W tym roku w 32 Niedzielę przypada rocznica Poświęcenia Bazyliki Laterańskiej. Kościół położony na wzgórzu Laterańskim został zbudowany po Edykcie Mediolańskim jako bazylika papieska (początek IV wieku). Pierwotnym jego tytułem było wezwania „Chrystusa Zbawiciela”. Później otrzymał tytuł Jana Chrzciciela i Jana Ewangelisty. Do czasu niewoli awiniońskiej (1305 – 1375) to miejsce było siedzibą papieży. Po powrocie papieża Grzegorza XI papieże rezydowali i rezydują na Watykanie.

Bazylika Laterańska nosi znamię „Matki i Głowy wszystkich Kościołów”. Jest uznawana przez cały rzymski Kościół jako znak jedności ze misją św. Piotra i jego następców. To św. Piotrowi, a tym samym także jego następcom, Jezus zlecił misję przewodniczenia w posłudze udzielania dostępu do tego dobra, jakie wypływa ze zbawczej tajemnicy zbawienia spełnionej przez Jezusa Chrystusa i powierzonego Kościołowi.

 

A oto woda wypływała spod prawej ściany świątyni,
na południe od ołtarza.
Woda ta płynie na obszar wschodni, wzdłuż stepów,  
i rozlewa się w wodach słonych, i wtedy wody jego stają się zdrowe (…)

Dokądkolwiek dotrą te wody, wszystko będzie uzdrowione.
A nad brzegami potoku (…) różnego rodzaju drzewa owocowe,
których liście nie więdną, których owoce się nie wyczerpują  (Ez 47,7-9).

 

Obraz nakreślony przez proroka Ezechiela ma charakter profetyczny i zapowiada dzieło Boga wobec narodu wybranego i w odniesieniu do całej ludzkości oraz każdego człowieka.

 

1. Źródło ożywczej wody

 

Prorok widział jak woda wypływała spod prawej strony świątyni na południe od ołtarza Są różne próby ze strony naukowców, by bliżej określić „geografię” tej wizji Ezechiela. Czytaj więcej…


css.php