Radość z nocy Mesjasza (Wielkanoc C 2013)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Wielka Noc. Tak to jest Wielka Noc. Noc Mesjasza. Zapowiedziana przez tak liczne słowa i wydarzenia Starego Testamentu i spełniona w Jezusie Chrystusie.  „Zaiste jest to ta święta noc, która była świadkiem tak wielkiego wydarzenia …” – tak, kilkakrotnie, z różnymi motywacjami, zostało wyśpiewane w przez diakona lub prezbitera lub kantora w „Orędziu wielkanocnym”.

Jaka to noc?

To noc Zmartwychwstania poniżonego Pana. Wniknijmy w kilka momentów przesłania zapowiedzi tej Nocy przez proroków. Zapowiedzi tej nocy usłyszeliśmy w liturgii Wigilii Paschalnej w drugiej grupie czytań a więc, po usłyszeniu, w pierwszej grupie czytań, o trzech nocach, które miały znaczenie typologiczne, a więc będące obrazami tego, co miało się dokonać w Jezusie Chrystusie. Były to: Noc Stworzenia, Noc Abrahama i Noc Wyjścia.  Po nich była wielokrotna zapowiedź Nocy Mesjasza, jako największej i definitywnej interwencji Boga wobec  ludzkości za pośrednictwem Narodu Wybranego. Oto, co mówił prorok Ezechiel o tej interwencji Boga wobec swego ludu:

 

Gdy dom Izraela mieszkał na swojej ziemi,
wówczas splugawili ją swym postępowaniem i swymi czynami . . .

Przyszli do ludów pogańskich i dokąd przybyli,
bezcześcili święte imię moje . . .

Chcę uświęcić wielkie imię moje,
które zbezczeszczone jest pośród ludów,
zbezczeszczone przez was pośród nich,
i poznają ludy, że Ja jestem Pan (Ez 36,16).

 

Zapowiedziana przez proroków Noc Mesjańska to ratowanie człowieka z jego zagubienia. To ratowanie człowieka właśnie z nocy jego egzystencji, w jaką popadł prze grzech. Przykładowo to się działo w Narodzie Wybranym,  gdzie – z powodu grzechu wszystkich ludzi  ‑ ta noc doszła do punktu kulminacyjnego.  W tej nocy spotykają się z jednej strony hańba ludzkiego działania, a z drugiej przedziwna, intymna bliskość Boga wobec człowieka, który w Jezusie Chrystusie staje si tak bliskim człowiekowi, że pozwala się zhańbić, aby przebaczyć temu, który Go zhańbił. Bóg to czyni z powodu swego świętego imienia. Tak czyni, bo chce, aby to Jego święte Imię, było chwałą człowieka i w człowieku.

 

1. Zamysł Boga

Trzeba stale pamiętać o tym, że pierwotnym i nigdy nie odwołanym – można nawet powiedzieć: nieodwołalnym ‑ zamysłem Boga wobec człowieka było to, aby człowiek był i żył na obraz i podobieństwo Boga. Czytaj więcej…

W dzisiejszej, trzeciej katechezie paschalnej, mówiłem o sensie czasu Wielkiej Soboty. Czasu bez liturgii (poza Liturgią Godzin). W tym czasie kontemplujemy przy grobie Pańskim sens Jego zstąpienia do Otchłani. Sens Jego Śmierci. Trwanie przy Jego grobie (nie chodzi o fizyczne przebywanie przed przygotowanym w kościele grobem, lecz świadomość, że On jest w niemocy) to okazja do tego, abyśmy uświadamiali sobie, że nie oczekujemy powrotu rzeczy przeszłych, lecz wprost przeciwnie: wobec doświadczenia śmierci i grobu ze względu na Zmartwychwstałego Pana, w którego wierzymy, oczekujemy cudu przemiany naszego myślenia.

