W piętnastą niedzielę roku C Kościół nam podaje jako pierwsze czytanie fragment Księgi Powtórzonego Prawa. Sama Księga Powtórzonego Prawa należy do Pięcioksięgu, czyli do Tory. Jest ona jednak swoistą refleksją nad Prawem, jaka powstała w środowisku prorockim w czasie związanym z Wygnaniem Babilońskim.

Księga Powtórzonego Prawa stanowi zbiór mów, odnoszących się do życia Izraelitów, które są usytuowane w podwójnym kontekście. Pierwszy to kontekst historyczny, do którego sią wraca. Jest nim wędrówka z niewoli egipskiej  przez pustynię do Ziemi Obiecanej. Drugim kontekstem są wydarzenia związane z wygnaniem babilońskim i powrotem do Ziemi Obiecanej. Mamy więc do czynienia nie tylko z ustanowieniem i przekazaniem Prawa przez Mojżesza, ale także wizję bardziej uniwersalną o charakterze mesjańskim i eschatologicznym.

Jeśli zajrzymy do 30 rozdziału tej Księgi, z którego jest wzięty czytany w tę niedzielę fragment, to zauważymy, że bezpośrednio przed wybranym na dzisiejszą niedzielę słowem jest sformułowana wielka obietnica, która się spełni po powrocie z wygnania. Wtedy to : Pan, Bóg twój, dokona obrzezania twego serca i serca twych potomków, żebyś miłował Pana, Boga swego, z całego serca swego i z całej duszy swojej, po to, abyś żył (zob. Pwt 30,6).

W związku z powyższą obietnicą są wypowiedziane czytane dzisiaj słowa:

Słowo to bowiem jest bardzo blisko ciebie:
w twych ustach i w twoim sercu,
byś je mógł wypełnić (Pwt 30,14).

Mamy więc przedziwny splot działania Bożego i działania człowieka w posłuszeństwie Bogu. Bóg zapowiada spełnienie obietnicy, jaką jest obrzezanie serca wierzących. A człowiekowi daje polecenie, które jest w pewnym sensie warunkiem koniecznym, by Bóg mógł spełnić zapowiedzianą przez siebie obietnicę.

1. Warunek „wstępny” bliskości Słowa Bożego

Dla zrozumienia powyższego trzeba powrócić do wspomnianych już pierwszych zdań tego 30 rozdziału Księgi Powtórzonego Prawa. Czytaj więcej…


css.php