Habemus Papam – Franciscum (130313)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Mamy Papieża. Papieża Franciszka. Oto radość. Nowy powód do radości i dalszego kroczenia w wierze dla przeżywania Kościoła i pełnienia misji w świecie zleconej przez naszego Zbawiciela Jezusa Chrystusa. Z tego, co mogliśmy widzieć i słyszeć z pierwszych chwil nowego pontyfikatu i czego dowiadujemy się o Nowym Ojcu Świętym, rodzi się w nas wiele nadziei, że będą kontynuowane w kluczu wiary wszystkie sposoby przeżywania Tajemnicy Chrystusa w Kościele, która jest niezmienna, a jednocześnie będziemy wprowadzani i realizację wszystkich potrzebnych reform i zmian, jakie wymaga dzisiejsza sytuacja Kościoła i wyzwania, jakie stawia przed nami świat.

Wiele nam mówi sama Osoba nowego Papieża oraz Imię, jakie sobie obrał i gesty jakie od początku czyni oraz słowa , jakie do nas kieruje. Bardzo znamienne jest, że w pierwszych swoich słowach po wyborze zwrócił uwagę na ewangelizacjne zadanie i ewangelizacyjną misję Kościoła.

Niech nas wszystkich umacnia Duch Święty w jedności i szczerej trosce o to, by Tajemnica Chrystusa stanowiła ośrodek życia całego Kościoła dzięki prowadzeniu nas przez Papieża Franciszka. Niechaj On będzie uległy Duchowi Świętemu i cieszy się wsparciem całej wspólnoty Kościoła. Dziękujemy za poprzednich Papieży, w szczególności Jana Pawła II i Benedykta XVI. Radujemy się i wychwalamy Boga będąc w Kościele i tworząc Kościół. Cieszymy się z tego, że możemy to wszystko przeżywać. Bogu niech będą dzięki!

Serdecznie pozdrawiam wszystkich Blogowiczów

Bp ZbK

Dziś, 4 marca 2013 roku w Piszczacu miało miejsce spotkanie Dyrektorów i Przedstawicieli Rodziny Szkół noszących imię Jana Pawła II. Po wstępnych sprawach organizacyjnych młodzież tamtejszej Szkoły przedstawiła montaż słowno-muzyczny odnoszący się do życia i nauczania bł. Jana Pawła II. Następnie wygłosiłem katechezę.

Bezpośrednim przedmiotem katechezy były kolejne wstępne zdania z Listu Apostolskiego Benedykta XVI: „Porta fidei” (pierwsze była na poprzednim spotkaniu).Zatrzymałem się głównie nad motywem wejścia w bramę wiary, jakim jest słuchanie Sowa Bożego i przyzwolenie ma kształtowanie serca, aby mogła w człowieku dokonać się przemiana prowadząca do życia w komunii z Bogiem i ludźmi. Tym samy spełnia się pierwotny zamysł Boży stworzenia człowieka na obraz i podobieństwo Boże.

W katechezie odniosłem, się też do sformułowania, jakiego w swoim przedstawieniu użyła młodzież. To sformułowanie brzmiało: „okulary Ewangelii”. Na kanwie tego sformułowania rozwinąłem wątek „innego widzenia”, jakie było obiecane Abrahamowi wezwanemu do wyjścia ze swej ziemi, ze swego środowiska rodzinnego i z domu swego ojca (zob. Rdz 12,1). Z tego wynikają konkretne postulaty w dziedzinie formacji i edukacji. To może być szczególnym zadaniem w szkołach noszących imię bł. Jana Pawła II.

Na zakończenie wywiązała się dyskusja. Byłoby dobrze, gdybyśmy mogli ją kontynuować tutaj na blogu.

Bp ZbK

Wszechmocne Imię (3 Ndz Wlk Postu C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

W trzecią Niedzielę Wielkiego Postu roku C Kościół podaje nam jako pierwsze czytanie słowo z początku Księgi Wyjścia. Księga ta od początku opowiada o udręczeniach potomków Jakuba i Józefa w Egipcie. Zmieniali się faraonowie na tronach w Egipcie i ci, dla których Egipt stał się ucieczką i ratunkiem, teraz doświadczali ucisku i niewoli.

Takie jest kontekst powołania Mojżesza, który otrzyma od Boga polecenie wyprowadzenia Ludu Boga z Egiptu.  Mojżesz już jako młodzieniec był wrażliwy na niesprawiedliwość, jaka działa się w Egipcie i niejako na swoją rękę podejmował działania, by zapobiegać takim sytuacjom. Zabił Egipcjanina, który uciskał Hebrajczyka. Jednak sprawa się wydała i musiał uciekać z Egiptu. Sam stał się przestępcą i uchodźcą, któremu mogła grozić wysoka kara. Ten Mojżesz, będąc na wygnaniu i pasąc owce swego teścia w Ziemi Madianitów, ma przedziwne widzenie. W krzewie gorejącym, który się nie spala, widzi anioła Bożego i słyszy Boży głos.

 

Jestem Bogiem ojca twego,
Bogiem Abrahama, Bogiem Izaaka i Bogiem Jakuba. (…)
Dosyć napatrzyłem się na udrękę ludu mego w Egipcie
i nasłuchałem się narzekań jego na ciemiężców,
znam więc jego uciemiężenie

Bóg powiedział Mojżeszowi: JESTEM, KTÓRY JESTEM.
I dodał: Tak powiesz synom Izraela: JESTEM posłał mnie do was (Wj 3,6n.14).

 

Bóg w tych przedziwnych okolicznościach przedstawił się Mojżeszowi jako te, który od samego początku historii jest i działa. Tak było z wobec patriarchów: Abrahama, Izaaka i Jakuba. Przez to chce zapewnić, że Jego przychylność wobec ich potomków nie zmieniła się i że On nadal będzie działał w ich obronie.

 

1. Jestem Bogiem Abrahama

Tak Bóg się przedstawia. Okoliczności i warunki udręczenia, z jakimi spotkali się potomkowie Patriarchów w Egipcie, stanowiły okazję do objawienia najbardziej centralnej prawdy o Bogu, czyli Jego imienia. Czytaj więcej…

Jest już na stronie diecezjalnej notatka o dzisiejszym Synodalnym Dniu Skupienia. Jednakże, jak zapowiedziałem po katechezie, czynię ten wpis, aby umożliwić Osobom, które chciałyby wziąć jeszcze udział w dyskusji, jaka miała miejsce po referacie p. Prof. Jana Grosfelda i mojej katechezie. Katecheza Pana Profesora dotyczyła roli świeckich w Kościele w dzsiejszej sytuacji. Moja katecheza odnosiła się przede wszystkim do rzeczywistości chrzcielnej widzianej szczególnie pod kątem synodalnym.

Dyskusja, jaka została podjęta, dotyczyła przede wszystkim do zagadnienia sposobu odniesienia się człowieka. chrześcijanina do zła. Drugi wątek dotyczył tożsamości chrześcijańskiej.

Zapraszam do dalszej wymiany zdań.

« Poprzednia strona

css.php