W świetle tego grobu, który będzie świadkiem zmartwychwstania, patrzymy na różne nasze sytuacje „grobowe”. A więc te wszystkie sytuacje, w których nasza wyobraźnia i nasze moce się wyczerpały, te sytuacje, w których już nie mamy cierpliwości i nie widzimy sensu podejmowania ciężaru życia. Patrzymy na te grobowe sytuacje gotowi na blask zmartwychwstania. Jeśli tylko pozwolimy na to, aby w nas dokonywało się obumarcie naszych wyobrażeń, oczekiwań, pretensji, żalów opartych tylko na nas samych i wypływających z naszego „starego” wnętrza, to możemy być pewni, że nastąpi coś ze zmartwychwstania. Staniemy inaczej przed drugim człowiekiem, będziemy gotowi wejść w pojednanie i zobaczymy, że ten drugi też na to czekał, tylko może nie był jeszcze tak blisko „grobu” jak my; nie odnalazł się blisko grobu Pana.

Liturgia Wigilii Paschalna winna odbywać się w nocy. Jest świętym czuwaniem na cześć Pana. Składa się ona z czerech części:

  1. Liturgia Światła;
  2. Liturgia Słowa;
  3. Liturgia Chrzcielna;
  4. Liturgia Eucharystii.

Omówiłem szczegółowo niektóre elementy liturgii światła, w szczególności znaki wypisany na Paschale. Następnie omówiłem niektóre części liturgii słowa oraz liturgii chrzcielnej.

Zapewne zostaną umieszczone odpowiednie fragmenty tej katechezy w wersji fonicznej, w wersji audio. Za co dziękuję Redakcji KRP.

Posłuchaj:

Liturgia Słowa

Liturgia Chrzcielna

Symbolika paschału

Trwanie przy grobie

Jezus zstąpił do otchłani

Publiczne oddawanie Bogu chwały i czci

Owoc tajemnicy paschalnej Jezusa Chrystusa

Bp ZbK

W katechezie wtorkowej mówiłem o przeżywaniu liturgii Wielkiego Piątku. Zanim podjąłem omawianie poszczególnych części tej liturgii zwróciłem uwagę na sprawę postu. Zazwyczaj myślimy o tym wymiarze i aspekcie postu, który możemy nazwać ascetycznym lub pokutnym. Podczas Triduum Paschalnego mówimy o poście liturgicznym albo paschalnym. Jest on związany z tym, co przeżywamy w po wspomnieniu wydania Jezusa na śmierć. Jest to trwanie w oczekiwaniu. Jest to post ze względu na to, że „Oblubieniec został zabrany”. Jest to post wołania o Jego powrót i wejście w komunię z Nim.

W liturgii Wielkiego Piątku wyróżniamy cztery części poprzedzone prostracją głównego celebransa. Jest to postawienie siebie w niemocy by wejść w sposób jak najmniej uprzedzony (jak najmniej po swojemu) razem ze Zbawicielem w wydarzenia Jego Męki i Śmierci. Te cztery części to:

  1.  Liturgia Słowa – czytania i modlitwa powszechna;
  2.  Adoracja Krzyża;
  3. Komunia święta;
  4. Procesja do Grobu.

W katechezie zwróciłem szczególną uwagę na adorację krzyża. Jest to czas, w którym stopniowo, w procesji zbliżamy się do krzyża Zbawiciela – znaku Jego męki, by uczyć się przyjmować swój krzyż (krzyż naszego życia) jako znak zbawienia i szczególnego działania Boga w nas. Adorujemy jeden krzyż. Jest to okazja, by z nas ludzi rozproszonych, gdyż każdy szuka swojej drogi, formował się lud (formowała się w nas mentalność). Który wie, że tylko w ukierunkowaniu się na krzyż Zbawiciela, możemy znaleźć prawdziwe pojednanie i zjednoczenie oraz odnaleźć sens naszego życia.  

Posłuchaj:

Liturgia Wielkiego Piątku, nauka relacji do krzyża

Sens postu paschalnego

Liturgia Słowa

Adoracja krzyża

 

Bp ZbK

Adoracja krzyża

W dzisiejszej katechezie wprowadziłem w znaczenie Triduum Paschalnego. W szczególności podkreśliłem rolę przygotowania się do liturgii tych dni.

