Dlaczego i jak długo, Panie …? (27 Ndz C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W dwudziestą siódmą Niedzielę roku C Kościół podaje nam w liturgii jako pierwsze Słowo fragment proroctwa Habakuka. Prorok Habakuk działał pod koniec VII wieku przed Chrystusem. Jest to czas, w którym królestwo Izraela, czyli królestwo północne, już nie istniało (upadek Samarii 722 r.). Część Izraelitów została deportowana przez Asyryjczyków do niewoli.

Pod koniec VII wieku (około 625 r.) w miejsce potęgi asyryjskiej wchodzi panowanie dynastii neobabilońskiej. Jawi się nowa potęga, która przeprowadzi inwazji na królestwo południowe dokona drugiej deportacji, tym razem z ludności królestwa południowego, Judy (596 r.) i ostatecznie zdobędzie Jerozolimę i zniszczy świątynię (586 r.).

Prorok Habakuk, który podobnie jak Amos wielu z tzw. proroków mniejszych nie jest „zawodowym” prorokiem. Jego działalność przypada na czas (albo łączy się z czasem) wysiłków w celu przeprowadzenia reformy religijnej przez króla Jozjasza (po słynnym odnalezieniu Księgi Prawa (622 r.). Dokonywało się wówczas pewne odrodzenie moralne. Napiętnowanie niegodziwości i konkretne kroki reformy, zmierzające do upowszechnienia respektowania i zachowania Bożego Prawa.

Zabrakło jednak wówczas (jak to też dzieje się nierzadko) pełnej gotowości konsekwencji przeprowadzenia tych reform. W takich to okolicznościach Prorok stawia Panu Bogu pytania o sens tych wydarzeń i tego, co się dzieje pod rządami Boga nad światem. W swoich „lamentacjach” nad dziejami narodu Prorok upomina się o odpowiedź i oczekuje tej odpowiedzi. Otrzymuje odpowiedź w formie Bożych wyroczni. Te wyrocznie Boże są zawsze aktualne.

Fragment takiego „dialogu” Proroka z Bogiem słyszymy podczas liturgii w tę niedzielę:

Dokądże, Panie, wzywać Cię będę,
a Ty nie wysłuchujesz? (…)

Czemu każesz mi patrzeć na nieprawość
i na zło spoglądasz bezczynnie? (Ha 1,2-3).

I odpowiedział Pan tymi słowami:
Zapisz widzenie, na tablicach wyryj, by można było łatwo je odczytać. (..)

Oto zginie ten, co jest ducha nieprawego,
a sprawiedliwy żyć będzie dzięki swej wierności (Ha 2,2.4).

Popatrzmy na bliżej ten swoisty dialog Proroka z Bogiem. Pozwólmy też, by dać się  wciągnąć w ten dialog i słuchać odpowiedzi Boga.

1. Lamentacja Proroka – każdego człowieka, który doświadcza zła

Prorok ma świadomość zagrażającego niebezpieczeństwa. Widzi zło. Pyta się o to, dlaczego tak jest i dlaczego Bóg nie interweniuje, by zlikwidować to zło, którego doświadcza człowiek zwracający się do Niego. Czytaj więcej…

css.php