił zdolność właściwego przeżywanie relacji z drugim człowiekiem i z Bogiem. Pytanie Boga skierowane do nich, do Adama: „Gdzie jesteś?” jest pytaniem o całą sytuację, w jakiej znalazł się człowiek i o jego wewnętrzny stan. Można powiedzieć, że jest to pytanie dotyczące całej egzystencji człowieka.

Psalm 130 jest swoistym wyartykułowaniem tej sytuacji człowieka, w jakiej znalazł się z powodu winy i doświadcza bezradności i niemocy wyjścia z tej sytuacji. Grzech bowiem jest tym faktem (wydarzeniem) i stanem, który człowieka zwrócił ku sobie samemu przy jednoczesnym doświadczaniu niemocy. Jedyne, co pozostaje, to uznanie tej sytuacji, jako całkowitego kryzysu i konieczność zwrócenia się ku Bogu.

 

Z głębokości wołam do Ciebie Panie,
Panie, wysłuchaj głosu mego.
Nachyl Twe ucho
na głos mojego błagania.

Jeśli zachowasz pamięć o grzechu, Panie,
Panie, któż się ostoi?
Ale Ty udzielasz przebaczenia,
aby ze czcią Ci służono.

Pokładam nadzieje w Panu,
dusza moja pokłada nadzieję w Jego słowie,
dusza moja oczekuje Pana.
Bardziej niż strażnicy poranka, niech Izrael wygląda Pana.

U Pana jest bowiem łaska,
u Niego obfite odkupienie.
On odkupi Izraela
ze wszystkich jego grzechów (Ps 130, 1-8).

 

Wołanie wyrażone w tym Psalmie odnosi się do każdego człowieka. To każdy z nas może i winien się z nim utożsamiać. Uświadamia je sobie ten, kto doświadcza przeciwności i komu niejako wali się grunt pod nogami i kto doświadcza paradoksu życiowych wydarzeń, które przekraczają jego siły i możliwości.

 

1. Sytuacja Adama – grzesznika

 

Dla przedstawienia sytuacji, w jakiej znalazł się człowiek – grzesznik Psalm używa wyrażenia hebrajskiego „maamaqqim”. Jest to rzeczownik złożony mający w sobie rdzeń znaczeniowy: głębia, tajemniczość, coś, co nie jest do przeniknięcia; oznacza też dolinę czy depresję. Zazwyczaj występuje w powiązaniu z innymi rzeczownikami, jak np. woda, morze, ale też przenośnie w odniesieniu do myśli czy decyzji. Czytaj więcej…


css.php