Radość z nocy Mesjasza (Wielkanoc C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Wielka Noc. Tak to jest Wielka Noc. Noc Mesjasza. Zapowiedziana przez tak liczne słowa i wydarzenia Starego Testamentu i spełniona w Jezusie Chrystusie.  „Zaiste jest to ta święta noc, która była świadkiem tak wielkiego wydarzenia …” – tak, kilkakrotnie, z różnymi motywacjami, zostało wyśpiewane w przez diakona lub prezbitera lub kantora w „Orędziu wielkanocnym”.

Jaka to noc?

To noc Zmartwychwstania poniżonego Pana. Wniknijmy w kilka momentów przesłania zapowiedzi tej Nocy przez proroków. Zapowiedzi tej nocy usłyszeliśmy w liturgii Wigilii Paschalnej w drugiej grupie czytań a więc, po usłyszeniu, w pierwszej grupie czytań, o trzech nocach, które miały znaczenie typologiczne, a więc będące obrazami tego, co miało się dokonać w Jezusie Chrystusie. Były to: Noc Stworzenia, Noc Abrahama i Noc Wyjścia.  Po nich była wielokrotna zapowiedź Nocy Mesjasza, jako największej i definitywnej interwencji Boga wobec  ludzkości za pośrednictwem Narodu Wybranego. Oto, co mówił prorok Ezechiel o tej interwencji Boga wobec swego ludu:

 

Gdy dom Izraela mieszkał na swojej ziemi,
wówczas splugawili ją swym postępowaniem i swymi czynami . . .

Przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli,
bezcześcili święte imię moje . . .

Chcę uświęcić wielkie imię moje,
które zbezczeszczone jest pośród ludów,
zbezczeszczone przez was pośród nich,
i poznają ludy, że Ja jestem Pan (Ez 36,16).

 

Zapowiedziana przez proroków Noc Mesjańska to ratowanie człowieka z jego zagubienia. To ratowanie człowieka właśnie z nocy jego egzystencji, w jaką popadł prze grzech. Przykładowo to się działo w Narodzie Wybranym,  gdzie – z powodu grzechu wszystkich ludzi  ‑ ta noc doszła do punktu kulminacyjnego.  W tej nocy spotykają się z jednej strony hańba ludzkiego działania, a z drugiej przedziwna, intymna bliskość Boga wobec człowieka, który w Jezusie Chrystusie staje si tak bliskim człowiekowi, że pozwala się zhańbić, aby przebaczyć temu, który Go zhańbił. Bóg to czyni z powodu swego świętego imienia. Tak czyni, bo chce, aby to Jego święte Imię, było chwałą człowieka i w człowieku.

 

1. Zamysł Boga

Trzeba stale pamiętać o tym, że pierwotnym i nigdy nie odwołanym – można nawet powiedzieć: nieodwołalnym ‑ zamysłem Boga wobec człowieka było to, aby człowiek był i żył na obraz i podobieństwo Boga. Czytaj więcej…


css.php