Następnie przedstawiłem główne myśli związane z liturgię Wieczerzy Pańskiej. Odnosi się to przede wszystkim do Sakramentu Eucharystii i Kapłaństwa. Szczegółowo omówiłem trzy momenty liturgii Mszy Wieczerzy Pańskiej:

  1. umycie nóg,
  2. złożenie darów ofiarnych
  3. oraz przeniesienie Najświętszego Sakramentu do kaplicy (miejsca) przechowywania i specyfikę adoracji Najświętszego Sakramentu w kontekście liturgicznym Triduum Paschalnego.

Posłuchaj:

1. Wpływ wydarzenia paschalnego na nasze życie

2. Kapłaństwo Chrystusa

3. Gest umycia nóg

4. Gest przyniesienia darów

5. Kaplica Przechowania


Jeśli będą uwagi i zapytania, to postaram się je uwzględnić i na nie odpowiedzieć.

Dobrego przygotowania do celebrowania liturgii Triduum Paschalnego – Świąt Paschy.

Bp ZbK

Takie oto hasła wywoławcze stawia m.in. przed nami pierwsze czytanie Niedzieli Palmowej, która wprowadza nas w Wielki Tydzień. W tę niedzielę przeżywamy pamiątkę uroczystego wjazdu Jezusa do Jerozolimy. Ten wjazd uroczysty stoi jako początek szeregu wydarzeń, które w ludzkim ujęciu nie będą miały wiele z uroczystości. Będą bowiem wydarzeniami bolesnymi, podczas których nasz Pan, któremu śpiewano Hosanna, przeżyje odrzucenie aż do potępiającego wyroku i śmierci na krzyżu.

To te wydarzenia są koniecznym „przedsionkiem” do tego, by mogło się spełnić to wszystko, co będzie stanowiło o nowej świątyni i o nowym kulcie oddawanym Bogu przez wierzących w tego Króla, który przeżywa odrzucenie aż do śmierci i to śmierci krzyżowej, by objąć prawdziwe panowanie i stać się dla wierzących początkiem nowego życia.

Żeby to zrozumieć potrzebujemy wmyślenia się i wprowadzenia w tajemnicę, która zapowiadał prorok Izajasz, a która spełniła się w Jezusie Chrystusie i chce spełniać się w każdym z nas.

Pan Bóg mnie obdarzył językiem wymownym,
bym umiał przyjść z pomocą strudzonemu, przez słowo krzepiące.
Każdego rana pobudza me ucho,
bym słuchał jak uczniowie. Pan Bóg otworzył Mi ucho, a Ja się nie oparłem ani się cofnąłem.

Pan Bóg Mnie wspomaga,
 dlatego uczyniłem twarz moją jak głaz (Iz 50,4n.7).

 

Przytoczony fragment jest początkiem tzw. „trzeciej pieśni o Słudze Jahwe” (całość 50,4-9; lub, wg niektórych 50,4-11). Izajaszowe cztery pieśni o Słudze Jahwe są najbardziej wymownym przedstawieniem tego wszystkiego, co Bóg podjął na rzecz człowieka, aby w swoim Synu-Słudze otworzyć przed człowiekiem drogę zbawienia.

 

1. Pan mnie obdarzył językiem wymownym

Taki mamy przekład tekstu hebrajskiego w BT. Nie można powiedzieć, że jest to przekład niepoprawny. Jednak nie oddaje podstawowego aspektu zawartego w terminie hebrajskim. Czytaj więcej…

Konferencja: Istota Chrztu (130323)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś, 23 marca w Studium Dominicanum (Szkoła Filozofii i Teologii im. Jacka Woronieckiego OP) w Warszawie miałem wykład na temat Sakramentu Chrztu. Mówiłem o sytuacji człowieka, który potrzebuje zbawczej interwencji Boga. Ta interwencja dokonała się w Jezusie Chrystusie i jest nam komunikowana przez Ewangelię. Gdy człowiek z wiarą przyjmuje Ewangelię, ta jego początkowa wiara zostaje potwierdzona przez Chrzest (sigillum, pieczęć).

