Znaki i cuda przez ręce Apostołów (2 Ndz WlkN C 2013)
by bp Zbigniew Kiernikowski- Opublikowane:6 kwietnia, 2013
- Komentarze:164 komentarze
- Kategoria:Rozważanie czytań niedzielnych
W okresie wielkanocnym jako pierwszą lekturę w Liturgii Słowa mamy czytania z Dziejów Apostolskich. Nie bierze się czytań ze Starego Testamentu. Proponując czytania z Dziejów Apostolskich Kościół wprowadza nas w znajomość pierwszego etapu swego istnienia. Jest to czas pierwszej ewangelizacji i umacniania się Kościoła w Jerozolimie. Z drugiej strony od samego zarania istnienia Kościoła jawią się przeciwności, kontrowersje i spory z dotychczasową najwyższą instancją religijną, jaką była świątynia i synagoga, w jej licznych urzeczywistnieniach.
Pamiętamy: była jedna świątynia, gdzie odbywał się przede wszystkim kult ofiarniczy. Po za tym było wiele synagog, czyli miejsc gromadzenia się na studiowanie Tory i Proroków oraz modlitwę Psalmami i innymi modlitwami zgodnie z miejscowym zwyczajem. Ci z Żydów, którzy przyjęli chrzest i szli za nauką Apostołów, korzystali ze świątyni i z synagog. Wnosili tam jednak nowość, jaką była prawda o Zmartwychwstaniu ukrzyżowanego Jezusa. To było dla wielu Żydów nie do przyjęcia. Czytany dzisiaj fragment z Dziejów Apostolskich ukazuje nam pewien moment z życia pierwotnego Kościoła w Jerozolimie:
Wiele znaków i cudów działo się przez ręce Apostołów wśród ludu.
Trzymali się wszyscy razem w krużganku Salomona.
A z obcych nikt nie miał odwagi dołączyć się do nich,
lud zaś ich wychwalał (Dz 5,12n).
Jest to jedno z tak zwanych „summariów”, jakie św. Łukasz, autor Dziejów Apostolskich czyni, by – co pewien czas ‑ przez te zbiorcze podsumowania dać słuchaczom możliwość lepszego uchwycenia sensu tych wszystkich wydarzeń, które szczegółowo opisuje.
1. Działalność Apostołów
Możemy stawić sobie pytanie, na czym polegała działalność Apostołów, który wzbudzała zainteresowanie, podziw‑ i z jednej strony akceptację, a z drugiej wywoływała sprzeciw. Czytaj więcej…
