Droga otwarta przez Pana (5 Ndz Wlk Postu C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W piątą Niedzielę Wielkiego Postu otrzymujemy jako pierwsze czytanie bardzo wymowne przesłanie z księgi proroka Izajasza. Jest to fragment z drugiej części tej księgi, zwanej Księgą pocieszenia. Kontekstem, w jakim to proroctwo było wypowiedziane jest bliski koniec wygnania babilońskiego. Właściwie już jego realizacja.

Prorok zarysowuje obraz powrotu i kreśli wiele szczegółów, które będą odnosić się nie tylko do owego historycznego powrotu z Babilonu, ale będą miały zastosowanie w przedstawieniu i rozumieniu tych wydarzeń, jakie spełniły się w Jezusie Chrystusie. To w tej części Księgi mamy pieśni o Słudze Jahwe.

Nadto, to Słowo, spełnione w Jezusie Chrystusie, będzie odnosiło się do wszystkich sytuacji wygnania i powrotu, jakie człowiek-grzesznik będzie przeżywał dzięki prowadzeniu Boga przez światło Ewangelii Jezusa Chrystusa. Co więcej, to właśnie w tym Słowie, jest zawarty jeden ze schematów (jedna ze struktur czy aspektów) realizacji zbawienia.

Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody;

Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie.
Czyż jej nie poznajecie?
Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu (Iz 43,16.19).

 

Oto obraz działania Pana. To On będzie prowadził. To On będzie walczył. To On uczyni wszystko nowym i tak wielkim, że nie będzie się wspominać dawnych rzeczy, tzn. nie będzie się za nimi tęskniło. To, co nowe będzie tak wielkie i fascynujące, że przeszłość przedzie zupełnie na drugi plan. Prorok ma tutaj na myśli przede wszystkim wydarzenia z czasu wyjścia z niewoli egipskiej.

1. Zamęt i bezdroża

Co oznacza ta droga przez morze i ta ścieżka przez potężne wody? Co oznacza droga prze pustynię i ścieżyna na pustkowi?

Odniesienie historyczne to powrót z niewoli egipskiej i powrót z wygnania babilońskiego. Czytaj więcej…

css.php