W 24 niedzielę tego roku przypada święto Podwyższenia Krzyża Pańskiego. Mamy więc w liturgii czytania z tego święta. Jako pierwsze słowo słyszymy fragment z Księgi Liczb. Jest to fragment, do którego Jezus nawiązuje w rozmowie z Nikodemem (zob. J 3).

Wydarzenie opisane w tym fragmencie doczekało się wielu różnorakich przedstawień. Jest ono bowiem bardzo znamienne dla wyrażenia istotnego momentu tego, co działo się podczas wędrówki Izraelitów przez pustynię do Ziemi Obiecanej po wyjściu z ziemi egipskiej. Była to wędrówka z domu niewoli dożycia w wolności. To wydarzenie odgrywa ważną rolę nie tylko w rozumieniu tego, co działo się podczas tamtej wędrówki. Jest także niejako składnikiem czy czynnikiem obecnym w życiowej wędrówce każdego człowieka prowadzonego przez Boga ku prawdziwej wolności.

Spróbujmy też i my przyjrzeć się niektórym aspektom tego wydarzenia, by lepiej i bardziej świadomie przeżywać naszą osobistą wędrówkę ku prawdziwej wolności i pełnemu życiu. Punkt wyjścia tego wydarzenia to proste stwierdzenie:

 

W owych dniach podczas drogi
lud stracił cierpliwość.
I zaczęli mówić przeciw Bogu i Mojżeszowi:
Czemu wyprowadziliście nas z Egiptu, byśmy tu na pustyni pomarli?
Nie ma chleba ani wody,
a uprzykrzył się nam już ten pokarm mizerny (Lb 21,4n).

 

Jakżeż wszyscy możemy odnaleźć siebie samych w tym: „lud stracił cierpliwość”. Jest to nam wszystkim bliskie, że pozostawanie przez długi czas wobec przeciwności łatwo prowadzi do utraty cierpliwości. Jest to tym bardziej uzasadnione, że lud ten kroczył mając świadomość obietnicy wejścia do ziemi mlekiem i miodem płynącej. A tymczasem rzeczywistość okazywała się zupełnie inną.

1. Przeciwności i ich bezpośrednie objawy

Brak pożywienia i wody, mimo doświadczenia cudownego pokarmu, jakim była manna i mimo doznanych momentów otrzymania w sposób nadzwyczajny wody lub przemiany wody gorzkiej w słodką, okazał się wystarczającym powodem, by szemrać przeciwko Bogu i Mojżeszowi. Czytaj więcej…


css.php