Przyjęty przez człowieka Chrzest wprowadza go w krąg działania Boga. Na ile człowiek wierzący i ochrzczony, czyli włączony w Misterium Paschalne Jezusa Chrystusa, w posłuszeństwie pozwala się prowadzić Duchowi Świętemu, staje się „terenem” działania Bożego. Staje się „beneficjentem” (spadkobiercą) i świadkiem tego działania. Odkrywa, że jest nowym stworzeniem Bożym, w którym dokonują się dobre dzieła, jakie Bóg już wcześniej zapowiedział, przygotował i przekazał przez swego Syna za pośrednictwem kościoła człowiekowi.

Jeśli będą dalsze pytania, jak to wywiązało się bezpośrednio po wykładzie, to chętnie podejmę i będę towarzyszył na drodze szukania odpowiedzi.

Bp ZbK

Nasze Spotkanie – propzycja

by bp Zbigniew Kiernikowski

Drodzy Blogowicze!

Minęło już ponad pięć lat od kiedy rozpoczęła się nasza znajomość na blogu. Było to pod koniec lutego 2008 roku. Od tego czasu, Drodzy Blogowicze, zabraliście na tej stronie ponad 17 tysięcy razy głos, które były reakcją na około 560 moich wpisów i na Wasze różne komentarze. Według licznika, założonego kilka miesięcy po rozpoczęciu tego blogu, spotkaliśmy się tutaj około 900 tysięcy razy, a więc już blisko miliona – tyle jest zarejestrowanych odwiedzin. To tyle statystyk.

Mam nadzieję, że wielu z nas skorzystało z tego wzajemnego ubogacania się przez wymianę myśli tutaj na bogu. Wiem też, że powstało cały szereg kontaktów osobistych, które wzięły początek tutaj na blogu. Ja też spotkałem się z osobami z różnych stron Polski.

Już kilkakrotnie docierały do mnie sugestie i ja sam o tym nie jeden raz myślałem, by zorganizować spotkanie tych, którzy korzystają z tego medium i chcieliby przeżyć taki moment bezpośredniego i wzajemnego zapoznania się – nawet gdyby ktoś nie wyszedł spoza swego blogowego „nick name”, to znaczy go nie ujawniał, by zostać zidentyfikowany.  To też jest bowiem możliwe i będzie w pełni respektowane.

Proponuję taki zjazd na sobotę, 29 czerwca br. Jest to uroczystość świętych Apostołów Piotra i Pawła. Wstępnie proponuję taki oto program.

  1. Godz. 10:00 – Konferencja zapoznawcza w auli KLO obok Katedry, lub w innej sali (zależy od liczby uczestników);
  2. Godz. 12:00 – Eucharystia w Katedrze;
  3. Godz. 14:00 – Agapa;
  4. Godz. 15:00 – dla utworzonych grup zwiedzanie Muzeum Diecezjalnego (El Greco);
  5. Godz. 16:00 – dla chętnych (ograniczona liczba uczestników – 70 osób) koncert organowy na instrumencie Joachima Wagnera w domu biskupim.

Dla Osób, które potrzebowałyby noclegu z piątku na sobotę czy z soboty na niedzielę możemy zapewnić pewną ilość miejsc noclegowych w Domu Rekolekcyjnym.

To jest propozycja. Czekam na sugestie, odpowiedzi bądź inne propozycje.

Informacja co do możliwości noclegowych:

Wpływają do mnie zapytania co do możliwości noclegu w
Siedlcach przy okazji „Naszego spotkania Blogowiczów w dniu 29 czerwca. Jak to
zapowiedziałem, jest możliwość noclegu i wyżywienia w Domu Rekolekcyjnym (gmach
Wyższego Seminarium Duchownego Diecezji Siedleckiej). Należność można regulować
w formie dobrowolnej ofiary.

