Dziś odbyła się wizytacja kanoniczna Parafii pw. Niepokalanego Poczęcia NMP w Ostrowie Lubelskim.

W katechezie przed Eucharystią mówiłem o wspólnocie parafialnej jako komunii wokół tajemnicy Jezusa Chrystusa. Jest to komunia szczególna, bo charakteryzuje ją bezinteresowność. Jest to kroczenie za Jezusem, który przeżył swoje ziemskie życia jako śmiertelny człowiek. Nadał w ten sposób naszemu śmiertelnemu życiu sens niezależny od ludzkiego sukcesu, bogactwa, osiągnięć itp. W oczach ludzkich stał się „bankrutem”, aby ratować tych, którzy rzeczywiście byli bankrutami życiowymi przez grzech Adama i Ewy i przez własne grzechy. Podczas Eucharystii w homilii rozwinąłem ten aspekt życia Jezusa jako Kapłana – zgodnie z dzisiejszym czytaniem z Listu do Hebrajczyków (rozdz. 2).

Podczas części obrad w Urzędzie Miasta i Rady Sołectw zabrałem głos w ramach poruszonego – dziś wszędzie aktualnego tematu – problemów związanych z „Ustawą śmieciową”. Za tym stoi wielki problem i syndrom współczesnego społeczeństwa, które tak często nie radzi sobie ze śmieciami. Jet to bowiem – w jakiejś mierze – także skutek tego, że nie wiemy, co zrobić z tym, co nam się jawi jako złe i niepotrzebne w naszym życiu. Po prostu nie wiemy, co robić ze złem. Jezus na to dał już odpowiedź: Zob. Mt 5,39. Na ten temat była krótka katecheza.

W Gimnazjum mogliśmy obejrzeć dobrze przygotowany i pięknie wykonany montaż słowno-muzyczny oraz inscenizację. Gratuluję! Wśród Grona Nauczycielskiego była mowa o tożsamości chrześcijańskiej i skierowałem do Nauczycieli, by pełniąc swoją misją nie cofali się przed dawaniem świadectwa o tożsamości chrześcijańskiej wynikającej u Chrztu.  Najpierw oczywiście sami winni to zgłębiać – korzystając m.in. z programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła” oraz włączając się w prace synodalne. Zachęcam ponownie do tego.  Zachęcam wszystkich. Zachęcam także do dalszej wymiany myśli na tym blogu.

Z miłym wspomnieniem z Ostrowa Lubelskiego i z pozdrowieniem

Bp ZbK

W dzisiejszej audycji podejmujemy już po raz kolejny tematykę związaną z odniesieniem się do zapłodnienia pozaustrojowego.

Zapraszam do słuchania i do udziału za pośrednictwem naszych mediów

Bp ZbK

Posłuchaj: http://archiwum.radiopodlasie.pl/?p=20378

Okres wielkanocny otrzymuje swoje ukoronowanie i punkt kulminacyjny w Uroczystości Zesłania Ducha Świętego. Znamienna jest modlitwa w przeddzień Zesłania Ducha Świętego czyli w sobotę. Prosimy wtedy, „abyśmy ukończywszy obchód świąt wielkanocnych zachowali ich ducha w życiu i postępowaniu”. Otrzymujemy więc wskazanie, że to, co stało się podczas świąt wielkanocnych stanowi podstawę do całego życia chrześcijańskiego.

W modlitwie I nieszporów, a więc podczas otwarcia Uroczystości Zesłania Ducha Świętego prosimy o zjednoczenie rozdzielonych narodów, by we wspólnocie Ducha Świętego każdy oddawał Bogu chwałę we własnym języku. Możemy to rozumieć: w historii czy w wydarzeniach własnego życia.

W dzisiejszą uroczystość czytamy jako pierwsze Słowo z Dziejów Apostolskich – opowiadanie o wydarzeniu w dzień Pięćdziesiątnicy.

Kiedy nadszedł wreszcie dzień Pięćdziesiątnicy,
znajdowali się wszyscy razem na tym samym miejscu. 
Nagle dał się słyszeć z nieba szum, jakby uderzenie gwałtownego wiatru . .  
Ukazały się im też języki jakby z ognia, które się rozdzieliły,
i na każdym z nich spoczął jeden. 
I wszyscy zostali napełnieni Duchem Świętym  (Dz 2,1-4).

