Czego nie należy a co należy robić ? (5 Ndz A 2014)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Otrzymaliśmy dzisiaj Słowo z Księgi Proroka Izajasza. Jest to Słowo z trzeciej, ostatniej części tej Księgi (rozdziały 56-66). Prorok, które je wypowiadał to już nie ten sam prorok, którego słowa są zapisane w pierwszej części (rozdziały 1-39) ani też ten, który jest uważany za autora drugiej części jako Deutero-Izajasz (40-55). Prorok Izajasz działał w VIII wieku przed Chrystusem. Ten, którego nazywamy Drugim Izajaszem działał natomiast w VI wieku. O podobnym czasie działania możemy myśleć w odniesieniu do trzeciej części tej Księgi (Trito-Izajasz). Sytuacja Narodu Wybranego już bardzo si zmieniła. Podczas gdy za czasów właściwego (pierwszego) Izajasza groziło niebezpieczeństwo inwazji asyryjskiej  i zbliżało się wygnanie babilońskie, za czasów Deutero-Izajasza i Trito-Izajasza te doświadczenia już się stały faktem. Dokonały się zarówno w odniesieniu do Królestwa Północnego, czyli Izraela jak i do Królestwa Południowego czyli do Judy.

Kontekst, w jakim dokonuje się przepowiadanie Trito-Izajasza, do którego należy czytany dzisiaj fragment, to powrót do Ziemi Obiecanej i odnowa całego życia członków tego ludu. Naród, a w szczególności ci, którzy będą mieć zadanie kształtowania życia po powrocie i po odbudowie świątyni, otrzymują potrzebne wskazania, by być rzeczywiście ludem według zamysłu Boga.

Prorok przestrzega więc przed podobnym sposobem działania i życia a w szczególności pojmowania kultu, które były okazją i powodem do wygnania. Chodzi o formalizm religijny bez prawdy i prawości życia. Przed czytanym dzisiaj fragmentem jest bardzo mocne wezwanie do opamiętania się (Iz 58,1-6). Dotyczy to – przykładowo – jednej z ważnych praktyk, jakim jest post. Prorok czyni w pewnym sensie ironiczną karykaturę tego, co czyni człowiek religijny, gdy przypisuje swoim rytualnym obrzędom wartość, a nie ma zamiaru się nawrócić i wejść w jedność z drugim człowiekiem – w szczególności z potrzebującym i słabym. Na takim tle winniśmy odbierać słowa tego proroctwa czytanie dzisiejszej niedzieli:

Dziel swój chleb z głodnym,
wprowadź w dom biednych tułaczy (…).

Wtedy twoje światło wzejdzie jak zorza
i szybko rozkwitnie twe zdrowie.
Sprawiedliwość twoja poprzedzać cię będzie,
chwała Pańska iść będzie za tobą.
Wtedy zawołasz, a Pan odpowie,
wezwiesz pomocy, a On [rzeknie]: Oto jestem! (Iz 58,7nn).

Jest to tylko część pouczeń i obietnic. Kto zechce zajrzeć do dalszego tekstu, zobaczy pouczenia dotyczące właściwego zachowania szabatu i sposobu prowadzenia wszystkich swoich spraw według sprawiedliwości Bożej zgodnie z logiką przymierza. Prorok wzywa więc do tego, by wchodząc na nowo do Ziemi Obiecanej naród stał się uległym wobec Boga Dopiero wtedy można oczekiwać spełnienia się tego wszystkiego, co było zapowiedziane w obietnicach oraz zawarte i odnawiane w przymierzach.

1. O co chodzi?

Te wezwania proroka można odczytać na płaszczyźnie, którą moglibyśmy nazwać socjologiczną, czy też ekonomiczną. Krótko mówiąc trzeba zadbać o ubogich i potrzebujących. Jest to wielka prawda i słuszna prawda. Czytaj więcej…

css.php