Dom Rekolekcyjny jest położony w Nowym Opolu, odległym około
7 km. od centrum miasta z bezpośrednim kilkakrotnym w ciągu dnia połączeniem
autobusowym Komunikacji Miejskiej. Dla poruszających się własnym środkiem
lokomocji informacja, że znajduje się na krótko przed wjazdem do Siedlec trasą
A2 od strony Warszawy (jest tablica informacyjna). Dla poruszających się koleją
od strony Warszawy jest to jedna stacja przed Siedlcami: stacja Sabinka.

Zgłoszenia proszę kierować bezpośrednio do administratora
Domu, ks. Pawła Kobiałki drogą mailową: pkobialka1@wp.pl
albo telefonicznie: 600 07 90 06.

Bp ZbK

Tymczasem serdecznie pozdrawiam

Bp ZbK

 

 

HERB OJCA SWIETEGO FRANCISZKA:

 

WYJASNIENIE HERBU I MOTTA
MISERANDO ATQUE ELIGENDO

 

Papież zdecydował zachować istotne elementy swojego wcześniejszego herbu, wybranego przy okazji konsekracji biskupiej.

 

Herb 

Niebieskie tło jest otoczone symbolami godności papieskiej, takimi samymi, jakie wybrał Benedykt XVI (mitra umieszczona pomiędzy dwoma kluczami – złotym i srebrnym – połączonymi czerwonym sznurem). Na niebieskim tle, u góry znajduje się symbol Towarzystwa Jezusowego, wskazujący na zgromadzenie zakonne, z którego Papież pochodzi. Jest to słońce otoczone promieniami, ozdobione czerwonymi literami IHS – co stanowi monogram Chrystusa. W literę H wpisany jest krzyż, a pod nią trzy gwoździe w kolorze czarnym.

Poniżej znajdują się gwiazda i kwiat nardu. Gwiazda, według starożytnej tradycji heraldycznej, symbolizuje Najświętszą Maryję Pannę, Matkę Chrystusa i Kościoła, kwiat nardu natomiast wskazuje na św. Józefa, patrona Kościoła powszechnego. W tradycji ikonograficznej hiszpańskiej bowiem św. Józef jest przedstawiany z gałązką nardu w ręku. Umieszczając te obrazy w swoim herbie Ojciec święty chce wyrazić swoją szczególną cześć dla Matki Bożej i św. Józefa. 

 

Motto

Motto Ojca świętego pochodzi z Homilii św. Bedy Czcigodnego, kapłana (Om. 21; CCL, 149-151), który, wyjaśniając perykopę ewangeliczną o powołaniu św. Mateusza, pisze: “Vidit ergo Jesus publicanum et quia miserando atque eligendo vidit, ait illi Sequere me” (Jezus, zobaczył celnika, a ponieważ było to spojrzenie zmiłowania i wyboru, rzekł do niego: Pójdź za Mną).

Ta homilia, wyraz czci wobec miłosierdzia Bożego, jest zamieszczona w Liturgii Godzin na święto św. Mateusza, 21 września. Nabiera ona szczególnego znaczenia w życiu i drodze duchowej Ojca świętego. Właśnie bowiem w święto św. Mateusza 1953 roku, młody Jorge Mario Bergoglio, w wieku 17 lat, doświadczył w szczególny sposób obecności miłującego Boga w swoim życiu. Następnie, podczas spowiedzi, poczuł dotknięcie serca i doświadczył ogarnięcia przez miłosierdzie Boga, który przez pełne delikatnej miłości wejrzenie, wezwał go do życia zakonnego na wzór św. Ignacego Loyoli.

Kiedy został wybrany na biskupa, na pamiątkę tego wydarzenia, które naznaczyło początki jego całkowitego oddania się Bogu w Kościele, zdecydował się przyjąć jako motto i program swego życia sformułowanie św. Bedy: miserando atque eligendo (dosł.: litując się i wybierając). Właśnie to zawołanie przejął do swego herbu papieskiego.