 

Oto krótkie i zwięzłe przedstawienie wydarzenia. To wydarzenie stało się początkiem nowej rzeczywistości, która zwraca się do ludzi całego świata i zmierza do tego, by wszystkich objąć tą prawdą i tą tajemnicą, jakie wypływają z tego wydarzenia.

 

1. Byli wszyscy razem na tam samym miejscu

Uczynili tak, jak Jezus polecił Apostołom w dniu Wniebowstąpienia. Powiedział wówczas, aby – pozostając w Jerozolimie – oczekiwali wypełnienia się obietnicy Ojca (zob. Łk 24,49: Dz 1,4). Czytaj więcej…

Kongres Eklezjologiczny – Garwolin (130518)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś, w sobotę 18 maja, odbył się w Garwolinie Kongres Eklezjologiczny. Do udziału w nim byli zaproszeni Duszpasterze i Parafianie dekanatów, które znajdują się w obrębie rejonu garwolińskiego. Diecezja jest podzielona na cztery rejony. Oprócz garwolińskiego są jeszcze: siedlecki, parczewski i bialski.

Celem każdego z tych Kongresów jest podsumowanie rocznej pracy w ramach programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła”. Tegoroczna praca skupiała się na tematach: świątynia, synagoga i zapowiedź nowego Przymierza. Są to tematy, które w pewien sposób uwieńczają starotestamentalną historię zbawienia i otwierają na Nowy Testament.

Tematyka związana ze świątynią jerozolimską doprowadza ostatecznie do odkrycia i poznania prawdy, że – zgodnie z wolą Jezusa – świątynią Boga jesteśmy wszyscy wierzący w Jezusa i gromadzący się w mocy Ducha Świętego. Stanowimy Ciało Chrystusa. Jesteśmy w ten sposób też zgromadzeniem, które na podobieństwo synagogi słucha Słowa Bożego i modli się, by poznawać Wolę Bożą i uczyć się ją pełnić. Tym samym poznajemy coraz pełniej czym jest Nowe Przymierze. Przymierze wypełnione w Jezusa Chrystusie. Przymierze, które opiera się na mocy przebaczenia komunikowanej nam w Ducha Świętym.

Zachęcam do dalszej wymiany myśli i dzielenia się swoimi doświadczeniami.

Bp ZbK

 

Podczas rozmowy po katechezie obiecałem udostępnić na blogu dwa artykuły. Jest to zapis wygłoszonego słowa dla uczestników dwóch Konferencji: 1. „Rodzina na zakręcie” oraz 2. „Współczesne wyzwania wobec wychowania”, które miały miejsce w dniach 13-15 listopada 2012 r. Artykuły są opublikowane w materiałach z tej konferencji – Siedlce 2012 rok. Dysponuję materiałami z całej konferencji.

Można też zgłosić się do MOPR w Siedlcach.

Tutaj bezpośrednio te artykuły są one dostępne pod następującymi linkami:   Wychowanie   Przemoc

albo w PDF

MOPR_2012_miłość_wychow

MOPR_2012_przemoc_rodz

Z pozdrowieniem

Bp ZbK

Kongres Eklezjologiczny – Parczew (130511)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Kończy się ósmy rok pracy w ramach programu „Chrzest w życiu i misji Kościoła”. W tym roku przerabialiśmy piątą grupę tematów zebranych pod tytułem: „Instytucje religijne w historii zbawienia”. Zajmowaliśmy się trzema tematami: świątynia – synagoga i zapowiedź nowego przymierza. Każdy rok pracy kończy się Kongresem Eklezjologicznym, który odbywa się kolejno w czterech miejscowościach. W nich których zbierają się przedstawiciele czterech regionów. Są to Parczew, Leśna Podlaska (region bialski), Garwolin, i Wola Gułowska (region siedlecki).

