Misja Sługi (2 Ndz A 140119)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W drugą Niedzielę roku A Kościół nam podaje jako pierwsze słowo drugą pieśń Sługi Jahwe (właściwie jej część). Kontynuuje ona myśl pierwszej. W szczególności, we fragmentach, które czytamy w tę niedzielę,  możemy widzieć rozwinięcie głównej myśli, jaką jest ukazanie misji Sługi Pańskiego. Przypatrzmy się charakterowi tej misji i – przynajmniej niektórym – aspektom tej misji.

 

A teraz przemówił Pan,
który mnie ukształtował od urodzenia na swego Sługę,
bym nawrócił do Niego Jakuba
i zgromadził Mu Izraela.
A mówił: To zbyt mało, iż jesteś Mi Sługą
dla podźwignięcia pokoleń Jakuba i sprowadzenia ocalałych z Izraela!
Ustanowię cię światłością dla pogan,
aby moje zbawienie dotarło aż do krańców ziemi  (Iz 49,5n).

 

Proponuję skoncentrować się na odniesieniach związanym z imionami Patriarchów, czy raczej z „kręgami” ludzi, czy ludzkości, jakie z tymi imionami bywają wiązane.

 

1. Nawrócenie Jakuba

Pierwszym szczegółowym określeniem misji jest nawrócenie Jakuba. W hebrajskim tekście mamy użyte tam słowo z rdzenia „szub”, które jest klasycznym wyrażeniem na określenie nawrócenia, zawrócenia, zmiany kierunku. Jest ono używane zarówno w sensie przestrzennym jak i moralnym.

Jeśli jest mowa o nawróceniu Jakuba, to myślimy o „potomstwie” Jakuba. Czytaj więcej…

css.php