Okres wielkanocny otrzymuje swoje ukoronowanie i punkt kulminacyjny w Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Znamienna jest modlitwa w przeddzień Zesłania Ducha Świętego czyli w sobotę. Prosimy wtedy, „abyśmy ukończywszy obchód świąt wielkanocnych zachowali ich ducha w życiu i postępowaniu”. Otrzymujemy więc wskazanie, że to, co stało się podczas świąt wielkanocnych stanowi podstawę do całego życia chrześcijańskiego.

W modlitwie I nieszporów, a więc podczas otwarcia Uroczystości Zesłania Ducha Świętego prosimy o zjednoczenie rozdzielonych narodów, by we wspólnocie Ducha Świętego każdy oddawał Bogu chwałę we własnym języku. Możemy to rozumieć: w historii czy w wydarzeniach własnego życia.

W dzisiejszą uroczystość czytamy jako pierwsze Słowo z Dziejów Apostolskich – opowiadanie o wydarzeniu w dzień Pięćdziesiątnicy.

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy,
znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru . .  
Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły,
i na każdym z nich spoczął jeden. 
I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym  (Dz 2,1-4).

 

Oto krótkie i zwięzłe przedstawienie wydarzenia. To wydarzenie stało się początkiem nowej rzeczywistości, która zwraca się do ludzi całego świata i zmierza do tego, by wszystkich objąć tą prawdą i tą tajemnicą, jakie wypływają z tego wydarzenia.

 

1. Byli wszyscy razem na tam samym miejscu

Uczynili tak, jak Jezus polecił Apostołom w dniu Wniebowstąpienia. Powiedział wówczas, aby – pozostając w Jerozolimie – oczekiwali wypełnienia się obietnicy Ojca (zob. Łk 24,49: Dz 1,4). Czytaj więcej…


css.php