Dziś, 11 maja 2013 miał miejsce Kongres w Parczewie. Rozpoczęliśmy liturgiczną Modlitwą Przedpołudniową. Następnie wprowadziłem w tematykę. Nawiązując do treści  katechez przerabianych w tym roku podkreśliłem fakt działania Pana boga wobec człowieka. Człowiek, na podobieństwo zamiarów, jakie nosił w sobie Dawid, chce budować Panu Bogu świątynie – czyli „dom”. Dawid, po wyrażeniu tych swoich zamiarów wobec proroka Natana otrzymał obietnicę, że to nie on zbuduje Bogu przybytek, lecz, że to Bóg zbuduje jemu dom. Najpierw chodziło o syna królewskiego Salomona, który zbudował świątynię jerozolimską, a następnie o Jezusa, który – jako syna Dawida –i przez swoją Mękę, Śmierć i Zmartwychwstanie zgromadził wokół siebie nowy lud. Ten lud gromadzi się przede wszystkim dzięki poznaniu i doświadczeniu przebaczenia.

Przeszliśmy wreszcie do sprawozdań z pracy w parafiach i do świadectw. Dziękuję za świadectwa, które zostały wypowiedziane. Zachęcam do kontynuowania tu na blogu wymiany tych doświadczeń z tegorocznej pracy.

Bp ZbK

Dziś w Zbuczynie łącznie z uroczystością patronalną Parafii pw. Św. Stanisława odbył się V Diecezjalny Zjazd Rodziny Szkół im bł. Jana Pawła II. Akademia w miejscowej Szkole i liturgia w kościele parafialnym a po nich agapa dla wszystkich to były istotne momenty spotkania. Szkoły noszące imię bł. Jana Pawła II są znakomitym narzędziem, by wnosić na dzisiejsze forum edukacyjne myśl Jana Pawła II o raz szerzej patrząc treści Ewangelijne. Szczególną rolę w tym zadani i tej misji mają Dyrektorzy i Nauczyciele oraz Wychowawcy tych szkół.

Po pierwsze mają w swojej działalności uzasadnienie, jakim jest imię szkoły. Do tego dochodzi – jak winniśmy zakładać – ich osobista wiara, i to jest druga racja. Trzecia racje  to rysujące się szersze w takim przypadku możliwości współdziałania ze strukturami kościelnymi, w szczególności parafialnymi. Wreszcie czwarta, jak zapewne jest w przeważającej liczbie przypadków, konsens rodziców i społeczeństwa. Jesteśmy bowiem zazwyczaj w środowisku ludzi wierzących.

Naturalnie trzeba mieć na uwadze program szkolny, jaki jest przewidziany dla poszczególnych klas itp. Jednak z racji imienia, jakie nosi szkoła jest w pełni uprawnione proponowanie i rozwijanie treści edukacyjnych. Cieszę się bardzo z tego faktu i stanu rzeczy. Chętnie biorę udział w spotkaniach z Dyrektorami i Nauczycielami oraz – jak to czasem się też zdarza – z uczniami.

Zachęcam do zajmowania głosu w sprawach bezpośrednio związanych z edukacją i formacją oraz tych o znaczeniu szerszym ale niemniej ważnym dla całego procesu formacyjnego. Mam na myśli przede wszystkim kształtowanie mentalności w duchu chrześcijańskim, w duchu ewangelijnym.

Z pozdrowieniem dla wszystkich Społeczności Szkolnych im. Jana Pawła II!

Bp ZbK

Wizytacja Parafii w Brzostówce (130507)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Jak obiecałem podczas spotkania w Szkole, dokonuję krótkiego wpisu odnoszącego się do naszego spotkania.

Mówiliśmy o potrzebie formacji chrześcijańskiej we wspólnocie parafialnej. W tym – jak się wydaje i jak można zakładać  – mogą mieć znaczny udział także Nauczyciele.  To pomoże wnikać w prawdy wiary i w rozumienie jej w odniesieniu do własnego życia oraz pomoże też w przekazywania uczniom całego  doświadczenia ludzkiego.

Zachęcam do kontynuowania naszej rozmowy tej ze Szkoły ale także z innych momentów wizytacji.

