Podstawa sprawiedliwości (16 Ndz A 140720)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W szesnastą niedzielę roku A Kościół podaje nam jako pierwsze czytanie fragment księgi Mądrości. Księga Mądrości to ostania – pod względem chronologicznym – księga Starego Testamentu. Napisana w środowisku żydowskim, ale w diasporze. Dostrzega się w niej elementy kultury greckiej i znajdujemy w niej pewne refleksje wskazujące na znajomość sytuacji społeczno-politycznej imperium rzymskiego.

Dla nas chrześcijan lektura tej Księgi uzyskuje pełny i właściwy wyraz w świetle zbawczego wydarzenia Jezusa Chrystusa. Tego, który objawił całe bogactwo mądrości Boga. Zauważamy, że są wyrażenia, które pochodzą ze środowiska i kultury tego świata, a jednocześnie stają się – jeśli poczynimy odniesienie do Chrystusa ‑ świadectwem najwyższego działania Boga, w którym objawia się Jego mądrość pełna troski o człowieka.

Podstawą Twojej sprawiedliwości
jest Twoja potęga,
wszechwładza Twa sprawia,
że wszystko oszczędzasz  (Mdr 12,16).

 

Spróbujmy spojrzeć na powyższe słowa i na cały fragment czytany w tę niedzielę jako na „spotkanie” się ludzkiej refleksji (szaty językowej) z treścią objawienia Bożego. Daje się ono odkrywać przez pryzmat działania Boga wobec stworzenia dopełnionego w Jezusie Chrystusie.

 

1. Władza „człowieka” i idolatria

Kiedy stwierdzenie: „Podstawą Twojej sprawiedliwości jest Twoja potęga” spojrzymy odczytujemy tylko w kluczu ludzkiego rozumienia i odnosimy je do władzy człowieka, kojarzy nam się to z absolutyzmem w wydaniu, że silniejszy ma rację i że to on ustanawia grę „sprawiedliwości”. Czytaj więcej…


css.php