W szóstą Niedzielę Wielkanocną jako pierwsze czytanie Kościół podaje nam fragment Dziejów Apostolskich. Ten fragment to część relacji z bardzo ważnego wydarzenia w pierwotnym Kościele, czyli w Kościele w czasach Apostolskich. Odnosi się on do bardzo ważnego zagadnienia, jakie powstało w owym czasie, kiedy – szczególnie dzięki działalności apostolskiej św. Pawła i jego towarzyszy ‑  Ewangelię przyjmowało coraz więcej pogan i tym samym nawracało się i wchodziło do Kościoła.

Wówczas chrześcijanie żydowskiego pochodzenia, w szczególności ze stronnictwa faryzeuszy, byli przekonani, że tych nawracających się na chrześcijaństwo pogan trzeba zobowiązać do zachowania prawa żydowskiego, a w szczególności obrzezania. Na tym tle doszło do sporu. W tym celu zebrali się w Jerozolimie Apostołowie, dokąd przybyli także Paweł, Barnaba i jeszcze inni. Był to pierwszy sobór apostolski zwany też jerozolimskim. Było to około roku 50. Wówczas postanowiono nie obciążać chrześcijan pochodzących z pogaństwa obwiązkami wynikającymi z prawa, „oprócz tego, co konieczne”. Czytamy w tę niedzielę właśnie list skierowany z Jerozolimy do chrześcijan z terenów pogańskich.

dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach (…).

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne (Dz 15,24.28).

 

Ten list apostolski skierowany z Jerozolimy do chrześcijan pochodzenia pogańskiego możemy nazwać wielką kartą chrześcijaństwa. To dzięki postanowieniom Soboru w Jerozolimie, chrześcijaństwo mogło stać się dostępnym dla pogan.

1. Skąd spory i zatargi

Może nie łatwo jest nam dzisiaj wstawić się w sytuację i wyzwania, jakie musiały dokonać się w pierwotnym Kościele, aby Kościół stał się narzędziem i znakiem zbawienia dla wszystkich narodów. Czytaj więcej…


css.php