Tłumaczenie własne za Biurem Prasowym Watykanu.

Bp ZbK

 

W piątą Niedzielę Wielkiego Postu otrzymujemy jako pierwsze czytanie bardzo wymowne przesłanie z księgi proroka Izajasza. Jest to fragment z drugiej części tej księgi, zwanej Księgą pocieszenia. Kontekstem, w jakim to proroctwo było wypowiedziane jest bliski koniec wygnania babilońskiego. Właściwie już jego realizacja.

Prorok zarysowuje obraz powrotu i kreśli wiele szczegółów, które będą odnosić się nie tylko do owego historycznego powrotu z Babilonu, ale będą miały zastosowanie w przedstawieniu i rozumieniu tych wydarzeń, jakie spełniły się w Jezusie Chrystusie. To w tej części Księgi mamy pieśni o Słudze Jahwe.

Nadto, to Słowo, spełnione w Jezusie Chrystusie, będzie odnosiło się do wszystkich sytuacji wygnania i powrotu, jakie człowiek-grzesznik będzie przeżywał dzięki prowadzeniu Boga przez światło Ewangelii Jezusa Chrystusa. Co więcej, to właśnie w tym Słowie, jest zawarty jeden ze schematów (jedna ze struktur czy aspektów) realizacji zbawienia.

Pan, który otworzył drogę przez morze i ścieżkę przez potężne wody;

Oto Ja dokonuję rzeczy nowej: pojawia się właśnie.
Czyż jej nie poznajecie?
Otworzę też drogę na pustyni, ścieżyny na pustkowiu (Iz 43,16.19).

 

Oto obraz działania Pana. To On będzie prowadził. To On będzie walczył. To On uczyni wszystko nowym i tak wielkim, że nie będzie się wspominać dawnych rzeczy, tzn. nie będzie się za nimi tęskniło. To, co nowe będzie tak wielkie i fascynujące, że przeszłość przedzie zupełnie na drugi plan. Prorok ma tutaj na myśli przede wszystkim wydarzenia z czasu wyjścia z niewoli egipskiej.

1. Zamęt i bezdroża

Co oznacza ta droga przez morze i ta ścieżka przez potężne wody? Co oznacza droga prze pustynię i ścieżyna na pustkowi?

Odniesienie historyczne to powrót z niewoli egipskiej i powrót z wygnania babilońskiego. Czytaj więcej…

Diecezjalna Szkoła Liturgiczna (130316)

by bp Zbigniew Kiernikowski

Dziś, 16 marca 2013 roku, miało miejsce zakończenie tegorocznych prac Diecezjalnej Szkoły Liturgicznej. W tegorocznych sesjach, które miały miejsce przy parafii pw. św. Mikołaja w Międzyrzecu, wzięło udział kilkadziesiąt Osób. Zajęcia prowadzone w Szkole obejmują teorię czyli wykład najbardziej zasadniczych prawd i wiadomości z dziedziny liturgiki oraz praktyczne ćwiczenia, łącznie z nauką przygotowania liturgii.

Dzisiejsze spotkanie obejmowało Eucharystię z upoważnieniem Nadzwyczajnych Szafarzy Komunii św., a następnie wręczenie dyplomów zaświadczających o uzyskaniu promocji w DSL. Liturgię Eucharystii przygotowali naturalnie członkowie tegorocznej Szkoły. Część z nich, jako schola, prowadziła śpiew.

Po liturgii w katedrze zgromadziliśmy się w Bursie na agapie. Tam też miało miejsce wręczenie dyplomów i legitymacji.  

Wyrażam moją radość z powodu działalności Szkoły i z tego, że tyle Osób wzięło w niej udział. Życzę, by ich posługiwanie w parafiach spotkało się ze zrozumieniem i przynosiło owoce w postaci pogłębienia rozumienia i przeżywania liturgii. Żywię też nadzieję, że będą skuteczną pomocą dla Duszpasterzy.

Bp ZbK

Następna strona »

css.php