Przybędzie do swej świątyni (Ofiarowanie Pańskie 4 Ndz A 2014)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W tę niedzielę (4 roku A) w tym roku przypadło święto Ofiarowania Pańskiego. Takiego określenia używamy w języku polskim. W wielu innych językach to święto nosi nazwę „Przedstawienie Pana (w Świątyni)”. To święto jest związane z praktyką przepisaną przez Mojżesza (Łk 2,22; por. Kpł 12,2-4). Różnie są stawiane akcenty tego święta. Czasem bywa to oczyszczenie czy ofiarowanie. Z tym łączy się wątek cierpienia Maryi jako Matki Mesjasza (jest mowa o mieczu, który przeniknie jej serce). Te aspekty są związane przede wszystkim z samym wydarzeniem opisanym w Ewangelii wg św. Łukasza. Tradycyjnie już jest to święto życia konsekrowanego – osób zakonnych i świeckich.

Jeśli natomiast zwrócimy uwagę na dwa pierwsze czytania, jakie są przewidziane na to święto, to wysuwa się na pierwszy plan wątek „przedstawienia” w świątyni a właściwie to takiego wejścia do świątynie, które można nazwać objęciem w posiadanie świętego miejsca lub intronizacją. Można też – a właściwie trzeba też widzieć w tym przesłaniu jeszcze bardziej radykalną myśl, mianowicie: obwieszczenie takiego wejścia do świątyni – albo do jakiegokolwiek miejsca – i to nawet takiego, które z ludzkiego punktu widzenia wcale nie kojarzy się ze świątynią ‑ i takiego jej objęcia, które z tego miejsca czyni prawdziwą świątynię. Niezależnie od tego czy to była „stara”, dotychczasowa świątynia i to najbardziej przyozdobiona, czy też było to wprost miejsce odrzucenia i wzgardzenia, a nawet miejsce śmierci. W tym świetle też nabiera pełniejszego znaczenia i wyrazu święto osób konsekrowanych.

Spróbujmy wniknąć głębiej w to przesłanie i w prawdy, jakie z niego wynikają.

Oto Ja wyślę anioła mego,
aby przygotował drogę przede Mną,
a potem nagle przybędzie do swej świątyni Pan, którego wy oczekujecie,
i Anioł Przymierza, którego pragniecie.

(…) i oczyści synów Lewiego,
i przecedzi ich jak złoto i srebro,
a wtedy będą składać Panu ofiary sprawiedliwe (Ml 3,1.3).

Jest mowa o dwóch aspektach wielkiego wydarzenia: Pierwsze to wysłania anioła (posłańca), który ma rolę przygotowania a drugie to przybycie samego Pana i Anioła Przymierza.

1. Rola posłańca – anioła

Tekst nie jest łatwy do interpretacji. Jest bowiem dwukrotnie mowa o aniele / posłańcu (hbr. malak). Z tym, że w pierwszym przypadku jest mowa o tym posłańcu bez żadnego bliższego określenia. Jest to więc, jakbyśmy mogli ogólnie określić „anioł/posłaniec”, którego zadaniem jest zapowiadanie, przygotowanie itp. Czytaj więcej…

css.php