Bp ZbK

W szóstą Niedzielę Wielkanocną jako pierwsze czytanie Kościół podaje nam fragment Dziejów Apostolskich. Ten fragment to część relacji z bardzo ważnego wydarzenia w pierwotnym Kościele, czyli w Kościele w czasach Apostolskich. Odnosi się on do bardzo ważnego zagadnienia, jakie powstało w owym czasie, kiedy – szczególnie dzięki działalności apostolskiej św. Pawła i jego towarzyszy ‑  Ewangelię przyjmowało coraz więcej pogan i tym samym nawracało się i wchodziło do Kościoła.

Wówczas chrześcijanie żydowskiego pochodzenia, w szczególności ze stronnictwa faryzeuszy, byli przekonani, że tych nawracających się na chrześcijaństwo pogan trzeba zobowiązać do zachowania prawa żydowskiego, a w szczególności obrzezania. Na tym tle doszło do sporu. W tym celu zebrali się w Jerozolimie Apostołowie, dokąd przybyli także Paweł, Barnaba i jeszcze inni. Był to pierwszy sobór apostolski zwany też jerozolimskim. Było to około roku 50. Wówczas postanowiono nie obciążać chrześcijan pochodzących z pogaństwa obwiązkami wynikającymi z prawa, „oprócz tego, co konieczne”. Czytamy w tę niedzielę właśnie list skierowany z Jerozolimy do chrześcijan z terenów pogańskich.

dowiedzieliśmy się, że niektórzy bez naszego upoważnienia wyszli od nas i zaniepokoili was naukami, siejąc zamęt w waszych duszach (…).

Postanowiliśmy bowiem, Duch Święty i my, nie nakładać na was żadnego ciężaru oprócz tego, co konieczne (Dz 15,24.28).

 

Ten list apostolski skierowany z Jerozolimy do chrześcijan pochodzenia pogańskiego możemy nazwać wielką kartą chrześcijaństwa. To dzięki postanowieniom Soboru w Jerozolimie, chrześcijaństwo mogło stać się dostępnym dla pogan.

1. Skąd spory i zatargi

Może nie łatwo jest nam dzisiaj wstawić się w sytuację i wyzwania, jakie musiały dokonać się w pierwotnym Kościele, aby Kościół stał się narzędziem i znakiem zbawienia dla wszystkich narodów. Czytaj więcej…

 

Obrazy apokaliptyczne są pomocą w odczytywaniu teraźniejszości, czyli naszego aktualnego życia i tego wszystkiego, co dzisiaj w naszym życiu się dzieje. Chodzi o życie nas poszczególnych osób jako członków Kościoła i nas jako wspólnoty Kościoła. Apokalipsa to objawienie. Objawienie sensu wydarzeń po to, aby w nich się nie zagubić i nie stracić możliwości przeżywania rzeczywistości zbawczej. Taki oto obraz jawi się dzisiaj przed naszymi oczami:

Świątynia Boga w niebie się otwarła,
i Arka Jego Przymierza ukazała się w Jego Świątyni.
Potem wielki znak się ukazał na niebie:
Niewiasta obleczona w słońce i księżyc pod jej stopami,  
a na jej głowie wieniec z gwiazd dwunastu. (Ap 11,19 – 12.1).

 

Świątynia – to miejsce spotkania człowieka z Bogiem. Zazwyczaj człowiek buduje świątynie Bogu bądź bożkom. Tutaj jest świątynia uczyniona nie rękami ludzkim, świątynia, o której Bóg przyrzekł przez proroka Natana, że to On zbuduje dom spotkania i trwania swej obecności między ludźmi. To w tej świątyni, która ostatecznie jest Kościołem – Ciałem Chrystusa otrzymujemy zrozumienie dziejów. Maryja jest prawzorem tej świątyni i Matką tej świątyni. To znaczy także jest kluczem rozumienia wszystkiego, co dzieje się między Bogiem a człowiekiem.

 

1. Zmaganie się

W apokaliptycznej wizji została ukazana Niewiasta obleczona w słońce z koroną z dwunastu gwiazd na głowie. Jest to znak obecności Kogoś, kto – będąc stworzeniem – zostaje wybrany, by być znakiem, narzędziem i objawieniem Bożego działania wobec człowieka.  Czytaj więcej…


css.php